Dhani Harrison - IN///PARALLEL (2017)

Ben toch wel benieuwd naar dit eerste echte solo debuut van de zoon van George. Z'n werk met thenewno2 was wel aardig, maar zeker niet groots.

Vanaf vandaag tijdelijk te beluisteren, vóór de officiële release volgende week vrijdag, via een stream van NPR first listen

Het debuut van de zoon van George dus...

Vage echo's van Fab Four meteen in het openingsnummer Never Know. Ik vraag me alleen af of die tweede stem zijn eigen is die getransponeerd is en zo veel hoger klinkt als die van een vrouw. Dat gevoel wordt versterkt in het lichtelijk Elektronische bombast in #WarOnFalse waar veel gelaagde stemmen in verwerkt zijn.

Úlfur Resurrection is een donkere nummer met Synthpop / Glitch / Electronica invloeden. Het is net niet genoeg dansbaar om voor IDM door te gaan. In Downtown Tigers hoor ik de stem doorklinken van zijn vader George, weet niet of dat een licht vergelijkbaar accent of lichamelijk (keelholte).

De singles staan op de tweede helft van het album Summertime Police, All About Waiting en Admiral of Upside Down. Daar heeft de gitaar een prominente plek, tempo iets hoger en ook meer toegankelijke. Maar verre van Pop want het blijft toch nog donker klinken. Ook Poseidon (Keep Me Safe), met Mereki als gastvocalist, is redelijk toegankelijk. The Light Under the Door neigt zelfs naar Trip Hop.

De intro van All About Waiting, nu met Camila Grey, doet erg denken aan Jenny Hval. Maar zodra de beat in een dansbaar tempo aandringen verdwijnt die gedachte. Deze single is het meest toegankelijke op het album, ondanks of juist door de dromerige passages: IDM / Pop Rock / Synth Rock. Vanzelfsprekend vanwege mijn Electro Pop Rock smaak is dit mijn favoriet.

Derde single Admiral of Upside Down begint als een en ingetogen Folk / Singer-songwriter nummer, maar na 4 minuten komen weer die Fab Four invloeden terug met een gillende gitaar en arrangementen die doen denken aan werk op Abbey Road.

Het album is duidelijk donkerder dan het weinige dat ik ken van zijn vader. Mag dit natuurlijk niet vergelijk met dat werk maar kan het niet laten. Het is elk geval wel interessant voor wie van wat mysterieuze Elektronica houdt. Dus wellicht voor de fans van Jenny Hval, Dhani heeft op dit moment op Last.fm minder dan 3000 luisteraars... dat zal rap groeien. alhoewel het met dit soort donkere muziek niet main-stream zal worden. Misschien net als zijn vader, toch meer muziek voor de kenner?

Goed interview met Dhani over deze plaat op de website van Rolling Stone.

Heb zelf het album nu eenmaal beluisterd en hink tot nu toe op twee gedachten: het is zonder meer een plaat die meerdere luisterbeurten vergt, omdat er behoorlijk wat gaande is en de boel (zoals E-Clect-Eddy al opmerkte) behoorlijk gelaagd is.

Tegelijkertijd komt het nu allemaal al wat gekunsteld en te doordacht over en doet het zelfs ietwat pretentieus aan - een goede song(structuur) lijkt te ontbreken. Veel verpakking, weinig inhoud dus.

Harrison zelf zegt in het eerder genoemde interview dat 'ie (ook) een designer is:


De plaat lijkt vooral een groots ontwerp, met behoorlijk wat sferisch werk en het heeft vaak een filmisch karakter - ik denk zelf dat Harrison meer producer/soundtrack componist dan rechttoe rechtaan pop/rock songschrijver is.

Enfin, ik ga het eerst nog eens wat vaker beluisteren voordat ik een definitief oordeel vel.

Poles Apart zie Dhani Harrison & Paul Hicks - Seattle Road (2016) toegevoegd want ik wilde natuurlijk ook weten waar Dhani hiervoor mee bezig was... score / soundtrack dus!

Dhani draait toch al heel wat jaartjes mee, hoor.

Solo debuut volgens mij...