Porcupine Tree - Fear of a Blank Planet (2007)

Heb veel zin in dit nieuwe album. Heb hier al een eerste recensie gepost. Het wordt nog weer iets heavier dan Deadwing, zo lees ik in het artikel, en zo had ik ook al geconcludeerd na het concert najaar 2006.

Ik ben er klaar voor

Jaaaaa ik kan hier niet op wachten . Porcupine Tree is ten slotte een van die weinige bands waarvoor geldt 'hoe ouder, hoe beter'. Net als goede wijn

Dat ben ik grotendeels met je eens, wat voor mij dan ook een reden is om niet met bijzonder grote verwachting hiernaar uit te kijken.

Of begrijp ik je nou verkeerd?

Nee, je begrijpt me volkomen . Alhoewel we die lijn wel gemiddeld gezien natuurlijk moeten nemen.

Me dunkt dat er toch nog een kleine misunderstanding is tussen jullie beiden, ik ben het meer met casartelli's zienswijze eens. Hoewel ik best wel benieuwd ben naar deze & hem zeker in huis ga halen.

Ah ik zie het nu ook Sorry, mijne heren Casartelli en Jeffers, maar ik ben het dan dus niet met jullie eens

Oké dan.

Juist die wat heavy stijl bevalt mij erg goed, ook al vind ik vrijwel alles goed van deze band. Maar als Fear of a Blank Planet klinkt zoals nummers als Blackest Eyes en Deadwing dan wordt het genieten. Tevens is het fantastisch dat PT het album ook weer op dvd-audio gaat uitbrengen. Gelukkig is Steven Wilson een surround sound liefhebber. PT-muziek in surround sound is helemaal subliem! Nu zijn al Stupid Dream, In Absentia en Deadwing in dts 5.1 te beluisteren.

Weer prachtig nieuws van PT. Die Steven Wilson is er maar druk mee. Mijn verwachtingen zijn zeer hoog gespannen!!!

Deze ga ik sowieso blind aanschaffen. En wat een vette cover weer!

mits je stelling betekend 'hoe ouder de albums de beter" dan ben ik het van harte met je eens

Ik ook

Ik ben het ook met kasperbert eens, maar dan wel op de manier zoals hij het echt bedoelt

Heb inmiddels de eerste bootlegs van live-optredens mogen beluisteren en het nummer Anasthetize springt er mijn inziens al direct bovenuit!

Laat maar komen!

de 6 minuten myspace preview klinken ook veel belovend

Wow een nieuwe album van Porupine! Dat wordt idd een blinde aanschaf!
psst er zijn al 2 tracks uitgelekt.

Nee hoor Nu al 4

Op festivalinfo is al een recensie te lezen.
klikje

Zojuist voor de eerste keer deze cd geluisterd via een bootleg. Hoewel de geluidskwaliteit niet heel erg goed is, en de nummers live zijn, heb ik toch wel vertrouwen in het nieuwe album! Klappers van het album zijn in mijn ogen Sleep Together en Anesthetize. Dit wordt in ieder geval meteen gekocht zodra de cd uit is! Zal dan ook mijn stem uit brengen

Zojuist besteld en een goede vriendin die in de Effenaar werkt aan het werk gezet voor kaartjes. Gelukkig net na Oerol!

ik heb nu ook in z'n geheel gehoord via bootleg

kan niet wachten tot ik officiele cd thuis heb

Lol wat ben ik jaloers op die ene user die al op dit album gestemd heeft, kijk hoeveel 5* stemmen! En ook dit album krijgt 5*. Dan ben je nog eens een muziekliefhebber

hoor ik hier enig sarcasme?

Ik heb em tot nu toe ook nog steeds niet gehoord.. Straks maar weer's even zoeken

Ik heb hem wel volledig gehoord.......En oh my god, Deadwing overtreffen leek al onmogelijk, laat staan A Natural Disaster (dat is inderdaad mijn nummer 1 ooit). Kennelijk zijn de wonderen de wereld nog niet uit.....Morgenochtend volgt rating + review.

Deze plaat is gewoon een en al genot dat nauwelijks te geloven is

2007: Het jaar van Steven Wilson

Steven Wilson is een man met ontzettend grote ambities. Ooit begonnen met een klein bandje genaamd No-Man, ontstond Porcupine Tree in 1987 als zijprojectje. Het was een psychedelische, zo hier en daar elektronisch projectje van Wilson. Deze band zou echter wel eens Wilsons belangrijkste band kunnen zijn. Met elk album knokte hij (en drie andere bandleden die vanaf Up the Downstair in de band kwamen) zich steeds een stapje dichterbij een optimaal hoogtepunt.... Vanaf Stupid Dream boekte Wilson dan eindelijk succes: de band brak redelijk door in de progwereld.
In 2004 gebeurde iets dat indirect ook belangrijk was voor Porcupine Tree: Wilson richtte een derde band op genaamd Blackfield. Terwijl hij zich hier op kon focussen voor de rustige nummers, richtte hij zich met Deadwing op de agressieve kant van Porcupine Tree. Deadwing was al iets gewaagder dan zijn voorgangers: naast korte nummers nu ook eindelijk na lange tijd weer lange nummers en minder commercieel ingesteld.
Zowel Blackfield als Deadwing bleken een enorm succes. Beiden kregen een opvolger in 2007. Blackfield II was minder proggy en meer pop dan z'n voorganger. De vraag die door het hoofd opkomt is nu: hoe zou Fear of a Blank Planet klinken?

Geen korte nummers meer in ieder geval. Slechts 6 nummers, op 2 na elk minimaal 7 minuten lang en een groot episch progmonster. Toch lijkt FoaBP nauwelijks op ook maar een van zijn voorgangers. Het is een originele plaat met een sombere sfeer, dat zich maar op een thema lijkt te focussen: angst (voor een lege planeet).
De plaat begint meteen met het titelnummer: dit is meteen het eerste hoogtepunt van het album. Het is ook het enige nummer dat sterk doet denken aan Deadwing. De gitaren, de drums en het tempo doen sterk denken aan het openingsriff van het openingsnummer op Deadwing. Het tempo blijft het hele nummer door erin zitten en we horen constant Steven Wilson ons waarschuwen voor hoe mis het gaat met onze planeet.
Na Pain of Salvation met Scarsick lijkt het alsof nu ook Porcupine Tree zit te miepen over de planeet. Echter brengt de band het gelukkig een stuk subtieler. Aan het einde van het nummer barst er een instrumentaal stuk los om van te watertanden, dat vervolgens afsluit met een stuk rustige tekst van Wilson dat duidelijk maakt dat de rest van het album vrij kil is.

Met My Ashes krijgen we meteen even de kans om op adem te komen: het is namelijk een prachtige ballad die ongeveer op de helft ietsje harder wordt. Verwacht echter geen Lazarus of Trains: juist de wat meer melancholische van het oude Porcupine Tree is te merken.

Ik ben nauwelijks klaar met dit typen of Anesthetize begint al.... Het grote monster van de plaat en zonder ook maar enige twijfel het beste nummer. Het begint tamelijk rustig, alhoewel de drums al redelijk hard zijn. Het tempo zit er licht in en na wat coupletjes gezongen te hebben begint een van die instrumentale stukken zoals je ze lang niet gehoord hebt: te mooi voor woorden. Langzaam bouwt het toe naar agressie die haast doet denken aan Opeth: superzwaar gitaarwerk met prachtige solo's eroverheen. Het nummer eindigt dan weer extreem rustig, maar oh zo sfeervol.... Hulde!

Sentimental is dan meteen weer een ballad om even adem te happen: het accent ligt nu wel op de piano en de tweede helft heeft ergens wel wat weg van Trains.

Way Out of Here is zonder twijfel wederom een hoogtepunt, alhoewel het ook een wat commercieler nummer is. Voor de eerste 2 minuten is het ballad-achtig, dan komt er een uitbarsting in gitaren die sterk doet denken aan Pain of Salvation's Song for the Innocent. Echter zwellen de gitaren ook hier aan naar een Opeth achtig riff. Wilson is zijn jaren bij Opeth kennelijk niet vergeten om wat invloeden op te pikken van de band

Sleep Together is het laatste nummer van het album en misschien ook wel het raarste. De melancholiteit en de psychedelischheid straalt er van af en het nummer klinkt traag. Zwaar basgitaarwerk is tussen al de psychedelische gitaartjes te horen. Een nummer waar je wel aan moet wennen, maar na meerdere luisterbeurten toch zeer goed klinkt.

Alles met elkaar genomen is FoaBP een prachtige, originele plaat waar met name de melancholiteit van het oude PT gecombineerd wordt met de nieuwe stijl van de band. Smeer er een Opeth-laag overheen en je zit maar een fractie in de buurt van hoe het album klinkt. Voorlopig nog even kalmpjes aan met 'maar' 4,5*; echter dikke kans dat dat er 5* gaan worden.

Leuk stuk Kasper

Heb je dit berust op de bootleg? Of op een albumversie? Ik heb tot nu toe nl alleen nog maar een bootleg kunnen vinden.

De enige echte albumversie

Prachtige cd. Vooral het lange "monster" is vrij briljant. Met name het heerlijke drumritme is indrukwekkend. Dit Porcupine Tree zoals ik ze nog niet kende. Ben nu al blij met mijn kaartje voor het concert in de melweg.

Ik kan niet wachten , de bootleg klinkt in ieder geval al lekker.