Amenra - Mass VI (2017)

Ik ga toevallig straks nog es langs bij den Mike, achter de LP van Mass VI. Topgozer inderdaad Spreekt met veel passie en kennis over het aangeboden materiaal. Eén van de leukste platenzaken die ik ken.

Is er iemand die allebei de mixen heeft gehoord? Meestal heeft Billy Anderson een wat smerigere stijl van mixen dan Jack Shirley.

Don CappuccinoIk dacht dacht ze beide op Deezer stonden... anders kan ik via pm wel helpen

Ik heb zo te zien de Shirley-versie gehoord, ik zie inderdaad op Deezer maar ook Bandcamp de Anderson-versie staan.

Zelf heb ik hem vandaag binnengekregen in de Amerikaanse versie. Maakt mij op zich ook niet uit, het gaat hem om de muziek en die is naar getrouwe traditie weer van topkwaliteit

Volgens mij is juist de eigen 'Europese' Shirley versie langer en de US Anderson versie korter. Zie deze links:
Amenra - Mass VI (CD, Album) at Discogs (Europe)
Amenra - Mass VI (CD, Album) at Discogs (US)

Ik heb de Europese 2LP, daar staat ook de lange versie van Children Of The Eye op. Op de Amerikaanse 1LP staat juist weer de kortere versie. Zoals ik al eerder schreef heeft die de rat op de voorkant, i.p.v. de zwaan.

Inderdaad west, ik ben er inderdaad in geslaagd om ze door elkaar te slaan

3/4 (is de Europese hoes nu zwart of met hele zwaan?) verschillende hoezen, 2 verschillende mixen, limited editions, 4 verschillende kleuren LP's in verschillende gewichten... het is hogere wiskunde deze release.

Erg jammer vind ik. Geniale plaat, maar waarom zo'n gedoe ervan maken?

Ach ja, belangrijk is dat het inderdaad een geniale plaat is. Geniet ervan!

Ik versta wel dat de band een specialeke wou doen voor de releaseshow... maar heel die zooi met de vinyls, dit is er over... ik was vrijdag nog aan het twijfelen bij Consouling om het laatste exemplaar van de Eu mix mee te nemen (completist/verzamelaar zijn is een ramp) maar ik hou er niet van om alles dubbel te hebben (vinyl sla ik over, Amenra bij release op vinyl altijd duur)

Amenra is bij dezen mijn favoriete mathcore-band.

Amenra mathcore? Nee hoor, postmetal meets sludge toch?

Zo Neurosis als maar zijn kan. Misschien met een beetje meer gejaagdheid die je terughoort in die H8000-origine. Maar het was een woordgrap

Dit ja. Had dit geneuzel echt niet achterwege kunnen blijven?

Ik vind Edelkroone en Spijt best prachtig eigenlijk, past er perfect tussen. Maar ik snap dat men het ook kitsch kan vinden. Mij kan het wel behoorlijk raken. Plaat van het jaar btw, met grote voorsprong, niks komt ook maar een beetje in de buurt. Ver boven alles en iedereen verheven. Tot zover dit Hallelujah-momentje.

Ik gebruik Edelkroone en Spijt als audiocursus Vlaams. Iedere keer luisteren en dan naspreken.

Poëzie is voor mij (persoonlijk) de laagste vorm van cultuur en krijg ik meestal zwaar het schijt van


MAAR hier pakt het wel, de stem van Colin, zo bescheiden en ingetogen, een rustpunt tussen de storm die Amenra is, past voor mij wel in de Church Of Ra beleving (naast een occasionele kruisiging, bid voor ons op digipack cd's, paternosters met usb met ambient muziek). Een hele plaat zo is nu ook enkele bruggen te ver maar hier stoor ik mij er niet aan voor die kortje momentjes...

Goh die (hooguit) twee luttele minuten die gespendeerd worden aan Edelkroone en Spijt...om dat nu bijna als dealbreaker te gaan beschouwen... Ik kan mij er in ieder geval niet aan storen.

Na het album een paar keer beluisterd te hebben, kom ik toch weer tot de conclusie dat de heren zoals gewoonlijk een werkje van uitmuntende kwaliteit hebben afgeleverd. Wie het metalgenre een beetje volgt, weet wel dat er jaarlijks een heleboel solide spul op de markt wordt gebracht. Toch zijn er jaarlijks altijd maar enkelen die het verschil duidelijk weten te maken tussen "solide" en "topklasse": in dat laatste rijtje van 2017 naar mijn mening The Ruins of Beverast, Akercocke, Bell Witch, Spectral Voice (de mannen van Blood Incantation) en natuurlijk onze trots uit het Vlaanderenland, Amenra - en dit zou zelfs weleens de beste uit dat lijstje kunnen zijn.

Mooie release op wit vinyl.
En wat een dijk van een plaat. Rock op zijn best, met een hartverscheurende stem die door merg en been gaat, en repenterende gitaars die een spetterend en coherent vervolg geven aan dit indrukwekkend heavy album.
Maar wel die ziielen zaligheid bloot leggen, ze zijn hier voortreffelijk in geslaagd. Heavy metal, nee dat doet deze plaat te kort. Hier zitten veel meer lagen in om dit genre "heavy metal" überhaub te noemen.
Wereldplaat.

Ben ik even hard genaaid door de vinylrelease van dit album zeg! Die zwaan is gewoon als een sticker aangebracht op het plastiek, met als gevolg dat ik 'm natuurlijk compleet naar de ruk heb geholpen en dat ik nu gewoon een saaie zwarte hoes heb Waarom toch?! Erg jammer.

Ik quote niet vaak mijzelf Johnny Marr, maar je moet af en toe eens lezen wat ik opschrijf....

Nooit gezien, vreemd, ik dacht heel deze pagina doorlopen te hebben. Tja, ik had er zelf moeten op letten hé, erg stom van me. Toch liever die prachtige hoes dan een standaard zwarte hoes, dat hadden ze al eens eerder gedaan (cd-versie van Mass IIII was ook zo).

Het Belgische Amenra begon in 2003 met het uitbrengen van een succesvolle reeks albums onder de naam Mass, verwijzend naar de christelijke eucharistie. De intensiteit van hun sludge metal en doom snijden tot diep in de ziel en dat is er met de jaren niet minder op geworden. Na een akoestisch uitstapje en tal van ander succesvolle projecten waar de bandleden albums mee maakten (Wiegedood, Oathbreaker) verscheen na vijf jaar dan eindelijk het zesde album in de reeks. Teleurstellen doen ze niet, want op dit album komt alles tezamen.

Mass VI is een zeer intense belevenis, waarbinnen rustgevende passages worden afgewisseld met zware donderklappen. Niet alleen op muziekgebied halen de mannen van de Church of Ra het beste in zichzelf naar boven, ook met de afwisseling in verschillende talen (Nederlands, Frans en Engels) van de zang (clean en scream) tonen ze hun diversiteit aan. Albumopener Children of the Eye laat direct horen waarvoor deze band zo populair is in binnen- en buitenland. Het is de manier waarop ze persoonlijke gebeurtenissen verwerken in de donkere krachten van hun muziek. Elk nummer sluit moeiteloos aan op het voorgaande nummer, waarbij de dubbele gitaarlagen de interactie opzoekt met de drums en zangpartijen. De emotionele rit is zwaar beladen en zit vol verlies, verdriet en teleurstellingen. Het elf minuten durende slotstuk Diaken is een track van uitmuntende klasse, met een prachtige opbouw naar hun fameuze wall of sound. Mass VI is een zwaargewicht welke je niet iedere dag even opzet. Zodra je echter de tijd neemt en het album tot je laat komen dan valt er niets anders te concluderen dat het album tot de top van de sludge metal behoort.

4,5*

Afkomstig van mijn site Platendraaier.

Op basis van de hoge score dit album eens een kans gegeven. Ik ben absoluut geen liefhebber van metal maar jezelf zo nu en dan weer eens testen en een populair werk uit het genre proberen kan geen kwaad. Muzikaal zaten er stukken in het album die ik echt mooi vond. Maar, de manier van zingen - en ik noem dat voor het gemak even de metal zang - trek ik echt voor geen ene meter. Op basis van flarden van dit album die ik al voorbij hoorde komen had ik goede hoop dat deze plaat wat minder metal zang zou kennen maar ik kwam bedrogen uit. Overigens viel het me vooral bij het eerste en laatste nummer op, hetgeen ertussen zit viel bij momenten mee. Binnenkort staan ze live op een festival waar ik kaarten voor heb maar ik twijfel sterk of ik mezelf er een plezier mee doe door ernaartoe te gaan.

Live zijn ze echt overdonderend stormrammend goed. De overgave in de performance komt van heel diep. Veel van m'n vrienden, en ook ikzelf, zijn op die manier over de streep getrokken of hebben ze althans beter weten te appreciëren, nadat een album-luisterbeurt misschien niet helemaal top was. Je voelt als het ware de logheid door je lijf dreunen gedurende een klein uur (ze spelen nooit langer, wat ook echt niet nodig is bij een dergelijke show). Ik zou zeggen, als je gaat kijken, wees er van bij het begin bij, liefst zelfs enkele minuten voor ze eraan beginnen. Die projectie van de drievoudige kraaienpoot op een zwarte achtergrond alleen al brengt je in die akelige sfeer. En daarna synchroon met het hoofdje naar voren en achteren Geen mosh-pits bij Amenra - het is een vorm van luister/overgave/ieder in z'n cocon van trance-metal tijdens de show. En als het je daarna niet aanstaat, kan je altijd weggaan Oordoppen aanbevolen, overigens.

On topic: Ik heb Amenra met Mass V ontdekt en waar velen dat een wat mindere plaat vonden (dan toch niet volgens de score hier), vond ik dat echt een fenomenaal ding. Ik vroeg me af hoe ze III, IIII (waarom is dat in godsnaam geen IV?) en V konden overtreffen met VI. Nou, geen idee. Ik vind Mass VI verschrikkelijk goed in its own right. Ergens misschien goed dat ze er een hun tijd voor genomen hebben (maar laat VII maar wat sneller komen). De release show in Brussel was ook echt van het hoogste niveau. Uitzonderlijk anderhalf uur gespeeld, waaronder tegen alle verwachtingen in ook A Solitary Reign, toch wel het prijsbeest van deze plaat wat mij betreft.

Man, man, man.
5*

Een genre dat normaal helemaal buiten mijn comfortzone ligt. De afwisseling tussen extreem hard en zacht is het gene wat mij aanspreekt aan deze plaat. De schreeuwende vocals blijven wel een beetje wennen.

Je doet je best maar!

Dit doet me ergens aan denken, maar ik kom er even niet op. Maar fijn is 't wel.

-edit- hele plaat gehoord, en lang niet mis bevonden. Deed me wat denken aan Calhoun Conquers 'Diane' cover, maar misschien wel aan meer.

Mijn echte eerste album van Amenra. Zoals ook bij de Doorn aangegeven hou ik van afwisseling. En dat mis ik op de eerdere albums van Amenra. Die zijn goed, maar Amenra kan misschien 1,5 uur deze muziek ten gehoren brengen, ik kan het niet een heel album volhouden om te luisteren.
Dat verandert bij Mass VI. Er zit meer rust in, meer afwisseling in zang, meer sfeer.

En ja ik ben zo iemand die door A Solitairy Reign binnen is gehaald.