Dua Lipa - Dua Lipa (2017)

Het is allemaal niet zo bijzonder.
Ik vindt Blow Your Mind en Be The One echt mijlen boven het andere uitspringen.
Naast de singles vindt ik Genesis enigzins nog gaan.
En persoonlijk vindt ik de stem van Chris Martin niet passen bij haar stem op het nummer Homesick, had niet gehoeven voor mij.
Wat mij ook opviel is dat op elke track een stampende beat op moet.
Neem bijvoorbeeld Thinking 'Bout You begint met wat soul en dan bam 1 minuut in het nummer komt weer een beat in.

Nadat ik deze dame vorig jaar op tv zag, had ik goede hoop. Maar wat een 13 in een dozijn prutalbum is het geworden. Helemaal verpest door de productie.

Hier sluit ik me helemaal bij aan. Be the one vond ik goed. Ontdekte hen bij DWDD als ik me niet vergis. De nummers die erna kwamen werden m.i. slechter en slechter.

Beetje jammer, omdat ik denk dat de zangeres best potentie heeft.

Genesis, Lost In Your Light, No Goodbyes zijn potentieel leuke nummers. Be The One en Blow Your Mind hebben zich al bezig. Toch is dit album te dun. Een iets te mager debuut. Zonde van een zangeres met een hele fijne stem.

Inmiddels heb ik mezelf geïndoctrineerd en vind ik Lost In Your Light en No Goodbyes heerlijke nummers. Haha. Hoe kan een cd opeens zoveel mooier worden? Een sterretje erbij.

Doordeweeks word ik gedwongen blootgesteld aan Q-music op de werkvloer, waaronder uiteraard ook deze dame, die overigens helemaal geen verkeerde stem heeft. Be The One is een alleraardigst liedje, de andere nrs (Hotter than hell en dat nr met Martin Garrix (weet niet eens of ik het goed schrijf)) zoals vaak stukken minder..

Maar goed, fijn stemgeluid, alleen moet ze dat truucje met die overslaande stem iets meer doseren wat mij betreft.

Jammer dat zangers/zangeressen zoals zij, maar bv ook Rag 'n Bone Man, zo "verpest" worden door de commercie en matige songs.

Een redelijk goed album (na deze drie keer te hebben geluisterd). Wel vreemd dat New Rules echter Dua Lipa's haar grootste hit werd. Het is echt niet haar beste nummer. Scared to be Lonely (met Martin Garrix, niet op dit album) is sowieso mooier, en de vier beste tracks op dit album zijn: Hotter than Hell, Be the One, No Goodbyes en Homesick. De laatste daarvan is een prachtige ballad, en zou evenals Be the One zomaar een Top-2000-notering kunnen krijgen.
Daarnaast staan er jammer genoeg ook een paar matige nummers op dit album, waardoor het een 3,25*-geval wordt. Maar de mooie pose van deze Brits-Albanese zangeres op de hoes, laat mij er een 3,5* voor geven.

Stem met een halfje verlaagt naar 3,0*, vanwege de teksten van I D(on't) G(ive) A F(*ck). Het is (wat mij betreft) een (aanzetting tot) belediging tegenover de mensen, die zijn uiterste best doen om een liefde. Dan is de kernvraag bij mij; moet je dan geven om iemands wensen, als die persoon niet om jou wensen geeft?

toch wel een vermakelijk pop album deze.
De singles Lost in your light, Hot like hell en Blow your mind springen er voor mij uit, die tikken ook door qua tempo.
New rules is apart als in geen aansluiting bij beats die veel gebruikt worden, wat ik ook bij Be the one vond. De erg late single release is dan wel apart. Verder zijn No goodbyes en New love erg aanstekelijk. En IDGAF begeeft zich wel erg op het P!nk terrein.
Dat duet met Chris Martin had niet gehoeven voor mij, komt over alsof ze moet bewijzen ook in een kale productie overeind te blijven. De produktie is wel erg dichtgesmeerd in bijna alle nummers, maar dan wel van de categorie safe met vet aangezette drums en latin roffels en geklooi met vervormende stemmetjes, wat erg vaak terug komt. Er had best wat meer house invloed door mogen sijpelen zoals bij Hot like hell voor de variatie. Maar voor een debuut is het een prima album.

Helemaal eens, maar aan de andere kant had ik misschien ik hetzelfde gedaan als ik haar was. Wat kan haar het verrotten zolang ze er een goede boterham mee verdient

Aardig debuut van deze Britse zangeres met Kosovaarse roots. Waar ik het merendeel van de top 40-artiesten links laat liggen, kan ik de liedjes van Dua Lipa best velen. De hits die eerder op de radio te horen waren, klinken erg fijn, met Be the One als uitschieter. De bijdrage van Chris Martin op het ingetogen Homesick verpest de song voor mij wel deels, en had niet gehoeven.

Naast de bekende hits vind ik ook opener Genesis een aangename verrassing. De productie van de songs had wel wat minder commercieel gemogen (door steeds hetzelfde type beat te gebruiken gaat het een beetje als eenheidsworst klinken), en het album kent ook wel wat mindere songs (Lost in Your Light vind ik bijvoorbeeld niet te pruimen).

Belangrijkste conclusie is wel dat deze jongedame laat horen dat ze aardig wat talent heeft, en beschikt over een goeie stem. Vooral in de zomermaanden klinkt dit best lekker.

3 sterren

Dua Lipa kan wel goed zingen, maar je hoort toch wel dat ze serieus gestuurd wordt hier. De sound is vrij glad en de producer is duidelijk baas. Jammer, want ze heeft een goeie stem en ik ben benieuwd hoe de echte Dua Lipa klinkt. Het resultaat is een gezellige verzameling van pophits, maar ook niet meer dan dat.

Deze plaat staat vol sterke pophits.

Vergeleken met Future nostalgia leken ze met dit album nog geen echt idee te hebben wat voor potentie erin zat. Heel veel nummers met hetzelfde midtempo en volledig dichtgesmeerd. Be the one en Hot like hell steken er toch echt bovenuit. De bonustracks helpen dan enorm om de variatie te krijgen met Electricity als absolute meerwaarde en al een hint naar Future nostalgia.
En wat is dat Homesick een dieptepunt. We blijven op 3,5.

Geweldige zangeres, die haar schitterende stem combineert met haar unieke dansbewegingen op het podium . Het geheel komt ook zeer relaxt over bij mij. Van mij krijgt Dua Lipa het maximaal aantal sterren van 5.

Wisselvallig maar toch al overtuigend debuut. Future Nostalgia vond ik onverwachts een erg leuk album en dat blijft naar mijn mening voorlopig ook even haar pronkstuk, al moet ik Radical Optimism ook maar eens opzetten. Op het debuut lijkt ze nog een beetje zoekende, waardoor sterke nummers zich ongeveer evenredig afwisselen met niemendalletjes. Toch heeft ze een erg prettige stem en volgens mij is ze hard aan de weg aan het timmeren, met een liveshow die ook in visueel opzicht staat als een huis. Van dit album vond ik Begging opvallend leuk, maar het is toch echt Be the One die er met kop en schouders bovenuit steekt. Niet gek dat dat nummer zo gevierd werd tijdens haar Glastonbury set.

Bomvol met leuke nummers dit debuutalbum 4,5*

Genesis (3:25) --- 4,0
Lost in Your Light (3:23) --- 4,0
Hotter Than Hell (3:07) --- 4,0
Be the One (3:22) --- 4,0
IDGAF (3:38) --- 5,0
Blow Your Mind (Mwah) (2:58) --- 4,5
Garden (3:47) --- 3,5
No Goodbyes (3:36) --- 5,0
Thinking 'Bout You (2:51) --- 3,5
New Rules (3:28) --- 3,5
Begging (3:14) --- 3,5
Homesick (3:50) --- 5,0
Dreams * (3:40) --- 3,0
Room for 2 * (3:28) --- 3,5
New Love * (4:31) --- 3,0
Bad Together * (3:58) --- 3,5
Last Dance * (3:48) --- 3,5
Want To * (3:30) --- 3,5
Running * (3:41) --- 4,0
Kiss and Make Up * (3:07) --- 3,5
One Kiss * (3:33) --- 4,0
Electricity * (4:18) --- 4,0
Scared to Be Lonely * (3:41) --- 4,0
No Lie * (3:41) --- 3,5

Be the One is wel een sexy song raak gezongen door bevallige dame met aantrekkelijke stem.

Mooie thematiek ook maar wel grotendeels fictief want een vrouw die zo door het stof gaat met betrekking tot een ferme fok op in haar love life en het vernaggelen van haar kansen is niet iets dat je in het dagelijks leven erg snel terug gaat zien.

Vooral iets dat zich binnenin de hoofden afspeelt van velen dus in dat opzicht sowieso waardevol dat het nu op deze manier in songvorm is vastgelegd.

Alleraardigst uitgevoerd bovendien.