Pearl Jam - Riot Act (2002)

het lijkt wel alsof pearl jam op dit album probeerde van zijn demonen af te geraken, van begin tot eind hoor ik zielige nummers van iemand die lijkt alsof hij door zijn krachten heen is gegaan, can't keep en thumbing my way, green disease. persoonlijk vind ik dit een van de interresantste albums van pearl jam, maar zeker niet hun beste.
een rustpunt lijkt dit wel voor de tamelijk harde titteloze van dit jaar.

naast save you en i am mine is dit onder de maat. zeker voor een band die een naam hoog heeft te houden

Een onwaarschijnlijke tegenvaller deze cd. Ik was bijna afgehaakt. Gelukkig dat PJ zich met hun self titled cd weer redelijk revancheerde. Maar deze cd moeten we snel vergeten. Althans, ikzelf. Onwaarschijnlijke dat zo een goede band zo een gedrocht af kan leveren.

zeker geen slecht album, maar zeker niet hun beste

@ Joy4ever: Kan je motiveren waarom dit album minder zou zijn dan pakweg No Code?

Ik zal mijn best doen.. No Code is een voor Pearl Jam begrippen bijna luchtig te noemen album. Er staan een aantal ijzersterke songs op die ook veel worden gespeeld tijdens hun concerten. Het zijn stuk voor stuk prima songs met een aantal sterke uitschieters. Hail, Hail, Present Tense, In My Tree, Of he Goes. Stuk voor stuk behorend bij het beste wat Pearl Jam te bieden heeft. Riot Act kun je moeilijk met No Code vergelijken. Riot Act kun je makkelijker vergelijken met Yield. Beide wat donkerdere albums. Daar is opzich niets mis mee: zie Vitalogy. Het probleem echter is dat er niet echt een stand-out track op Riot Act staat. I am Mine wellicht. Het is mijn inziens erg matig wat ze hier laten horen. Er staan ook teveel opvullertjes op cq verzanden de heren in hun experimentele drift. Het album hangt als los zand aan elkaar. Ze waren er zelf achteraf ook niet zo tevreden over en revancheerden zich deels met hun self-titled album.

Het nummer Arc staat helemaal verkeerd op deze plaat en staat een beetje achteraan weggestopt als een onnozel nietszeggend nummertje. Dit had gewoon het ijzersterke openingsnummer op deze plaat kunnen zijn. De DVD Live at Madison Square Garden begint met dit nummer tegen de achtergrond van New York en dan klinkt het toch anders. Mooiste nummers uiteraard I Am Mine, All or None en Love Boat Captain.

ruim een jaar later maar nu lees ik het pas. Ik kan me er niet in vinden vrees ik.

Can't Keep lijkt veel meer dan een escape song. Dit spreekt zich volgens mij uit over de mening van een persoon dat de dood iets moois kan betekenen voor hem.. dat hij niet zozeer kapot is van het leven maar er wel klaar mee is.. dat hij er genoeg in heeft gevonden en het zo wel goed vind. Wat dat betreft is Can't Keep goed te vergelijken met "Mooie dag" van bluf ... het gaat over gekozen dood maar gebracht op een zeer vredige manier. Natuurlijk is je eigen gevoel altijd deel van de analyze die je maakt maar ik garandeer je dat ik nu niet aan het projecteren ben .. gelukkig haha

wel ben ik minder overtuigd van de dialoog die ik dacht te zien in combinatie met het nummer Save you. De persoon in Save you die het niet meer ziet zitten is destructief en negatief bezig... anders dan in can't keep... hoewel het natuurlijk een perceptie van de buitenwacht is. Moeilijk... ik blijf er mee worstelen. Volgens mij spelen ze deze twee nummers ook nog weleens achter elkaar op live concerten... maar dat weet ik niet zeker.

Interpretatie van nummers is heel persoonlijk ook al bedoeld de schrijver er wel iets mee.
Dus hoe duidelijk soms ook het is afhankelijk van de persoonlijke gevoelens van de luisteraar...

Lekkere plaat met als hoogtepunten toch wel "Love Boat Captain" Save You en "I am Mine". Verder vind ik deze plaat van een constant hoog niveau. Alleen jammer dat ze zo'n nummer als Bushleaguer en Help Help er op hebben gezet. Had voor mij niet gehoeven!! Maar ondanks deze wat "mindere" nummers toch 5* .. Samen met Vitalogy en Ten toch m'n favoriete PJ album..

Ach, ik vind het wel lekker recalcitrant.
Is vooral live een genot.


Toch is een 2 wel wat streng...

Haha, toen ik mijn score zag dacht ik gelijk . Ik heb er netjes 3*-en van gemaakt.

Wat mij betreft de minste plaat van Pearl Jam. 'Quality control' is hier het toverwoord. Een paar sterke nummers ('Save You', 'I Am Mine', 'Thumbing My Way') omringd door een hoop matige nummers, met name in het tweede deel. Dan is het niet logisch dat je 15 nummers op je plaat zet. Zonder 'Bushleager', '1/2 Full', 'Help, Help' en misschien 1 of 2 anderen was het een betere plaat geweest.
3*

De eerste 8 nummers zijn zéér sterk, die kunnen de vergelijking met de nummers van "Ten" gemakkelijk doorstaan. Vooral "Love Boat Captain", de single "I Am Mine" en "Thumbing My Way" behoren beslist tot de beste Pearl Jam-songs ooit. Nadien zakt het wat in, vooral wanneer Pearl Jam zich laat verleiden tot halfbakken experimenten. In "Help Help" bv. gaat de groep finaal door de bocht en "1/2 Full" kan mij ook niet echt bekoren. Het nummer "Arc" staat op de verkeerde plaats in het album. "All Or None" is dan weer een waardige afsluiter.
Het songschrijven kan men best overlaten aan Eddie Vedder, want zijn songs zijn doorgaans beter dan die van de andere leden.
Toch 4 sterren vanwege de vele prima songs die hier overheersen.

' All Or None' is inderdaad een hele mooie, vaak ondergewaardeerde, afsluiter!

Ah dit is gewoon mijn ding niet denk ik...de beste song die ik Eddie Vedder ooit hoorde zingen staat niet eens op een Pearl Jam-album maar op een plaatje van Mike Watt...Against The 70's heet die song ..
het was nooit iets en het zal waarschijnlijk nooit iets worden tussen mij en deze band...

Inderdaad, samen met 'you are' een van de mooiste nummers op het album.

Ik kan me erin vinden dat de eerste acht nummers erg goed zijn, maar dat het daarna afzwakt. All Or None, je schrijft het al, is wel weer goed. Ik vind het zelfs een topnummer en staat in mijn persoonlijke Pearl Jam top 10. Ik wil toch ook nog even Save You noemen. Dat vind ik ook echt een pareltje. Gewoon supergoed.

Ik vind dit juist één van de betere PJ albums

Ik vind anders (vooral) Greendisease ook een erg lekker nummer.
Doet me erg denken aan Vs.

Ik ook. Hij staat vierde in mijn Pearl Jam album top:
1. Ten
2. Vitalogy
3. Vs.
4. Riot Act
5. No Code
6. Binaural
7. Pearl Jam
8. Yield
(Alsof mensen hierin geïnteresseerd zijn, maar ik vond het wel leuk om dit op te schrijven.)

Dat is ook wel weer waar. Gewoon een heel goed album, met een paar mindere nummers, vooral Bu$hleager kan mij niet boeien.

En toch maar mijn stem verhoogd van 4 naar 4,5 ster. Want dit vind ik een heel evenwichtig album, het is in balans. Ik vind Bushleaguer een dissonant op het album, maar verder is het echt goed. Ook You Are, Get Right en Green Disease.

Een van PJ's beste.

Pearl Jam heeft eigenlijk geen slechte albums gemaakt, deze is iets donkerder van sfeer en ingetogener.
Wat ik altijd waardeer aan deze band is dat ze zorg besteden aan hun artwork.

Vandaag weer eens gedraaid, en het album beviel me beter dan ooit ! (misschien wel door mijn gemoedstoestand vandaag). Heb er maar meteen een half puntje bij gedaan. Jammer van tracks 12, 13 en 14, anders was de score misschien nog wel hoger uitgevallen...

Het enige album wat ik nog nooit had beluisterd van Pearl Jam.
Ik moet zeggen, ben nu bij nummer 8. Vind ze tot nu toe allemaal goed.

Na 1 keer beluisterd te hebben, moet ik zeggen dat ik dit een geweldig mooie ingetogen plaat vind. Zal nog geen stem komen, omdat ik het vaker moet beluisteren om echt een mening te hebben.
Ik heb deze plaat samen met Yield altijd overgeslagen, waarom weet ik niet. Misschien omdat ze hier geen goede reacties kregen.

Het ondergeschoven kindje van Pearl Jam. Riot Act mag dan ingetogen, donker en somber zijn, maar een interessant album is het zeker. De ukele-rock opener Can't Keep is toch één van PJ vreemde nummers, maar klinkt toch nog altijd als PJ. Een bijzonder hoog niveau wordt de eerste 4 nummers aangehouden. Bij Love Boat Captain wordt nog even gezongen over het Roskilde drama van 2 jaar eerder. Bij Ghost wordt iets te snel gekozen voor een standaard-riff.

Gelukkig wordt het hoge niveau snel weer hervat met I Am Mine en Thumbing My Way. Dan komen 2 Matt Cameron nummers, waarvan You Are zeer aardig is, maar Get Right is behoorlijk matig. Green Disease maakt het tiental vol, en is weer van het hoge niveau uit het begin.

Help Help en Bushleaguer zijn allebei goede instumentale nummers. De tekst van Help Help is erg matig, van Bushleager is scherp. Echter moet je wel van politieke teksten houden. Van de laatste 3 nummers is Arc een ode aan de 9 doden bij Roskilde, het zijn 9 schreeuwen van Eddie. ½ Full en All or None zijn prima afsluiters voor Riot Act.

Riot Act is donker en ingetogen, een wild nummer (misschien op Save You na) zul je hier niet vinden. Echter na een aantal luisterbeurten is er weldegelijk een goed album overgebleven. Een album die in ieder geval een stuk interessanter is dan 'Pearl Jam' en 'Backspacer'.

Vandaag net binnnen gekregen via de post

wat een gezeik zeg dat dit een slecht album zou zijn, degene die dit zeggen begrijpen niets van PJ! En die opmerkingen dat alleen tm nr 8 dit een goeie cd zou zijn, zijn helemaal ergerlijk; Green diseases , Help help, Bushleager, 1/2 Full; een mooi kwartet. Nooit nummers op zich zelf beoordelen.....