Neil Finn - Out of Silence (2017)

Na het wat vreemde maar ook wel fascinerende Dizzy Heights komt Neil met zijn volgende album en om kort te zijn; het valt mij niet mee. Waar Neil op zijn soloalbums geen compromissen hoeft te sluiten ten aanzien van het songmateriaal gaat dat vaak twee kanten op. Of de nummers zijn spannend, zitten vol met details of het kabbelt maar wat voort en de songs missen een kop en een staart. Deze schijf bevat nummers met kop en staart maar er is mist iets anders essentieels; spanning. Het is een introspectief album met stuk voor stuk nummers die het nodige vuur missen. Chameleon Days en Second Nature zijn nog wel aardig maar dan heb je het ook wel gehad. Misschien heeft de beste man toch wat meer tegengas nodig om tot grotere hoogten te stijgen.

milesdavisjr Is Serious in Love een bonustrack want op de tracklijsten die ik online zie staat die er niet bij

Voor zover ik het heb kunnen achterhalen is het nummer Serious in Love toegevoegd aan de US limited vinyl edition. Ik vermoed dat de tracklist nog aangepast moet gaan worden.

Het is een erg rustige plaat, dat mag natuurlijk en nog genoeg mogelijkheden om een spannende plaat te maken maar het is wel erg aan de brave kant allemaal.

Ik sluit me aan bij vigil. Waar het vakmanschap en de zangkunst van deze man buiten kijf staan en ik het gewoonlijk het knappe is dat hij gemakkelijk-in-het-oor-muziek maakt die toch spannender en knapper in elkaar zit dan je op-het-eerste-oor zou verwachten, lijkt hij hier toch wat te veel de gemakkelijke weg gekozen te hebben. Wat dat betreft bijna het andere uiterste van de vorige plaat, waar nieuwe wegen bewandeld werden. Waar dat geslaagd was, mis ik op deze plaat alle spanning. Het klinkt best lekker en slecht is het zeker niet, maar echt verrassend of heel mooi eigenlijk nergens en dat is wel erg minimaal voor een artiest van het kaliber Finn.

Rustige plaat, ingetogen, maar melodieus en sterk. Neil Finn zit wat meer achter de piano, en kleurt de liedjes in met een vleugje melancholie en het spaarzaam gebruik van een koor zo nu en dan. Voor mij een geslaagd plaatje van een van de beste liedjesschrijvers van de afgelopen 30 jaar.

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Neil Finn - Out Of Silence - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Neil Finn stond in de jaren 70 nog wat in de schaduw van zijn oudere broer Tim, die met zijn band Split Enz al stevig aan de weg timmerde toen Neil zijn eerste stapjes in de muziek nog moest zetten.

Neil trad uiteindelijk toe tot Split Enz (dat overigens een aantal geweldige platen op haar naam heeft staan) en ontworstelde zich definitief aan de schaduw van broer Tim toen hij halverwege de jaren 80 Crowded House formeerde. Crowded House maakte een stapeltje prachtplaten en scoorde bovendien een indrukwekkend aantal wereldhits.

Vervolgens maakte Neil ook nog een aantal prima platen met broer Tim (als The Finn Brothers) en een handvol uitstekende soloplaten. Ik had daarom geen enkele reden om te twijfelen aan Neil Finn’s meest recente soloplaat, maar Out Of Silence heeft verassend veel tijd nodig gehad om me te overtuigen.

Dat heeft dit keer niets te maken met de experimenteerdrang die Neil Finn op zijn soloplaten wel vaker laat horen. Integendeel. Out Of Silence vond ik bij de eerste beluisteringen vooral wat te gewoontjes klinken.

De plaat werd live in de studio opgenomen en stond in een uur of vier op de band. Neil Finn zorgt voor de gitaar en zijn inmiddels zo herkenbare zang, waarna met name piano, strijkers en een koor zijn toegevoegd. Dat koor zat me in eerste instantie het meest in de weg, al klinkt het in aanloop naar de kerstdagen best feestelijk.

Ook de rest van de instrumentatie is stemmig, maar weinig avontuurlijk. Out Of Silence wijkt daarom flink af van de vorige soloplaten van Neil Finn, waarop de Nieuw-Zeelandse muzikant steeds zijn grenzen wist te verleggen.

Mijn eerste teleurstelling leek te worden bevestigd door een aantal minder positieve recensies, waarin meerdere synoniemen van het begrip ‘gewoontjes’ werden gebruikt. De laatste weken las ik echter ook een aantal recensies waarin de nieuwe plaat van Neil Finn de hemel in werd geprezen en daarom heb ik Out Of Silence nog maar eens een kans gegeven.

Mogelijk ligt het aan de temperaturen die het vriespunt momenteel naderen, maar waarschijnlijk ben ik inmiddels wat gewend geraakt aan het geluid dat ik een paar weken geleden nog vooral als kitscherig bestempelde. Out Of Silence is nog steeds een plaat met een instrumentatie en versiersels die het goed doen bij de kerstboom, maar toch is mijn luisterervaring inmiddels een hele andere.

Wanneer ik nu luister naar de nieuwe plaat van Neil Finn hoor ik vooral de schoonheid van de songs van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter. Dat Neil Finn volstrekt tijdloze popliedjes van wereldklasse kan schrijven heeft hij de afgelopen decennia al vele malen bewezen en ook op Out Of Silence komen er weer een aantal voorbij.

Neil Finn wordt volgend jaar 60, maar zingt op zijn nieuwe plaat geweldig (waarbij de vocale ondersteuning door het koor vast ook wel wat doet). Het levert een plaat op die Paul McCartney zomaar had kunnen maken, maar niet gemaakt heeft.

Er zijn niet veel platen waarop zoveel tijdloze en uiteindelijk onweerstaanbare popliedjes staan als op Out Of Silence van Neil Finn. Ik zou ze graag nog eens horen in een wat minder overdadige productie, maar ook met de glanzende toplaag die de songs op Out Of Silence hebben gekregen blijven de prachtsongs van Neil Finn uiteindelijk makkelijk overeind. Ik ben vast niet de enige die de plaat vanwege een teveel aan versiering of zelfs wat overdaad terzijde heeft gelegd, maar ik zou de plaat er zeker weer eens bij pakken. Bij mij is het kwartje inmiddels hard gevallen. Erwin Zijleman

Een pracht plaat. Als een warm bad. Gaat het goed doen komende winter.

Schitterende, ingetogen plaat van songsmit Neil Finn die ons weken op vrijdagavond live liet meekijken met het proces naar dit album toe en de uiteindelijke live-opname in de studio.

Zoals al eerder aangegeven springen de nummers nergens ‘uit de band’, en in tegenstelling tot zijn andere soloplaten wordt er niet geëxperimenteerd met electronica. Maar voor mij zit de kracht daar juist in. Alle nummers zijn sfeervol en erg smaakvol aangekleed met strijkers en een koor, wat het geheel een warme klank geeft.

Kwaliteitsplaat van een songwriter die naar mijn mening nooit de waardering heeft gekregen die hij verdient. Zeker solo niet.

De repetities en opnames van deze plaat waren destijds live via de Facebook-pagina van Neil Finn te volgen. Ik blijf het zonde vinden dat ze die rauwe opnames niet gewoon rechtstreeks op vinyl/laserschijf gegooid hebben. Er is duidelijk nog een producer aan te pas gekomen die het geluid achteraf grondig opgekuist heeft.

Het resultaat: deze 'Out Of Silence' klinkt veel te gelikt in vergelijking met wat er te horen viel tijdens die Facebook live feed. Hoe dan ook: een magistraal mooie soloplaat van Neil Finn.