Kitaro - Sacred Journey of Ku-Kai, Volume 2 (2005)

Geïnspireerd door de gebeurtenissen van 9-11, besloot Kitaro om een bedevaartstocht te maken, langs de 88 tempels op het Japanse eiland Shikoku, een reis die de boeddhist Ku-Kai zelf ook ondernomen had zo'n 1100 jaar geleden. Elke tempel kent zijn specifieke tempelbellen, waarvan Kitaro het geluid opgenomen heeft, en verwerkt op zijn reeks albums die als het ware een eerbetoon zijn aan Ku-Kai.

Dit album, Sacred Journey of Ku-Kai Volume 2, is zoals de titel al zegt, het tweede deel in deze reeks en laat een meer traditionele stijl horen van Kitaro, diep geworteld in de Japanse roots. Dit werkt eerlijk gezegd verfrissend en zorgt er ook voor, dat Kitaro wat meer teruggrijpt naar het verleden, naar bijvoorbeeld zijn Silk Road-albums; sfeervolle, Oosters getinte wereldmuziek waarin ook zijn voorkeur voor het maken van elektronische muziek, naar voren komt. Een unieke blend, waarmee Kitaro zich tegelijkertijd kenmerkt en onderscheidt als componist.

Het album begint mooi met "Shining Spirit of Water", die gekenmerkt wordt door de inzet van o.a. de Chinese viool, toch wel een instrument waar Kitaro op later werk toch vaak op teruggrijpt. Het werkt eigenlijk altijd wel.
"As the Wind Blows" laat Kitaro in vertrouwder vaarwater horen, een compositie waar een simpele doch effectieve, maar bovenal mooie melodielijn centraal staat. Het klinkt typisch als Kitaro, weinig verrassend, maar daardoor niet minder mooi. Het zijn juist de kenmerken van Kitaro als componist door juist met ongelooflijk op het gevoel spelende melodieën aan te komen die, hoe clichématig dan ook, hart én ziel weten te raken en hij kan dat nu eenmaal erg goed.
"Koki" is vervolgens dan typisch zo'n compositie die echt teruggrijpt naar het verleden, toen Kitaro meer de neiging had om meer zweverige muziek te maken die ook wat meer de nadruk legt op een stijl, waarop een vorm van meditatie mogelijk is.
"Kan-non" doet dit ook, alleen klinkt dit nummer weer wat grootser en meer episch van karakter en het is zowel dit nummer als de vorige, die teruggrijpen op de sound van de Silk Road-albums. En laten vooral deze albums tot de betere uit zijn oeuvre behoren.
Ook "Whispering Earth" grijpt terug op de stijl van vooral Silk Road en dit nummer doet qua thema wel wat denken aan "Caravansary" van het Tenjiku-album, het vierde deel in de Silk Road-reeks. Het nummer heeft in ieder geval al net zo'n memorabel thema als dat nummer. Het is wederom een een prachtige en bevlogen compositie, kenmerkend voor wat Kitaro te bieden heeft binnen zijn muzikale spectrum.
Eén van de meer opvallende composities is zonder twijfel "Inner Lights" die gekenmerkt wordt door een meeslepende melodie gedragen op een effectieve piano-ondersteuning. Het kleurrijke karakter en de rust die de muziek van Kitaro als het ware uitademt, komt echt wel tot uiting tijdens beluistering van dit nummer, die erg tot de verbeelding spreekt; alsof weidse vergezichten van het Japanse landschap middels een panorama aan je voorbij trekken.
"Dancing Flower" voert vervolgens de dynamiek wat op en is een krachtige uiting van wat Kitaro zoal in zijn mars heeft, namelijk dat hij ook wat forser uit de hoek kan komen. De sterke kenmerkende melodieën uit de synthesizer speelt de grootste rol hier en mede door de sterke ritmische begeleiding zorgt er in zijn geheel voor dat dit zeker ook één van de hoogtepunten is van dit album. Enige jammere is, dat het nummer vrij abrupt eindigt.
De Japanse stijl keert weer zeer vormelijk terug op "Floating Lotus" en qua stijl grijpt dit album terug naar de openingstrack van het album. Wederom een kleurrijke omlijsting van traditionele instrumenten verweven met de kenmerkende sound van de synthesizers van Kitaro. Prachtig ook om te horen hoe het nummer zichzelf overstijgt door zelfs in het tweede gedeelte beter te worden! Alsof de drijvende lotus steeds meer tot bloei komt.
Het mooie is, dat het album niet in-kakt, maar van hoog niveau blijft. Kitaro blijft afwisselend verrassen met de ene na de andere kleurrijke compositie. Dus wordt er doorgepakt met "Peaceful Valley", een dromerig maar tegelijkertijd krachtig stukje muziek, waarop een piano en een fluit een samenspel vormen. Dromerige, bijzondere klanktapijten uit de keyboards zorgen voor een aparte, maar tegelijkertijd mooie ondersteuning.
"Crystal Field" is daaropvolgend een intieme, sprankelende compositie vol heerlijk keyboard-werk en laat andermaal de kenmerkende sound van Kitaro horen. De melodieën klinken warm en feeëriek op een wijze die voor rust en sereniteit zorgen. En ook sijpelt het verleden van Kitaro's muziek door, gezien hij op zijn eerste handvol albums eigenlijk alleen maar dit soort muziek maakte. Het mooie is echter, dat hij het hier heel sterk muzikaal verwoordt, waardoor het niveau van de muziek erg hoog komt te liggen. Prachtig en verbazend hoe hij dat toch voor elkaar krijgt om juist met een album als deze, wat toch zeker niet één van zijn bekendste albums is, een welhaast moderne klassieker neer te zetten. Knap!
Het album eindigt met de tempelbel van één van de tempels en geheel op ouderwets traditionele wijze, wordt Sacred Journey of Ku-Kai Volume 2 afgesloten met typische Japanse zang en percussie en vormt daarmee in contrast een totaal ander karakter dan de rest van de plaat. Maar het werkt en is als slot effectief te noemen.

Van de (tot nu toe) vijf albums die er zijn verschenen van Sacred Journey of Ku-Kai, mag dit deel als één van de betere beschouwd worden. Het laat eigenlijk alle facetten van de muziek van Kitaro horen en van begin tot eind staat dit album vol met de kenmerkende muziek waar Kitaro wereldfaam mee heeft bereikt.
Nergens wordt het album echt grootschalig of bombastisch, maar toch weet Kitaro ingetogenheid en dynamiek op een unieke wijze samen te voegen. En ook nog eens op zo'n manier, dat het in zijn geheel blijft boeien en meeslepend blijft.
Was Volume 1 van deze serie al goed, Volume 2 doet daar een schepje bovenop en zorgt ervoor dat deze tweede worp uit de Sacred Journey of Ku-Kai-reeks zowaar één van de betere albums is uit de latere carrière van Kitaro. Knap album en daardoor voor de liefhebbers en fans niet te missen!