Noel Gallagher's High Flying Birds - Who Built the Moon? (2017)

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Noel Gallagher's High Flying Birds - Who Built The Moon? - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Na het uiteenvallen van Oasis gingen de ruziënde broers Liam en Noel Gallagher (gelukkig) elk hun eigen weg. Het heeft een serie platen opgeleverd die het niveau van het beste van Oasis misschien niet benaderen, maar die de grauwe middelmaat ruimschoots overstijgen.

Van de soloplaten van de broers Gallagher vind ik de tweede plaat die Liam maakte met zijn band Beady Eye (Be uit 2013) tot dusver met afstand de beste en dat had ik op voorhand echt niet verwacht.

Liam Gallagher bracht een paar weken geleden zijn eerste echte soloplaat uit, As You Were. Ik vond het bij eerste beluistering best een aardige plaat, maar ik vond het uiteindelijk toch niet bijzonder genoeg, al is het maar omdat Liam wel erg dicht tegen het geluid van Oasis aanschurkt en de songs op de plaat nauwelijks groeien wanneer je ze vaker hoort.

De broers Gallagher kunnen elkaars bloed nog steeds drinken, dus als Liam met een nieuwe plaat op de proppen komt, laat een nieuwe plaat van Noel Gallagher meestal niet lang op zich wachten. Who Built The Moon? is de derde plaat van Noel Gallagher's High Flying Birds en ik vind het een verrassend sterke plaat.

Het eerste dat opvalt bij beluistering van de nieuwe plaat van Noel Gallagher en zijn band is het geluid. Who Built The Moon? is geproduceerd door David Holmes, die zich in het verleden meer met dance dan met rock heeft bezig gehouden. De Britse producer heeft de plaat voorzien van een opvallend vol en vaak overweldigend en dichtgesmeerd geluid. Het is een geluid dat uit de speakers knalt en dat als de spreekwoordelijke stoomwals over je heen komt. Daar moet je voor in de stemming zijn, maar als dat het geval is hakken de nieuwe songs van Noel Gallagher er lekker in.

Waar broer Liam op zijn nieuwe plaat dicht tegen de sound van Oasis uit de jaren 90 zit, gaat Noel wat verder terug in de tijd. Who Built The Moon? laat flink wat invloeden uit de 60s psychedelica horen en maakt ook geen geheim van een flinke liefde voor glamrock uit de jaren 70.

Producer David Holmes heeft het gitaar georiënteerde geluid van de band van Noel Gallagher vervolgens nog eens overgoten met een flinke bak elektronica en een nog grotere bak invloeden. Who Built The Moon? heeft af en toe wat van New Order, maar klinkt ook als een moderne versie van E.L.O, of als de wederopstanding van afwisselend The Stone Roses en Kula Shaker. Het klinkt zo anders dan ik van Noel Gallagher gewend ben dat ik zelfs even twijfelde of ik de juiste plaat had opgezet, maar natuurlijk is er de zo herkenbare stem van de muzikant uit Manchester.

Het nadeel van het grootse, volle en meeslepende geluid op de derde plaat van Noel Gallagher's High Flying Birds is dat de songs in eerste instantie wat naar de achtergrond verdwijnen, maar naarmate je Who Built The Moon? vaker hoort neemt de nuance toe en winnen de songs op de nieuwe plaat van Noel Gallagher snel aan kracht, waardoor de plaat steeds meer afstand neemt van die van broer Liam.

Dat Noel Gallagher een groot muzikant en een nog groter songwriter is hoeft hij al lang niet meer te bewijzen, maar de kritiek dat de Brit wel erg binnen één hokje kleurde bleef nog wat hangen. Het is kritiek die overboord kan naar het zeer verrassend klinkende en wat mij betreft zeer geslaagde Who Built The Moon? Erwin Zijleman

Prima album van Noel en band, een andere richting gekozen qua sound maar nergens incompetent gebleken. Had meer prominente aanwezigheid verwacht van herintreders Gem Archer en Chris Sharrock.

Ondanks prettige composities voor mij minder toegankelijk dan As you were.

Volgens mij doen beide heren niet mee op deze plaat.

Voor zover ik weet speelt Noel voor z'n platen alles zelf in.

Nope. Ik weet niet waar je dat vandaan haalt?

Noel Gallagher's High Flying Birds - Who Built The Moon? (Vinyl, LP, Album) at Discogs

Alleen gitaar en zang dus.

Op Holy Mountain speelt Paul Weller zelfs de organ en op If Love Is The Law speelt Johnny Marr Gitaar / Harmonica

Noel die drumt of bass speelt, ik zie het al voor me

https://78.media.tumblr.com/dc4e699e0c0992b319e35f95150fc9ba/tumblr_inline_nhcav9GkZo1szls9x.png

Tja

"The loss of White prompted Gallagher to comment in a 2005 interview, that he puts Oasis' trouble with drummers, in part, to the fact that he is himself a talented drummer, saying "I get a lot of stick for it, but I'm the best drummer in the group."

"Gallagher confirmed that he would be returning to the studio in August 2010 to record drums for an unnamed artist, later confirmed to be Paul Weller."

"2002: Illumination by Paul Weller, drums, percussion & bass on "One X One"

Noel Gallagher - Wikipedia - en.wikipedia.org

Heeft nochtans zelf al meermaals verklaard dat hij op bv. DM bass ingespeeld heeft voor de meeste songs.

Mijn ongelijk is bewezen

Op deze plaat speelt hij alleen basgitaar (op 8 songs) en gitaar/zang check..

Noel Gallagher's High Flying Birds - Who Built The Moon? (Vinyl, LP, Album) at Discogs

Who Built the Moon - Wikipedia - en.wikipedia.org

Zoals ik eerder schreef. Vond het ook al zo raar dat Noel alles in speelde

Toch wel een opwindend album hoor. Vond het in het begin een beetje 'too much' maar de nummers beginnen nu toch wel aardig onder de huid te kruipen. Staat al bijna de hele dag op repeat en het fluitje uit Holy Mountain zit al de hele week in mijn hoofd.

Bij mij staat hij ook al een tijdje op repeat en hij wordt er niet slechter op ?
Vooral Who Built The Moon, Be Careful What You Wish for en Black And white Sunshine draai ik veel !

Hij moest even landen, maar uiteindelijk geef ik het toch een krappe 4 sterren. Het luistert niet zo vertrouwd en makkelijk weg als die van Liam, maar dat siert Noel ook wel weer. Hij heeft niets meer te bewijzen en waarom dan niet een beetje spelen met je sound? 'Holy Mountain' is een echte oorwurm, en vooral 'She Taught Me How to Fly' doet me goed (doet me ook wat denken aan Coldplay eigenlijk). Ik prefereer dit in ieder geval boven Chasing Yesterdays, welke op een paar nummers na eigenlijk het ene oor in en het andere oor uit ging.

Een op zijn zachtst gezegd voorzichtig gemiddelde. Ik hoor toch een fijne, avontuurlijke plaat. Ook het debuut en Chasing Yesterday waren meer dan prima, maar daar hoor je toch een vrij vertrouwd geluid. Op Who Built the Moon zoekt Noel (met hulp van David Holmes) Noel meer het experiment op. Dat levert een interessante, grotendeels geslaagde plaat op.

Ik hoor wat meer psychedelica, pop en lichte elektronische invloeden. Het begint wat twijfelachtig (al is Holy Mountain wel catchy), maar vanaf "It's a Beautiful World" zijn het toch vooral prima nummers. Dat nummer is absoluut een hoogtepunt, evenals het epische "The Man Who Built the Moon". Ook "She Taught Me How To Fly" en "Black & White Sunshine" en "Be Careful What You Wish For" vind ik erg sterk. "Keep On Reaching" en "Love Is the Law" zijn smetjes op de plaat.
Bonusnummer "Dead In The Water" past overigens wonderwel goed al afsluiter.

Gewoon weer een hele fijne, gedurfde plaat die Noel Gallagher hier aflevert. 4*

Veel spannendere plaat dan z'n vorige twee. Daar staan ook weer heerlijke melodieën op maar is toch wat "safe". Grote fan van Holy Mountain itt velen. En TMWBTM is het beste dat hij heeft uitgebracht sinds de Oasis-split imo.

Enkel Be Careful What You Wish For, If Love Is The Law & Keep On Reaching zeggen me nog niks. De rest is echt heerlijk. Eindelijk eens een plaat waar je niet constant denk: wat als Liam dit had ingezongen?

Bij de eerste beluistering had ik het idee in een achtbaan te zitten waar geen einde aan kon komen. Het denderde maar door met een energie en felheid die mij aan mijn introductie met de eerste twee Oasis platen deed denken. Waar Liam met zijn beste (solo)plaat tot op heden komt, slaan bij Noel alle stoppen door. Ik vond 'Chasing Yesterday' al erg goed. Who Built The Moon? is een overrompeling.

Ja, de plaat is overvol, dichtgekit en massief. Het mooie is dat er uit die massa steeds de meest leuke dingen naar voren geschoven worden, die de plaat haar eigens meegeven. Daar omheen heeft de producer van dienst Noel overgehaald om allerlei moderne ritmes en geluiden toe te passen. Dat maakt Who Built The Moon niet zo zeer eigentijds, daarvoor blijven Noels songs te eigen, maar wel enorm urgent. Noel speelt alsof er iets hem op de hielen zit. Waarschijnlijk zijn broer en hun geestverleden. "There is no easy way out", liet Noel Liam ooit zingen en dat pad neemt Noel ook niet. Er is duidelijk sprake van geldingsdrang op deze plaat (op beide platen). Misschien is de muziekwereld wel beter af zonder Oasis.

Het resultaat is een plaat die zich kan meten met het beste werk, maar geen klassiekers meer gaat opleveren. Daarvoor zijn de tijden teveel veranderd sinds 1994. Te genieten valt er meer dan genoeg. Echt een prima album.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

"Dead In The Water".... dit past zó goed bij Noel. Vergelijkbaar met 'Fade Away'.
De rest van dit album ? Urgent ? Eigentijds ? Neuhh. Not my cup of tea

Op eerste gehoor teleurgesteld zoals meer mensen op dit forum. Maar inderdaad vaker luisteren wordt beloond. Een zeer fijn album.

Grappig; net zoveel stemmen als het album van zijn broertje, en hetzelfde gemiddelde.
Liam Gallagher - As You Were (2017)

Ga ik straks verandering in brengen.

De nieuwe Noel en daar verwacht je dan wat van.
Hij was lekker bezig op de vorige twee, waar ik vooral Chasing Yesterday omarm.
Op deze 3e worp vind ik het wat minder overtuigend.
Absoluut geen slechte plaat, maar de aandacht verslapt hier en daar.
Het is smaakvol verpakt, de produktie is vrij vol en aanwezig, maar als songwriter heb ik 'm wel eens overtuigender gehoord.
Hij is beperkt, dat is een feit, maar is daar tot nu toe goed mee weggekomen als soloartiest.
De rockers hier zijn vertrouwd ( de glamrocker Holy Mountain zelfs heel lekker!)
Maar Noel vergrijpt zich ook aan eigentijdsere psychedelia, en daar hoor ik fraaie sounds, zijn prima stem, maar als liedje dan weer niet helemaal geslaagd ( Be Careful What You Wish For.)
Deels laat deze plaat mij glimlachen van vermaak, maar deels hoor ik ook melodielijntjes die ik al ken en regelmatig wat verveeld raak.
Zijn signature, overbekend, maar ondanks de variatie komt het bij mij niet overal even sterk over.
Ik hoop dat hij met een volgend album meer overtuigd.

Die veel te lang aanhoudende rinkelende wekker/alarmbel in Fort Knox is echt zo'n productietoevoeging die een nummer vakkundig om zeep helpt. Zonde, want het is een fijne albumopener van het niveau Fucking in the Bushes.

Fijne plaat wel. Het duurde even voor hij geland was, maar nu geniet ik er wel van. Productiegewijs inderdaad wat vol, maar niet storend. Blijft een eigenzinnige artiest die Noel. Ik mag er graag naar luisteren. 4 sterren voor deze.