Pauline Murray & The Invisible Girls - Pauline Murray & The Invisible Girls (1980)

Fantastische plaat. Heb het als LP en zoek de bonus nummers van deze cd. (een 10" welke ik ooit had). Draai de LP nog zó vaak. Krijg er geen genoeg van.

Mooi werk van Martin Hannett en ook Viny Reily speelt mee op deze sfeerplaat. 'Judgement Day' kan zich in sfeer meten met het beste van Joy Division. PM weet echter een totaal eigen sfeer neer te zetten.

Heb nu ook de fantastische 10 inch met de laatste 3 nummers van de hierboven genoemde cd. Topproductie uit de 80's wat mij betreft !!

Heb deze lp ook nog aangeschaft in de eighties.Lekkere nummmers van Pauline en de onzichtbare meisjes.Het sfeertje is inderdaad prima.Alleen de zang blinkt niet uit en in naar mening wat vlak Toch 3.5 ster

Goede productie, maar koele, en met name ijle stem van Pauline Murray zorgt ervoor dat er na één kantje een lichte bloedarmoede of metaalmoeheid gaat optreden. Misschien toch te weinig nummers voor een heel album. Tracks 1, 2, 4 en 6 vind ik de mooiste.

Er bestaan 2 verschillende 10"s van Pauline Murray and the Invisble Girls: de al eerder genoemde "Searching for Heaven", en "Dream Sequences" met Dream Sequence I en Dream Sequence II (cat. nr: IVEX1).

Later brengt ze nog met "The Saint" de E.P. (12") Hong Kong uit, met een cover van John Cale en een cover van (jawel) The Cocteau Twins; 2 covers op 4 songs geeft - in die tijd - al aan dat er geen echt creatieve rijkdom was.

Grappig dat hier punk van is gemaakt als genre. Ik weet zeker dat ik het zo niet heb toegevoegd. Dit vind ik echt geen punk (het benadert nog eerder pop). 'Dream Sequence 1' is zelfs een erg lieflijk liedje. Ik heb, net als Mjuman, wat moeite met dat ijle stemmetje. Wat wel lekker klinkt is hoe ze in voornoemde nummer zingt "my naked body...". Ik word er bijna opgewonden van.
Verder vind ik het gewoon allemaal wat teveel uptempo huppelnummertjes of wat meer downtempo gezeur, wat door dat stemmetje nog extra wordt benadrukt. Grofweg gezegd vind ik het eigenlijk een saaie inhoudloze plaat.
Ik doe hem dan ook weg. (5 euro excl verzending)

Edit: 'Mr. X' is wel een heel behoorlijk nummer. Als het hele album in die sound en van die kwaliteit was geweest was dit een new wave klassieker geweest. Geldt ook wel voor 'Judgement Day', wat ze beter instrumentaal hadden kunnen houden. Met de laatste 2 nummers (van het originele album) gaan ze dus eigenlijk pas de goede kant op.

Vooruit, om die reden toch 2,5 ***

Ik zie op discogs dat op The Visitor en Searching for Heaven Wayne Hussey gitaar speelt en op Searching For Heaven ook Bernard Sumner. De cd-reissue uit 1993 zou ook opgedragen zijn aan Martin Hannett, die, zoals al gezegd, ook deelneemt aan dit album.

Hadden ze nou toch maar de sound van Mr. X en Judgement Day in het hele album verwerkt en mevrouw Murray triangel laten spelen: het had zo mooi kunnen zijn....

Wie kan me de gelijknamige cd aan de man brengen tegen een redelijke prijs
Liefst in zeer goede staat of nieuw..

Dat zijn relatief beperkte releases geweest op Polestar (93) en een ander label in de US in 95; lp is redelijk gied te vinden - ik heb 'em dubbel bijv.

CD bevat wel - als bonus - de tracks van de 10" die na dit album verschenen.

Stelt hedentendage niet zoveel meer voor maar wat klonk het lekker in de jaren 80 in dat tochtige kraakpand

Zo kan je het stellen. Weet wel dat ik lang ernaar gezocht heb, omdat het in mijn geheugen blijkbaar als een opvallend album zat. Toen ik het gevonden, vond ik valk erna een tweede exemplaar (en dat heb ik gekocht omdat ik een idee had dat er meer mensen naar opzoek zouden zijn). Uiteindelijk is de stem van Pauline Murray iets aan de fletse kant en blijft het album voornamelijk overeind door het geluidsbeeld dat Martin Hannett heeft neergezet. Houdbaarheidsdatum: idd voorbij, maar toch bijzonder vanwege de productie en voor af en toe draaien van de 2 - 3 goede tracks. Compositorisch was Murray geen talent.

Misschien had ik dit in een tochtig kraakpand moeten horen, helaas kwam het er niet van. Ik had de LP, verkocht de LP en kocht hem vandaag opnieuw. Waarom? Gewoon omdat het kon en hij erg goedkoop was. Misschien omdat het een hebbedingetje is, omdat Martin Hannett er op meedoet. Maar dan nog... ik luister hem momenteel weer eens en het verbijstert me (opnieuw) hoe slecht dit is. Ok, op enkele uitzonderingen na, maar er staan nummers op waarbij ik gewoon plaatsvervangende schaamte voel. Net als Mjuman maar houden voor die 2 á 3 aardige tracks en omdat Hannett er mee van doen heeft.

Tsja vroegah, toen kraken nog mocht (moest), de mannen op de barricaden stonden, de vrouwen niet wisten dat ze zich ook mochten (moeten) scheren en Pauline Murray een lekker wijf was

Inderdaad: bepaald imago/uiterlijk kan de waardering natuurlijk ook beïnvloeden.

En uiteraard kunnen herinneringen ook van invloed zijn. De enige associatie die ik heb met deze plaat is dat ik hem ooit meenam bij de plaatboef vandaan omdat ik achterop Martin Hannett zag staan. Toen ik hem thuis afspeelde viel hij nogal tegen.

Weet iemand of Wayne Hussey hier gitarist was?

Is Wayne Hussey hier lid van de band?

Nope, Invisble Girls was oorspronkelijke de lost/vast 'begeleidingsband' van punkpoëet John Cooper Clark; daarin zat o.m./ Factory-producer Martin Hannett (bas), een enkele Buzzcock (Pete Shelley) en naast Pauline Murray een ander oud-Penetrationlid Robert Blamire (als regelmatige stand-in voor Hannett). Hussey kwam erbij toen de band ging toeren, na de opnames van dit album en de singles. Dat moet nov/dec 80 geweest zijn.
Het album heeft een typisch Hannett-geluid. Murray is een vrij matige zangeres.

Volgens Wikipedia speelde hij wel bij de nummers van de single Searching For Heaven.

Dat klopt, maar da's niet in tegenspraak met wat ik zei; die derde single is van 1981; de eerste twee stammen van dit album uit 1980.

Pauline Murray And Invisible Girls, The - Searching For Heaven (Vinyl) at Discogs

is de release die ik heb, een 10" (1 extra nummer, The Visitor), en daarop worden genoemd: Robert Blamire (bas), Steve Hopkins (keyboards), Wayne Hussey (gitaar) en John Maher (drums) - productie: Martin Hannett