Ed Starink - Synthesizer Greatest, Volume 4 (1990)

Zijn dit niet gewoon tracks van verschillende artiesten??

De originelen wel, maar op dit album zijn ze allemaal opnieuw opgenomen door Ed Starink.

Aha, ik heb deze albums destijds allemaal beluisterd, maar ik dacht toch echt dat er gewoon opstond dat het de originele versies waren, vreemd. Ze zijn wel precies hetzelfde lijkt het althans.

Inderdaad, die Starink speelt al die klassiekers nagenoeg perfect na. Van enige eigen creatieve inbreng is geen sprake.

Sluit me hierbij aan, en dat geldt ook voor de vorige volumes van de reeks.

Ed Starink heeft op de eerste 4 albums van "Synthesizer Greatest" inderdaad geen eigen creatie ingebracht, want die maakte hij wel op zijn eigen albums. Vanaf volume 5 heeft hij van Arcade wel eigen werk mogen plaatsen.

Vooral op de volumes 9, 11 en 12 van de franse "Synthesizer Greatest" bestaat ongeveer 30 procent van de tracks uit Ed Starinks zelfgemaakte synthesizermuziek.

Blade Runner ofzo kan ik begrijpen. Maar niet allemaal hebben enkel een instrumentatie van synthesizers oorspronkelijk. Laat ik het zo zeggen; een miniem verschil kan ik soms heel makkelijk opmerken.

Een uitleg. Het zijn inderdaad al bestaande dingen ooit door iemand al eerder gecomponeerd, al weet ik niet of dit met dit specifiek album het geval is. Vaak wel in ieder geval. Wat Starink (en ook vele andere deden) was met hun eigen soort instrument dit soort composities invullen, veelal synthesizers dus. Neem al die goedkopere versies van filmscores; zijn allemaal vaak totaal synthesizers bezetten versies of met een heel ander en amateuristsch orkest. Dat vind ik zelf wel redelijk werken als een oorspronkelijke composities al puur synthesizers was. Was het oorspronkelijk orchestraal valt dat vaak erg tegen.

Theme from Airwolf: jeugdsentiment

super cd!! Vooral Popcorn, Blade Runner en Theme from Airwolf zijn fantastisch, maar Main Theme From Missing is ook super!! 5 sterren zeker waard!!

Puur jeugdsentiment dit.

Ik had twee compilaties van Synthesizer. Deze en volume 2. Als kind heb ik die bijna dagelijks gespeeld. Toch vreemd dat die cassettes het nog altijd niet begeven hebbben. Het enige dat het begeven heeft, zijn m'n cassetespelers Volume 4 is i.m.o. een tikkeltje beter dan vol. 2.

Toch jammer dat er in Nederland zo weinig van zijn uitgekomen (8) in tegenstelling tot Spanje en Italie (9), maar vooral vergeleken met Frankrijk (12).

Klopt hij speelt ze nagenoeg perfect na. En dat is bijzonder knap . Want hoeveel CDs zijn er niet op de markt waarop bagger synthesizer muziek staat. Starink weet vaak minimaal hetzelfde te geven als de originele producties en soms zelfs meer. Razend knap en absoluut de sleutel tot het grote succes van deze serie, miljoenen verkochte stuks in Europa.

Deeltje 4 alweer uit deze serie is wederom best een aardige volume en ik weet nog goed dat ik de LP hiervan ongeveer tegelijkertijd met de LP van Jean-Michel Jarre's Equinoxe kocht in de zomer van 1990.
Ik heb hier goede herinneringen aan, maar tevens was Equinoxe voor mij ook de introductie tot het échte werk van Jarre. Dus het was zo'n beetje in dezelfde periode dat ik me meer en meer wilde verdiepen in de originele albums van o.a. Vangelis (dankzij mijn kennismaking met zijn Greatest Hits-LP twee jaar eerder al), maar ook van Jarre. Later kwamen daar natuurlijk nog veel meer artiesten bij.
Maar eerlijk is eerlijk: de Synthesizer Greatest-compilaties hebben hier het zetje toe gegeven en aangezien ik tegenwoordig met een bepaald gevoel voor nostalgie best wel weer positief kan luisteren naar al die nagespeelde versies van Ed Starink, zorgt dit ook voor een bepaalde 'schwung' aan het gehele project.

Deel 1 en 2 uit deze serie zijn veruit het meest succesvol en het populairst gebleken, maar persoonlijk genoten volume 3 en 4 toentertijd bij mij de voorkeur. Heeft ook wel te maken met de goede herinneringen die ik heb bij deze delen van de serie.

Er staat een leuke selectie op dit album, waarvan ik vooral de versie van Jarre's "Industrial Revolution (Part One)" erg leuk vind. T.o.v. het origineel grijpt Ed met zijn bewerking wat vaker terug op het hoofdthema en dat werkt in dit geval positief. Ook later op het album is Ed's bewerking van Jarre's "Second Rendez-Vous" in een kortere versie best leuk gedaan.
Verder zijn de bijna Industrial-achtige bewerking van Kraftwerk's "The Robot" (had eigenlijk "The Robots" moeten heten) en Alan Parsons Project's "Lucifer" heel degelijk bewerkt en daarom erg leuk ook om naar te luisteren.

Ook hier staan weer wat nummers op, waarmee ik persoonlijk weinig kan ("Theme from 'Airwolf'" en "Popcorn" heb ik persoonlijk weinig mee), maar dat houd je toch. Maar algeheel gezien is dit album best wel acceptabel te noemen en laat Ed Starink horen dat hij op best een leuke manier synthesizer-hits kan coveren.

Hier vond ik jarenlang op een negatieve manier echt wel wat van, maar ik vind het best bijzonder te noemen dat ik, mede door toedoen van Kebu's cover-album Synthesizer Legends onlangs en natuurlijk de nostalgie naar het verleden als kind toen ik in aanraking kwam met deze albums, hier op een hernieuwde en frisse wijze weer naar kan luisteren. Wonderen bestaan blijkbaar!

Mooi verhaal hierboven van Corvischristi, ben het daar grotendeels mee eens, ik waardeer slechts het eindproduct iets hoger en zou de kwalificatie leuk gedaan willen vervangen door knap gedaan . Popcorn is inderdaad een iets te melige track maar verder is dit echt een zeer genietbaar synthesizeralbum, misschien wel de sterkste in de serie.

Dank !
De veel aangehaalde term 'leuk gedaan' mag gezien worden als een vertaling voor acceptabel/degelijk. Ik heb nu eenmaal deze albums niet heel hoog in mijn waardering, maar dat betekent gelukkig wel dat ik er, vooral nu, prima naar kan luisteren zonder me te ergeren aan het feit dat het hier om nagespeelde versies gaat. Toentertijd was Ed Starink denk ik ook wel koploper voor het zeer authentiek naspelen/coveren van bekende en in sommige gevallen wat meer onbekende synthesizerhits. Maar voor mij blijft het feit dat er hits en missers opstaan en daar hebben alle volumes uit deze reeks last van. Maar tegenwoordig verdienen ze wel het voordeel van de twijfel bij mij.