Ryan Adams - Prisoner B-Sides (2017)

Man, wat ben je een geweldige artiest als je dit als b-keus nog op de plank hebt liggen. Dat had wat mij betreft een geniaal dubbelalbum kunnen worden; maar hier heb ik ook vrede mee. Wat meer rauwe randjes en soms lijken de teksten nog niet helemaal 'af', maar het gaat om het gevoel wat ik overhoud na het luisteren van deze plaat. En dat gevoel is niks minder dat Prisoner 'A-sides',
Ryan heeft een beetje last van de ziekte van Springsteen lijkt het

Ligt deze plaat al in de winkel? Wist niet van het bestaan van dit album, maar deze ga ik in ieder geval vanavond nog op spotify beluisteren?

Gek genoeg maakt deze plaat meer indruk op mij dan zijn laatste reguliere schijf; Prisoner.
Op die laatste worp, klinkt Adams in mijn ogen als een Springsteen light. Dat is op zich niet erg maar het is een wat saaie plaat geworden. Het valt mij op dat de b-kantjes en demo's van Adams vaak wat gevarieerder van aard zijn dan vele van zijn reguliere songs. In dit geval levert het weer enkele pareltjes op; Juli, Are You Home kruipen al snel in je hoofd, What If We're Wrong had zo na Do You Still Love Me op zijn laatste album kunnen staan. Het stemmige Stop You mijmert lekker weg en zo staan er nog wel enkele nummers op die wat mij betreft op Prisoner hadden mogen staan. Prisoner B- Sides is in ieder geval een prima album en de nummers vormen een mooie aanvulling op het inmiddels flink uitdijende oeuvre van de beste man.

Waar ik in 2017 nog niet zo enorm enthousiast was over Prisoner ben ik inmiddels 'om'. Het is een fantastische plaat, waar Adams in de geest van Springsteen zijn eigen draai geeft aan het rockgenre. Prisoner B- Sides blijft een mooi vervolg, hoeveel artiesten zouden geen moord plegen om met zulke b-kantjes op de proppen te komen. Het tekent het enorme talent van Adams als je toch zo'n enorme lijst met 'leftovers' op de wereld los kan laten zonder het idee te hebben dat je zit te luisteren naar songmateriaal dat in eerste instantie niet goed genoeg wordt bevonden. Hoewel de plaat als geheel niet dezelfde indruk maakt als Prisoner (het onderscheidt zich op den duur te weinig van elkaar) vermaak ik mij nog steeds prima met dit album.