OMD - The Punishment of Luxury (2017)

What Have We Done wordt de derde single. Nog geen idee of hij op CD verschijnt.

de titeltrack komt deze week op gelimiteerde 12" uit met daarop 1 nieuw nummer welke een ode is aan de drummer van Kraftwerk Klaus Dinger. Daarnaast een single versie en een 12" remix. Verder is er al aangegeven dat er over een paar maanden een EP uit zal komen met al de b kanten en remixes.

single met 2 remixes uit van het nummer The Punishment of Luxury leuk voor de dansvloer

Oei, deze komt wel binnen, Maar dan niet als verwacht. Tekstueel soms bedroevend (Ha, Ha, Ha, Yeah, Yeah, Yeah, Love and war, all is fair, Run, Run, Run, Kick, Kick, Kick, Everything makes me sick) en de effecten/samples op La Mitrailleuse kun je toch echt niet serieus nemen.

Jammer dat je niet voor deze elektrotaal valt.

Het benieuwt me te weten wat je precies verwachtte.

Tja, gehoopt misschien Dazzler. Dazzle Ships is uniek, Southern waanzinnig goed gedaan, So In Love klassiek voorbeeld hitsingle, Maid / JOArc ver de tijd vooruit. En Sister Marie Says heerlijke nostalgie. Laatste 2 albums (en de EP) waren erg goed.Kortom, 1 van mijn favobandjes. Maar wie weet pak ik er nog wat van op.

Als je de twee laatste albums goed vond, moet je deze laatste zeker nog eens een kans geven. En misschien iets meer de humor ervan inzien. Het klopt wel dat The Punishment minder dat melancholische heeft en erg elektro gaat. En dus bijgevolg killer klinkt dan we van OMD gewoon zijn.

Zoekt (de melancholie) en gij zult vinden.

In What Have We Done bijvoorbeeld.
OMD - What Have We Done (radio edit) - YouTube

Voor mij klinkt het echt als OMD, maar dan gericht op het scoren van een hit.
Best fris allemaal, en op dat gebied ben ik aangenaam verrast.
Zeker geen verkeerd resultaat, en als je op zoek bent naar een album zonder vernieuwingsdrang, en die niet experimenteel is, maar wel lekker in het gehoor ligt, dan is The Punishment of Luxury een prima plaat.
De sfeer roept vergelijkingen op met Ultravox en de latere Duran Duran en Depeche Mode; welke twee acts ook krampachtig probeerde om succesvol te zijn.
Kraftwerk hoor ik niet terug, wel Vince Clarke in zijn Yazoo periode.
Op dit moment kom ik het album nog tegen voor een pittige prijs, maar als hij goedkoper wordt, dan zal ik hem zeker mee nemen.

Even de officiële videoclip van What Have We Done toegevoegd.
Ik zou voor One More Time als derde single gekozen hebben.

Nog geen info over een release op CD van deze single? Met bonustracks graag.

Vind deze na een eerste beluistering niet zo sterk als English Electric, maar ga de plaat zeker nog wat luisterbeurten geven. Titelnummer en Isotype bevallen in ieder geval prima.

prima cd van deze fantastische band, helaas zeer ondergewaardeerd door radioland. kan niet wachten tot ze op zaterdag 15 feb. 2020 naar Utrecht komen, blijft live toch van een bijzonder hoog niveau.

Alleen maar positieve reacties hier. Opvallend want het is toch een bepaald andere sound die OMD ons hier voorschotelt. Minder melancholie en meer electro. Dat pakt redelijk uit maar het is niet zo dat ik onverdeeld positief ben over het resultaat. Om te beginnen staat er geen duidelijke single op het album. One more time vind ik nog de mooiste song en dat is eigenlijk het meest conventionele nummer van de plaat. Wat voor mij bewijst dat daar de kracht ligt van OMD nl het schrijven van melancholische krachtige popsongs met mooie geluiden. Laat de kraftwerks en ultravoxen van de wereld hun ding doen en blijf bij je eigen, geweldige leest. Zou mijn advies zijn. 3 sterren

En eerlijk is eerlijk dazzler , Kiss Kiss bang bang is idd ook prachtig mooi. Magische track, ondanks het primaire taalgebruik. Precies wat ik bedoel met schoenmaker blijf bij je leest.

Net nog eens opnieuw beluisterd.

Die vier sterren zijn meer dan gerechtvaardigd. OMD's elektro album met heerlijke arrangementen. Meer experiment dan op de beide comeback voorgangers. Af en toe dicht tegen Kraftwerk aan schurkend (maar nergens te dicht). Opvallend zijn de zanglijnen die hier en daar wat neigen naar zelfplagiaat. Maar daar staan geen straffen op. Ik vind dat English Electric en The Punishment Of Luxury alle andere OMD albums op de vier eerste na overstijgen. Ze zijn vooral rijper en veel consistenter.

Ik had dit nooit gehoord, maar vind dit echt heerlijk. Echt OMD, en soms is het net of je Kraftwerk hoort. Kan hier uren naar luisteren.

Heb dan ook direct maar de lp besteld via de site van OMD, want verder niet echt goed verkrijgbaar op vinyl.

Bij toeval, een vriend attendeerde op komst OMD naar AFAS binnenkort, weer eens in de (OMD-) archieven gedoken. Voor mij een 'muzikale liefde vanaf het eerste uur' en ja wat ben ik aangenaam verrast met de doorontwikkeling van Andy & Paul. Niet stil gestaan, zowel muzikaal als maatschappelijk-sociaal. En, prachtig hoe zij het professionele talent doorontwikkelen aan de hand van hun muzikale voorkeuren in combinatie met de ontwikkelingen die (ook) zij om hen heen zien...
Voor mij zijn de eerste 4 albums begin '80 (OMD, Organization, Arch. & Morality en Dazzle Ships) ICONISCH (zoals ook de platen die de Simple Minds destijds uitbracht). Daaropvolgend werden echt nog klassieke nummers (de 6 albums tot aan 1996) uitgebracht maar in de breedte vond ik het minder sterk ook omdat het soms wat te 'glad' werd (overgeproduceerd, te gestyleerd, ...).
Noot: kijk eens naar OMD @ Night At The Proms met bijvoorbeeld 'Sailing On The Seven Seas' dan zie je het compositie talent van Andy & Paul met de muzikaal-orkestrale mogelijkheden op unieke wijze bij elkaar komen...
De comeback 'History of the Modern' in 2010 heb ik gemist (tot aan vorige week...) maar is bij eerste luisterbeurt een aangename verrassing. Zoals dat ook geldt voor deze 13e 'Punishment of Luxury' (en voor de onlangs uitgebrachte 14e, 'Bauhaus Staircase'). De 12e, 'English Electric', kan me nog niet zo bekoren...
Mijn favo's op deze zijn 'The Punishment of Luxury', 'Isotype' en 'What Have We Done'.