Big Big Train - Grimspound (2017)

Hoewel ik het overwegend eens ben met je betoog, moet ik hier toch contrair gaan. Als je kijkt naar andere kunststromingen(literatuur, schilderkunst bijv) dan zie je dat periodes, waar veel vernieuwende kunst wordt gemaakt, worden opgevolgd door periodes van relatieve stilstand. Ten minste voor zover ik het kan zien(Ik ben geen literatuur of kunstkenner, slechts een liefhebber).Er komt vast en zeker weer een tijd dat veel verrassende muziek wordt uitgebracht.

Kunst hoef je ook niet te 'kennen'. Ik studeer al jaren kunst en ben er nog steeds niet helemaal achter. Je voelt het of niet. Je vindt het mooi, ontzettend lelijk of het doet je niks. Net wat meester zegt. Maar met deze band voel ik echt op dit moment geen aansluiting. Ik ben wel druk bezig aansluiting te willen voelen, als het maar niet leidt tot 'n vorm van dwangmatigheid. Zet nog wel eens een keer die goeie koptelefoon op.

Om niet verward te raken op de twee gedachten waar ik nu op loop te hinkelen... in spring, spring ik nu de bocht uit. Anders wordt het lijden... haha. Tis maar een hobby.

Edit: lijkt mij verder logisch dat als je muziek met meer pit wilt, dat je 't dan ook opzoekt.

Zomaar nog een tip: probeer deze eens een keertje in het donker met een koptelefoon, het zou je zomaar kunnen bevallen... Echolyn - Mei (2002)

de vergelijking met kunst gaat wel op, muziek is ook een kunstvorm. Bijvoorbeeld in het Rijksmuseum hangen heel veel schilderijen, vaak met ongeveer dezelfde thema's. Toch, zonder precies te weten waarom, pik je de betere meesters eruit. Net een beetje mooier, beter, gedurfder, gezichtsuitdrukking en houding van de personages, kleur en schaduwen. Maar smaak blijft erg persoonlijk. Hoe kan het toch dat je BBT niet mooi vindt, vroeg iemand mij, je houdt toch van sympho rock. Tsja, ik houd ook van appeltaart, maar niet alle appeltaart is lekker.

Van het vorige album (Folklore) werd ik erg blij, hoewel ik er niet helemaal de vinger achter kon krijgen waarom ik nou zo gegrepen werd door het album.

Ik heb het met dit album bijna volledig andersom. Ik hoor dat er goed gemusiceerd wordt, de nummers goed in elkaar zitten, maar ik word toch minder gegrepen dan bij eerdere albums.

Ook na een luisterbeurt of vier zijn er gewoonweg maar een paar momenten dat ik er echt in opga en de wereld om me heen wat vergeet. Het is me wat te gezapig en kabbelt me dus wat te veel. Ik voel de passie niet zo op de één of andere manier. Laat staan dat ik echt in extase raak van de muziek, terwijl dat wel geregeld gebeurt bij de muziek van Big Big Train. Victorian Brickwork bijvoorbeeld .

Misschien ligt het aan mij of mijn gemoedstoestand en moet ik het eerst maar eens wat terzijde leggen en het over een tijdje weer proberen.
Maar zelfs bij een wat minder album is er nog steeds behoorlijk wat kwaliteit. Genoeg voor 3,5*

Mensen die 0,5* geven, wat zou betekenen dat dit één van de slechtste albums ooit gemaakt zou zijn in mijn logica, begrijp ik niet helemaal, geloof ik

Folklore was een van de hoogtepunten voor mij in 2016. Grimspound is een logisch vervolg op dit album, niet in de laatste plaats doordat de nummers in dezelfde periode zijn opgenomen, maar toch bevalt dit album me minder. Folklore had even tijd nodig om te rijpen, wellicht dat ik deze ook nog wat vaker moet luisteren. Vooralsnog een 3,5*.

mooi album, maar er gebeurt iets te weinig voor mij. Op Folklore was er iets meer tempo en afwisseling. Althans zo ervaar ik het nu. Folklore heeft ook tijd nodig gehad om te groeien, misschien is dit hier ook het geval. Sowieso een album dat regelmatig gedraaid zal worden, al was het maar omdat vrouwlief het wel leuke muziek vindt

Genoeg gehoord om een oordeel te geven en, hoewel absoluut te horen dat de heren (en de dame) nog steeds veel kwaliteit bezitten, de minste vanaf The Underfall Yard. Het is al eerder gezegd, hij is niet spannend, hij kabbelt wat voort. Het eerste nummer behoord tot het beste wat ze ooit hebben gemaakt maar de rest is absoluut minder dan hun vorige werk. Voorlopig hou ik het bij 3,5 ster.

Paar keer gedraaid nu. Folklore vond ik geweldig, maar hier kom ik maar moeilijk in eerlijk gezegd. Mijn gedachten tot nu toe zijn, 'wel aardig', maar meer ook niet. Neemt niet weg dat "Brave Captain" en het titelnummer erg mooi zijn.

Bloedmooie CD.

Ik was in eerste instantie niet erg enthousiast over Grimspound, en had de indruk dat bij BBT kwantiteit boven kwaliteit ging. Dit gelet op de korte tijd tussen de release van Folkore en deze. Gelukkig kon ik een aantal luisterbeurten later vaststellen dat ik ongelijk had, want wat heeft BBT weer een geweldig album afgeleverd! Voor mij doet deze zeker niet onder voor Folklore, maar het kostte mij wat meer tijd GP goed te doorgronden. Het vakmanschap en de liefde voor muziek spat er weer van af. Mmm...verrukkelijk!

Bericht verplaatst naar Big Big Train

Hoor ik daar flarden Atom Heart Mother in Brave Captain?

Ik vond Folklore al erg matig worden en bij deze plaat haak ik vrees ik definitief af. Ik weet niet wat t is met deze mannen; ik hoor vlagen van genialiteit, het klinkt als muziek die ik waanzinnig hoor te vinden maar de klik is er gewoon iedere keer weer niet. Ik geef t nu op, het zit zeer prima in elkaar, lekkere zanger ook, maar het pakt me gewoon niet. De mix is altijd erg pitloos en de muziek zelf ook, die combinatie zit t m een beetje in voor mij. Jammer. Ik stem niet, daarvoor ken ik de plaat niet genoeg, maar vrees dat dat ook niet gaat gebeuren ook.

Ik zit bij vele stukken van deze cd op het randje van 4,5 en 5 sterren (zeker de eerste 4 nummers, moeiteloos 4,5*) maar Grimspound en The Ivy Gate trekken het helaas voor mij enorm naar beneden. Ik hoop echt dat dit, net zoals bij Folklore het geval was, nummers zijn die nog gaan groeien. Want oh oh oh wat is Meadowland mooi, kan wel janken. En Brave Captain is een instant klassieker!

Bericht verplaatst naar Big Big Train

Waar de albums sinds The Difference Machine mij direct wisten te grijpen, lukte Grimspound dat niet. Met Brave Captain heeft het album wel een vertrouwd klinkende opener, maar daarna gebeurde er mijns inziens toch te weinig. Ook na vijf, zes luisterbeurten kon ik er nog niet veel aan vinden.

Ik gebruik de verleden tijd natuurlijk niet voor niets: vandaag sloeg het album dan eindelijk aan. Hoewel ik nog steeds niet alle nummers even goed vind (het titelnummer en As the Crow Flies blijven wat mij betreft achter), staan hier toch weer echte klassiekers op: de opener, maar ook zeker Meadowlands en A Mead Hall in Winter. Verder vind ik het een genoegen om Judy Dyble weer eens te horen.

Gelukkig dus toch weer een goede Big Big Train-plaat!

Mijn eerste kennismaking met Big Big Train, heb de naam vaak voorbij zien komen maar tot nu toe nooit opgezocht.
Tot zover eigenlijk totaal niet vervelend, sterker nog het weet goed te boeien. Het doet mij qua stijl wat denken aan marillion, het heeft daarbij ook een klassiekere 'prog' vibe om zich heen. Dat zorgt er wel voor dat het allemaal niet nieuw klinkt. Ze moeten het dan ook voornamelijk hebben van de kwaliteit en sfeer.
Ik kan het goed waarderen.

Potverdorie, door corona dit jaar niet naar BBT in de boerderij. Dan nog eens deze opgezet .klasse album van deze band. BBT albums zijn platen die je in alle rust moet kunnen beluisteren.

BBT lijkt op dit album weer een beetje uit het dal van het vorige album te klimmen. Toch is de topvorm van weleer nog niet bereikt. De composities, maar ook de productie, klinken weer een stuk frisser. Het is alsof de band er weer wat meer zin in heeft. Een voetbaltrainer zou zeggen dat de scherpte in zijn team lijkt terug te keren. Alleen de nummer 6 (The Ivy Gate) is nog wat uit vorm, hoewel de tweede helft nog wel redelijk klinkt.
4* en op naar het volgende album!

Een album dat hoewel het niet over de hele lijn dezelfde kwaliteit heeft (de titelsong, Ivy Gate en de afsluiter zijn wat ondermaats) toch enkele uitschieters heeft zoals de opener en vooral wat mij betreft Mead Hall in Winter.