James Brown - 'Live' at the Apollo, Volume II (1968)

Zeker eeb goed vervolg op volume 1.

Vooral de versie van its a mans world, Een echt nummer om kippenfel bij te krijgen

Toch raar dat op dit album zo weinig gestemd is. Voor mij is dit echt met BB King live at the regal het beste live album wat ik me kan bedenken.

Inderdaad its a mans world, ongelovelijk he. Die man heeft me toch een stem. Ook leuk dat je de reacties van het publiek hoort. Daar leent dit nummer zich natuurlijk uitstekend voor.

Kom op jongens! Luister dit!

Ik vraag me af welke meer een revelatie waren, de Apollo vluchten of de Apollo concerten van James Brown.

Deel twee doet zeker niet onder voor de eerste en staat dichter bij me, omdat het de rauwe, vette, poly-ritmische Funk en groove bevat, waardoor ik James Brown in de eerste plaats zo waardeer. De eerste was nog zeer gelieerd aan de jaren 50 R&B. Ook op JB's onnavolgbare manier, maar het staat wat verder van me af. Deel 1 is wel meer uit één stuk, met een geweldige opbouw en interactie tussen artiest en publiek.

Op het vervolg heeft hij de beat inmiddels grotendeels verlegd van up naar down en zo ongenadig swingend en dwingend als hij dat hier tentoonspreid met zijn band, is ongekend. Ook naar huidige begrippen. Sterker nog; in feite bestaat een dergelijke overgave niet meer. Ik zie en hoor het tenminste niet.

Hier was hij nog absoluut toonaangevend en baanbrekend op dansmuziek gebied.

In het kader van Cabeza Borradora topic 52 essentiële klassiekers is hier album nummer 2.
ik had hier al een tijdje 4.5 sterren voor staan.
Ik heb dit dubbelalbum op 2 losse CD's (polydor 823 002-2 en 823 003-2) en de tracklisting komt niet geheel overeen
Na een entousiaste aankondiging, ga het concert los.
Direct in Think swingende band, sterke achtergrond vocalen.
I want to be around is prachtig met strijkers erg slepend.
JB gaat vervolgens uitgebreid het publiek danken en komt dan bij that's life wat briljant wordt uitgevoerd.
Kansas City Let yourself go zijn typische nummers voor een life show.
There was a time laat horen dat JB een geweldige stem heeft om dit soort muziek te zingen.
In I feel all right wordt het publiek optimaal bespeeld (he he I feel alright).
Cold sweat sluit fraai(blazers!) CD 1

CD 2 opent met Maybe te last time, wat gevolgd door een suppersnelle (0.28) I feel good .
Prisoner of love is weer een mooie JB ballad(dat zachte subtiele achtergrond koortje), wat kan die man zingen.
24 tellen Out of sight gaat over in Try (snik, snik) Me, wie vind dit niet mooi?
Bring it up swingt naar de grote finale.
Eerst I'ts a mans's man's, man's world, super uitvoering dus commentaar overbodig.
En ja de band is werkelijk geweldig.
Vervolgens Lost Someone, moet je eigenlijk ondergaan, dit is ondericht in soulmuziek waar JB heel zijn stembereik gebruikt.
Deze track is alleen al voldoende reden om dit album aan te schaffen.
Please, please, please sluit het album passend af.

Conclusie: Harlem 12 points, dit betekend op MM niveau dat ik ga verhogen van 4.5 naar 5 dikke vette sterren.

Er is overigens van Sam Cooke ook zo'n fantastische Harlem CD (Livet at the Harlem Sqaure club 1963.

Even voor de duidelijkheid: de tracklist hier vermeld en de foto erbij zijn van 'Live at the Apollo' I & II. De eerste 10 nummers zijn van Volume I, de rest van Volume II.
Het beste kan je dit album hier vermeld van Polydor uit 1999 kopen met beide concerten op 1 cd achter elkaar. Op de Amazon.co.uk marketplace is 'ie nu nog betaalbaar te vinden.

Ik heb het concert net als Rudi S op twee losse cd's. Daarop staan dan nog apart labels Part 1 en Part 2, alhoewel op de rug van het doosje van Part 1 wel weer VOL 1 staat .
Volume II slaat hier op het feit dat er in 1963 al eerder een 'Live at the Apollo' was uitgebracht, opgenomen in 1962.
Volume II is opgenomen in 1967. In 2001 kwam een Deluxe versie uit, met extra nummers en in andere (oorspronkelijke?) volgorde.