Magnum - Wings of Heaven (1988)

In mijn opinie Magnum in hun hoogtijdagen. "It must have been love" is een heerlijke ballad en een uitschieter. Jammer dat deze band nooit het grote succes mee heeft mogen maken.

Geweldig album weer van Magnum. Met het geweldige "Days of no trust", "Pray for the day" en het epische "Don´t wake the lion". Met de mooie Anton Corbijn hoes.

Magnum geweldig op dreef. Alleen het laatste, zeer lange nummer kan mijn aandacht niet volledig vasthouden maar met Days of no trust en It must have been love enz. kan deze cd. niet meer stuk. Band die meer aandacht cq. waardering verdient.

Magnums beste imho !

Als liefhebber van lange rocknummers is "Don't Wake the Lion" voor mij een waar juweel(tje).Ik heb alleen voor dit nummer de waardering met een ½ punt verhoogd naar een 4,5

Het Magnum Opus van deze britse rockband.
De toon die werd gezet met On A Storyteller's Night wordt hier verder uitgewerkt.
Vanuit mijn optiek is dit hét ultieme AOR album, hier kunnen Journey, Toto en Foreigner nog van leren.

Het magistrale 'Don't Wake The Lion', 'Wild Swan' en de strakke rockers 'Pray For The Day', 'One Step Away' en 'Days of No Trust' behoren tot de beste songs die Magnum ooit heeft gemaakt.
Met 'Start Talking Love' en 'It Must Have Been Love' had de band ook gelijk haar grootste hits.

Ik vraag me alleen af, waarom die lelijke koppen vd band op de hoes moesten van Polydor.
Rodney Matthews heeft miljoenen tekeningen gemaakt, er zat er vast nog wel een tussen voor de band.

DE topper van Magnum!! Van de eerste tot de laatste noot is dit genieten! Days of no trust heeft een drive waar je U tegen zegt en blijft maar in je kop hangen! Wild swan is een klein episch pareltje waar een geweldige opbouw in zit. Start talking love is een hieper catchy hitsingle war ik geen genoeg van kan krijgen. It must have been love is de onvermijdelijke doch zeer goede ballad op het album. One step away, Pray for the day en Different worlds de rockers die de vaart erin houden. Nee, daarme doe ik ze tekort! Die nummers zitten té goed in elkaar om als niemandalletjes te omschrijven!
Don't wake the lion is een lang, episch nummer wat de kroon op het album is. Echt een must voor alle liefhebbers van het betere rock werk!!

Gelijk heb je, Philip! Het sterkste album van de heren, en eentje die blijft boeien. Het is moeilijk om nummers er uit te halen die er boven uitsteken, alles is van een hoog niveau.

Met Vigilante stapten de heren van Magnum definitief over van symfo naar AOR.

Met Wings of Heaven laat de band echter zien, dat dat geen slechte keuze is geweest. Magnum en met name componist/gitarist Clarkin verheffen het maken van AOR tot een hoger niveau.

Tussen de korte ballads en stadionrockers staan toch even twee epische tracks vol gitaargeweld en vocale hoogstandjes.
Deze plaat is Hilversum opgenomen en Attie Bauw draaide aan de knoppen.
Goede productie en ijzersterke songs.

Uit deze tijd is ook een live-vhs. Deze mogen ze best op dvd uitbrengen, want de versies van oa. Don't Wake the Lion and One Step Away komen daar nog beter tot hun recht.

Schijnt dat die oude VHS opnames op een box staan die of binnenkort verschijnt of al is verschenen.

Ik heb in ieder geval die VHS, en ook nog van vlak na On a Storyteller's Night.
Helaas heb ik geen VHS-afspeler. Dus kom maar op met die dvd of box.

One Step Away rockt zo heerlijk de pan uit.
Het had wat mij betreft wel wat vetter geproduceerd mogen worden.
Zelfde geldt voor Pray for the Day.

Don't Wake the Lion, halverwege als de eerste snaredrum-klap er inkomt... Damn! Kippenvel, nog steeds....

Nog ff over die box; ik heb de beelden nog niet maar wel de mp3's ervan gedownload. Dus als live cd zeg maar. Echt te gek! Het enige opmerkelijke is, vind ik, dat ze niet dezelfde tracklist als destijds de vhs hebben aangehouden maar extra nummers hebben toegevoegd. Dat is natuurlijk alleen maar te prijzen maar de opener Back to earth ontbreekt dan weer. En volgens mij mis ik nog 1 of 2 nummers die wel op de vhs staan

Eind jaren 80 mijn eerste kennis makking met deze engelse progn/sym/rockband.
Was mijn eerste cd die ik van hun kocht en wat voor een gelijk een topper.
Nog steeds mijn beste magnum cd.vind on a storyteller's night,vigilante en goodnight l.a,ook pracht albums maar deze was mijn eerste en nog steeds mijn beste.
Heerlijk zang en gitaar geluid.
Heb wat live albums van hun(marauder,the spirit)maar deze overtreft alles.
Ben ze naar het album rock art uit het oog verloren.
Ze maken nog steeds albums,moet me daar maar es weer wat in verdiepen.
Bob catley doet solo ook wat dingen zal wel een beetje magnum gehalte hebben niet erg hoor.
Zijn er nog wat magnum fans hier......wat zijn nog wat recente album aanbevelingen?!
Of ligt hun beste werk achter hun?

Hmmm...ik vind hun platen na de reünie kwalitatief niet te vergelijken met dit meesterwerk.
Ook de solo platen van Bob Catley ben ik niet kapot van.

Ben het met sinkthepink eens. Rock art heeft nog zo z'n momenten maar alle albums daarna kunnen wat mij betreft niet tippen aan albums als Wings of heaven, Vigilante, Storyteller, Chase the dragon of Goodnight LA. Al schijnen de 2 nieuwe nummers op de laatste verzamelaar weer aardig richting oude stijl te gaan heb ik ergens gelezen...

Ben het gedeeltelijk eens met Vielip en sinkthepink. Kwalitatief is het (natuurlijk) niet zo goed meer, maar toch wel meer dan de moeite waard. Vooral de laatste 3 zijn uitstekende albums! Kijk ook maar eens naar de boordelingen die ze op deze site hebben gekregen. Als je wat ouder werk wil horen/zien kan ik je hun DVD's "Live" en "living the dream" aanraden. Voor een paar euro te koop en beide goed.

Ik zou gewoon even doorklikken op deze site en de comments op die andere platen lezen. Ik weet zo even uit mijn hoofd niet welke platen ik te gek vind en welke niet...



De livedubbelaar Stronghold (of The Last Dance) zijn wel in elk geval erg gaaf!

Met goede hoop door naar Wings Of Heaven. De plaat van Magnum die hier op MuMe de hoogste waardering krijgt. Weer komen de verwachtingen niet uit, maar deze keer pakt het niet positief uit. Niet dat ik het direct slecht vindt, maar Wings Of Heaven pakt me niet echt. Het mist sowieso de afwisseling van de voorganger, maar ook het songmateriaal weet me niet echt te pakken. Wild Swan is een mooie ballad, maar verder blijft er niks hangen. Don't Wake The Lion komt nog wel in de buurt hoor. Songtechnisch wat mij betreft zeker niet het beste werk, maar verder klinkt de band als een klokje. Als Magnum op deze manier blijft presteren, zal ik ook nooit onder de drie sterren komen. De heren gaan er wel altijd vol voor.


Tussenstand:
1. Chase The Dragon
2. Kingdom Of Madness
3. Vigilante
4. On A Storyteller's Night
5. Wings Of Heaven
6. Magnum II
7. The Eleventh Hour

Magnum's kortstondige doorbraak en gelukkig ook weer een stuk beter dan zijn voorganger Vigilante. Neem nu zo'n prachtige, dromerige track als Wild Swan met misschien wel Catley's meest bevlogen zangpartijen of de epische afsluiter Don't Wake The Lion. Ook het onderschatte Pray For The Day en het vreemde One Step Away zijn pareltjes. Eigenlijk zijn alleen Start Talking Love en in iets mindere mate Different Worlds dan toch de wat zwakkere songs, waardoor ik het album niet hoger kan waarderen, maar alsnog ben ik erg blij met het feit dat men hier de catchy hardrock/AOR beter kan vertalen naar goede songs dan op de voorganger het geval was. Terecht dat dit album een succes was.

Voorlopige tussenstand:
1. The Eleventh Hour
2. Chase The Dragon
3. On A Storyteller's Night
4. Wings Of Heaven
5. Magnum II
6. Kingdom Of Madness
7. Vigilante

Magnum TOTP Start Talkin Love - YouTube

Magnum in stoere leren rockkledij die Start Talking Love playbacken bij Top of the Pops. Briljant!

Dit album is geweldig , maarrrr de laatste 3 tracks zakt het wat in. Wel 5 sterren maar net iets minder dan storyteller. Vind ik. Genieten desalniettemin.

De laatste 3 nummers zijn juist fantastisch vind ik. Met name Don't wake the lion is genieten. Niks inzakken.

Ik hoor noemand over het wild swingende One Step Away, met dat gave drumwerk van Barker.

Don't Wake the Lion moet wel mijn favoriete song van de band zijn. Die opbouw tot dat megakomane einde is erg knap en spannend uitgevoerd.

Hetzelfde geldt voor Wlid Swan, wat een bijna Marillion-achtige progrock-song is, qua structuur. Een ballad kun je het nauwelijks noemen met die versnelling in het midden.

Pray for the Day is dan weer zo'n typische Magnum-rocker, met een rustig couplet en vol refrein, waar ze om bekend staan, met zo'n oersimpele maar doeltreffende gitaarsolo.

De singles zijn hier war mij betreft de vervelendste nummers. Ik Magnum geen goede liefdesliedjes-band. Een ballad, prima, maar Start Talking Love is te zoet voor mij.

De plaat draait juist om die nummers, inclusief Wild Swan en One Step Away uiteraard.

Ik vind eigenlijk elk nummer op dit album fantastisch. Start talking love vind ik echt een perfecte AOR/melodic rock single. Die zanglijnen zijn zo verrekte catchy. Love it! Hetzelfde geldt voor Days of no trust.

Days of No Trust is fantastisch. Ik vergiste me natuurlijk. Was ook een single, toch?

Dat soort dingen kun je opzoeken tegenwoordig. Inderdaad, de tweede single na het meest hitgevoelige nummer van het album, Start talking love. Er kwam zelfs nog een derde single van uit, een edit van It must have been love. Die single heb ik nog, inclusief een sticker met het tourprogramma van de band in die dagen.

Ik weet dat soort dingen omdat ik in die jaren bij een lokaal radiostation werkte, waar je soms dit soort promo's kreeg (en soms kocht ik ze ook zelf). Ik deed dan als rockliefhebber manhaftige pogingen om dit soort radiovriendelijke nummers kans te laten maken op commercieel succes, onder meer door mee te stemmen over de zogeheten 'Lokschijf' - het hitgevoelige plaatje dat je als lokaal radiostation elk uur kon draaien.
In het geval van Magnum tevergeefs natuurlijk, al kan ik me wel herinneren dat nummers van Heart en de Scorpions het tot Lokschijf schopten. Vanaf 1989 veranderde de OLON (organisatie van Lokale Omroepen in Nederland) die opzet: toen mochten alleen nog maar plaatjes van eigen bodem daarvoor in aanmerking komen. Omdat het Nederlandse product in die dagen zo schromelijk ondergewaardeerd werd. Tja, de tijden zijn wel veranderd...

Voor Magnum was dit trouwens in thuisland Engeland wel de meest vruchtbare periode in commercieel opzicht. Ze scoorden enkele hits met nummers van dit album en van Vigilante.

Ik had vroeger alle 7" singles van Magnum tot en met Goodnight LA. Echt een fan geweest, maar omdat ik zelf geen hitjes/top40/radio luisteraar ben, vergeet ik soms wat de singles waren. Excuses.

Days of no Trust had ik dus gewoon, samen met Start Talking Love. It Must Have Been Love had ik niet.

B-kantje Maybe Tonight is nog best aardig, maat b-kantje C'est la Via kan ik me niet herinneren.

Ik had ooit een door een collega samengestelde verzamel cd van Magnum met daarop een aantal obscure b-kantjes en live opnames. Uit m'n hoofd zat Maybe tonight daar ook bij en dat vond ik een prima nummer. Helemaal in de stijl van Wings of heaven. C'est la vie stond er ook tussen maar die kende ik al van de verzamel cd Chapter & verse. Ook geen onaardig nummer maar begrijp wel dat die het album niet heeft gehaald. Maar er stonden nog meer b-kantjes op uit de Wings of heaven periode als ik me niet vergis, en ook die waren meer dan de moeite waard. Bij mijn weten is er geen release waarop al dat soort interessante dingen te vinden zijn of wel?