Cheap Trick - We're All Alright! (2017)

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Cheap Trick - We're All Allright! - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Cheap Trick begon vorig jaar aan haar tweede jeugd met het uitstekende Bang, Zoom, Crazy... Hello, dat nog maar eens liet horen dat de band uit Philadelphia veel meer is dan een one-hit-wonder uit de late jaren 70 (muziekliefhebbers met een recenter bouwjaar checken I Want You To Want Me van de memorabele live-plaat At Budakan uit 1979).

Iets meer dan een jaar na de zo geslaagde comeback plaat is Cheap Trick al weer terug en ook We're All Alright! mag er weer zijn.

Cheap Trick kreeg een paar jaar geleden volkomen terecht een plekje in de Rock ’n Roll Hall Of Fame en dat heeft de band vleugels gegeven. De cover van de nieuwe plaat van de band bevat deels foto’s uit de oude doos, maar alle songs zijn gelukkig gloednieuw.

Heel veel invloed op het geluid van de band heeft het overigens niet gehad, want ook op We’re All Allright! borduurt Cheap Trick nadrukkelijk voort op het geluid waarmee de band in de tweede helft van de jaren 70 zo succesvol was.

Het is een geluid dat zich nadrukkelijk heeft laten inspireren door de grote Britse bands uit de jaren 60, waarbij ik veel meer van The Who en The Kinks hoor dan van The Beatles of The Stones. Het geluid van Cheap Trick staat hiernaast met minstens één been in 70s hardrock en heeft ook wat meegekregen uit de punk die floreerde toen Cheap Trick doorbrak. Cheap Trick heeft aan al deze Britse invloeden ook nog wat invloeden uit de Amerikaanse rockmuziek toegevoegd en combineert al deze invloeden in tijdloos klinkende rocksongs.

Natuurlijk is het zo dat je in plaats van We're All Alright! net zo makkelijk een Cheap Trick plaat uit de tweede helft van de jaren 70 kunt opzetten, maar wat klinkt het allemaal weer lekker. Cheap Trick grossiert op haar nieuwe plaat in rocksongs vol aansprekende melodieën en aanstekelijke refreinen en combineert dit met een lekker zwaar aangezette ritmesectie, prima zang en natuurlijk heel veel fantastisch gitaarwerk.

Gitarist Rick Nielsen kent zijn klassiekers een strooit driftig met geweldige solo’s en heerlijke riffs, maar ook de rest van de band (alleen drummer van het eerste uur Bun E. Carlos is inmiddels met pensioen en vervangen door de zoon van Rick Nielsen, Daxx) heeft er op We're All Alright! hoorbaar zin in.

De eerdere bewering dat Cheap Trick voor een zeer groot deel leunt op het eigen verleden wordt gelogenstraft in een aantal tracks waarin wordt gekozen voor een net wat meer ingetogen geluid, maar vintage Cheap Trick is gelukkig nooit ver weg.

Net als Bang, Zoom, Crazy... Hello vorig jaar, is ook We're All Alright! direct bij eerste beluistering een ultieme feel-good plaat vol onweerstaanbare rocksongs, maar We're All Alright! is ook de groeiplaat die zijn voorganger eveneens was.

Er zijn momenteel verrassend weinig jonge honden die het soort rockmuziek maken waar Cheap Trick zo goed in is. Dat is aan de ene kant jammer, maar zo lang de oude meesters uit Philadelphia het kunstje nog zo goed beheersen als op We're All Alright! hoeven we er niet al te lang over te treuren. De tweede jeugd van Cheap Trick mag van mij nog wel even duren, want van platen als We're All Alright! kan ik echt geen genoeg krijgen. Erwin Zijleman

Het tweede album wat op Big Machine Records uitgebracht is, en weer een degelijke plaat. Inderdaad wat al eerder aangehaald is, hij groeit, hoor vaker je hem hoort.....
Een stevige plaat afgewisseld met een paar ballads, maar van zeer hoog gehalte,Lolita blijft in je hoofd hangen, en floating down is een schoonheid. Jammer dat oudere bands geen airplay meer krijgen. Ik begreep dat ze een deal voor 5 albums hadden, ik zou zeggen, laat ze maar komen. Ruben

In Rockford, Illinois USA werd in 1973 de rockband Cheap Trick opgericht en al vrij snel na die start kwam zanger Robin Zander bij de band en daarmee kreeg het zijn klassieke samenstelling: gitarist Rick Nielsen, bassist Tom Petersson en drummer Bun E. Carlos. In 1977 verscheen het titelloze debuut en in hetzelfde jaar verscheen ook “IN COLOR”, met daarop dé Cheap Trick song, “I WANT YOU TO WANT ME”, in de studio-versie dus. Na het derde album 1978 werd het in Japan opgenomen live-album “CHEAP TRICK AT BUDOKAN” uitgebracht. Dat album zorgde voor de doorbraak in Nederland, waar de energieke live versie van “I WANT YOU TO WANT ME” een nummer 1 hit werd in 1979. Ook in hun thuisland werd het een top 10 hit. In de jaren ’80 kwamen ze steeds meer onder invloed van hun platenmaatschappij, die graag hits wilde scoren met het viertal, wat vooral tot uiting kwam op “LAP OF LUXURY” dat in 1988 verscheen. Op dat schijfje staat onder andere de Amerikaanse nummer 1 hit “THE FLAME”, wat door derden geschreven is en waar de heren zelf niet aan mee hebben geschreven. In 1997 verscheen “CHEAP TRICK”, waar ze de touwtjes weer zelf in handen hebben. Het is een zeer energieke plaat met 11 geweldige songs. “WE’RE ALL ALRIGHT”, een stukje tekst uit een andere Cheap Trick klassieker “SURRENDER”, verscheen half juni van dit jaar en laat een nog steeds zeer vitale band horen, waarbij in vergelijking met de klassieke bezetting, de zoon van Rick Nielsen Daxx de plaats achter het drumstel heeft ingenomen. Sinds het vorige album, “BANG, ZOOM, CRAZY…HELLO” uit 2016 is de originele drummer Carlos definitief gestopt. De 10 (13 bij de deluxe editie) songs zijn strak gespeeld, nagenoeg allemaal uptempo en de gitaar van Rick Nielsen en de stem van Robin Zanger klinken geweldig. De band, die volgend jaar dus 45 jaar bestaat, kan op deze manier nog jaren mee…een TOPPER!