Galahad - Quiet Storms (2017)

Mein Herz brennt, my heart burns. Geweldig!

Ik ben geen Galahad-kenner, maar voor mij is deze band op de een of andere manier toch wel zó'n grote naam dat het me verbaast dat er bij dit album pas één bericht en twaalf stemmen zijn geplaatst. Hoe dan ook, als ik het goed begrijp is dit een soort unplugged- of in ieder geval stripped-down-compilatie, met elf versies van nummers van eerdere platen (met het oudste nummer Don't lose control al van hun debuutplaat uit 1991) en vier nieuwe composities (inclusief een cover van Rammsteins Mein Herz brennt). De arrangementen bestaan voornamelijk uit zang van Stuart Nicholson en toetsen van Dean Baker, aangevuld met een incidenteel tweede instrument (blazer, gitaar, viool, percussie en/of tweede stem). Eerlijk is eerlijk, voor mij (zoals gezegd geen Galahad-expert – ik kende voorheen alleen Empires never last) zijn vijftien nummers in 75 minuten met zulke vrij kale arrangementen wel wat veel van het goede, mede omdat Nicholsons melodieuze stem af en toe ook wat dun klinkt (denk: vroege Fish), maar de sterke melodieën houden de nummers gelukkig toch steeds boeiend. Desalniettemin zal dit album wellicht aanzienlijk interessanter zijn voor wie de originelen kent, hoewel daarbij natuurlijk het risico bestaat dat deze uitgeklede versies juist de magie van de originelen en hun volle arrangementen tenietdoen.