Pop Levi - The Return to Form Black Magick Party (2007)

Het hoesje is natuurlijk oerlelijk: lijkt een foto uit de krant (is hier verkleind niet meer zo goed te zien).

En de muziek is eigenlijk best grappig: glam-pop-garage-blues-rock die ik niet helemaal serieus kan nemen. Maar potjandikkeme (ja ja met de nieuwe regering let aERo op zijn woorden); dit is toch eigenlijk heel erg lekker. Stuiter, stuiter door de kamer en je even een klein kind voelen dat helemaal voluit kan gaan.

Alsof de heren van Kings of Leon en Wolfmother een gang bang hebben gehad met Beck en daardoor als gevolg een klein kindje Pop Levi genaamd naar buiten hebben, eh, gepopt

Deze 'gekke meneer' weet aERo ook wel een 'gekke meneer' te maken met zijn muziek.
Ik denk beperkt houdbaar, maar voor nu boeit me dat geenszins...

Joehoeeeeeeeeee

Enthousiast bericht (uiteraard Aero) bij een minstens zo enthousiaste cd. Lekker energiek en lekker divers. Zoals al genoemd, misschien beperkt houdbaar maar daardoor zeker niet minder lekker. 3,5* En een grappige artiestennaam.

Hoezo beperkt houdbaar? Gewoon formidabel die Pop Levi!!! Heerlijk fout, alleen al Sugar Assault Me Now

En voeg aan het rijtje Kings Of Leon, Wolfmother en Beck ook nog maar Jack White en T. Rex toe.

Best een leuk plaatje en Pick-Me-Up Uppercut krijg ik al dagen niet uit mijn hoofd, maar als geheel vind ik 3* toch wel het maximum voor dit album.

Zit dit nu luisteren via luisterpaal en verdorie, dit is best wel lekker! Lekkere relaxte popmuziek waarbij ik soms moet denken aan de 60's (Cryin' Chic). Klinkt zo lekker retro! En probeer eens stil te blijven zitten op Dollar Bill Rock! Geweldig!

Deze gaat vervolgbeurten krijgen.

Lekker muziek. Gekke stem. Vooral 'Sugar Assault Me' en 'Pick Me Up Uppercut' blijven erg hangen. Toffe vent!

Een van de beste albums van dit toch al niet verkeerde muziekjaar, tot nu toe.

Live op Motel Mozaique speelde Pop Levi behoorlijk stevig en strak. Het lichtvoetige van de plaat was compleet verdwenen. De mooiste momenten waren wanneer de funky kant boven kwam. Op die momenten leek zanger/gitarist Jonathan Pop Levi op Prince, Lenny Kravitz en Jimmy Hendrix ineen. Verder was het een genoegen om naar deze houterig springende en bewegende zuurstok te kijken. Gehuld in een glasinloodramen-shirt, gutsend van het zweet en bloed- en bloedserieus. Lachen!

Heel lekker album, ik heb nog nooit eerder zoiets als dit gehoord. Dat kan natuurlijk ook aan me kennis liggen.
Ik word vrolijk van deze muziek door nummers als Sugar Assault me now, Blue Honey, A style called Crying Chic en Pick-me-up Uppercut.
Het album klinkt als een geheel en niet als een aantal losse nummers op een schijfje, die Pop Levi ziet er gek uit en op sommige foto's misschien homofiel (niks tegen homo's by the way).
Er is niet veel informatie over deze artiest te vinden en op deze site staat ook geen eerder werk. Zat hij in een andere band hiervoor?

Ik heb die mannen gezien op Pukkelpop en die zanger/schreeuwer/gitarist intrigeerde mij wel; afgrijselijk gekleed, afgrijselijk schreeuwen, maar het rockte zeer stevig. Als ik dit boven hier lees, denk ik dat ze op plaat een stuk toegankelijker klinken.
De rauwheid deed mij zeer denken aan White Stripes.

Ik ga de plaat toch eens gaan uitproberen denk ik.

Hij heeft bas gespeeld in Ladytron.

Nog iets bekend over nieuw album ofzo?

Op ze myspace staan een aantal nieuwe nummers, van een album dat in 2008 uit komt.

Het nieuwe album staat nu ook op musicmeter, en is minstens even geweldig als deze.

Voila, dankzij de uitverkoop in de Bilbo is hij toch in mijn collectie geraakt.
Dit gaat er redelijk makkelijk in, effectief wat White Stripes, maar ook de naieve huppelpunk van Junior Senior hoor ik. Leuke schijf, maar ik vraag me af wat overblijft als mijn wenkbrauwen stoppen met fronsen. Nog paar keer opleggen en we zien wel.
(voorlopig) 3,5*