Tangerine Dream - Zeit (1972)

Het meest vroege TD album dat ik heb. Eigenlijk is het eerste stuk (Birth of liquid Plejades) nog het beste te beluisteren, want hier wordt naast toongeneratoren, ook nog viool op gespeeld. Alle vier de plaatkanten bijelkaar is een lange zit, en ik draai het album zelden. Op dubbel vinyl.

Zeit van Tangerine Dream is het moeilijkste album wat ik in mijn leven heb gehoord tot nu toe. Het vergt heel veel concentratie om er naar te luisteren. Je kan hierbij de stereo wel op tien zetten, het blijft dan toch erg lastig om daar muziek in te herkenen. Voor mij is het eerder een vorm van klankkunst. waar ik met de beste wil van de wereld niets van snap. Het zou ongtwijfeld wel kunst zijn met grote K, maar is niet aan mij besteed. Daarom in mijn opinie de slechtste plaat van Tangerine Dream al doe ik daarmee schade aan de historie van deze fantastische band.

Prachtig album,het is hier de bedoeling dat je het in je laat werken als 'golven'.
Je moet je er gewoon aan overgeven in feite,en op gegeven moment raak je in trance.
Dit is me eerste luisterbeurt maar ik vind het heerlijk.
Nummer 3 vond ik alleen niet echt interessant,maar weet niet of dat door me concentratie kwam of door de muziek.
Hoe dan ook, time will tell.

De volgende keer als ik dit album uit de kast trek ga ik me aan jouw richtlijnen houden. Wellicht levert dit een betere score op.

Wie weet! Good luck mate

Nog veel beter is om er helemaal niet bewust naar te luisteren maar het gebruiken als auditief behang. Ik beheer een website en als ik daar mee aan het werk ben is bijv. dit album maar ook een album als The Dream Circle van Steve Roach fantastisch om op te hebben staan. Het zorgt er voor de lawaai van buiten (spelende kinderen, klussende buren enz.) als het ware word weggedrukt en het geeft de kamer ook een aparte sfeer.

Het is overigens ook heerlijke muziek om bij in slaap te vallen

Pracht album om in de winter 's avonds laat op te zetten. Goede maar soms wan landurige soundscapes, dus geen album dat dagelijkse kost is. Maar toch een van mijn favoriete uit de platenkast.

Ideale nachtplaat, doet me soms denken aan FSOL.
Een plaat die je dient te spelen met een kaarsje en je eigen gedachten. Heerlijk om alles te laten varen.

Als dit de gedachte is van de nachtzuster, dan moet het zo zijn. Lekker alles laten varen op de klanken van Tangerine Dream beter kan een mens het niet wensen.

Als de nacht valt en Zeit wordt hoorbaar dan zie ik geen nachtzusters, maar iets heel anders...............

Zie avatar van jellorum, dat zou best een nachtzuster kunnen zijn als je je er voor open stelt. Of wordt het dan te veel een geloofskwestie?

Nou nee daar krijg ik een ander visioen bij dat nou niet gelijk is aan Birth of Liquid Plejades.

Ach, een kwestie van tijd moet je maar denken.

Vrees van niet. Overigens blijft dit toch echt een klassier uit de Pink years.

Absoluut waar, tevens is dit het eerste echte volledige space-ambient-album allertijden, als je het mij vraagt.
Overigens was Alpha Centauri dat ook al een beetje, maar dit album is dat dus helemaal.
Donker, abstract, af en toe angstaanjagend en ongrijpbaar: bij iedere luisterbeurt ontdek je steeds meer.
Niet voor iedereen, da's duidelijk, maar toch interessant.
Tja, ik hou op z'n tijd ook van dark-ambient, en eigenlijk is dit dat ook wel.
Zeit is een klassieker in zijn soort en is essentiële TD-kost.

Inderdaad, alhoewel ik niet verder kom als 3 sterren is dit album behoorlijk belangrijk geweest binnen de electronisch muziek. Mede door dit album is de kosmische muziek op de kaart gezet. Die nog steeds geldt als de basis binnen deze muziekstroming. Zeg maar gerust een sleutelalbum.

Vannacht gedraaid en dat is een belevenis van jewelste. Licht uit en dan maar genieten van een van de beste Ambient albums. Nebulous dawn is dan zelfs creepy. Subliem album.

Lang 4x
Duister 4x
Zweverig 4x
Monotoon 4x

En dat bedoel ik dan ook positief. 4 lange ambient tracks, die als een hypnose aan je voorbij gaan. Het hangt om je heen, het laat je niet los.
De ruimte om je heen verandert, en zeker met een koptelefoon op.
Een pracht album dat gezien mag worden als een mijlpaal uit de vroege TD jaren. Met de opvolger Atem werd het nog grootser.

Lef
Luistertrip
Leerzaam
Lang

Vier keer een naald die in een groef zakt, van een album die groeit alsof je een steen in het water gooit en de ringen ziet ontstaan. Hierdoor groeit het besef van tijd. Het lijken wel de jaarringen die je ziet als je een boom omzaagt.

Een boom? Grappige woordspeling. Jaarringen, ook goed gevonden.

Alleen zie ik het als terugkerende dagen je begint op Donderdag en je eindigt op precies de zelfde dag, dus niet een week later of eerder.
Met dit album staat de wereld een poosje stil.

Het zijn de jaren die komen en gaan en Tangerine Dream blijft er even bij staan. Zetten het om in bijzondere muziek die duister blijft. De dynamiek is ver te zoeken de spanning blijft staan.

De klok blijft doortikken of hij opgevonden is om zijn werk te doen.
De regen valt, de zon komt op. De sneeuw valt neder, de ijzel een strop. De lente komt weder het leven vangt aan, zie de zon verdwijnt achter de maan. Het zijn zo maar zaken van het bestaan.

Nu ga ik overwegen mijn stem aan te passen, dit door de groei van de gewassen.

Ach ja het blijft een album met veel Zeit.

Beetje de voorloper van latere space ambient albums als SECRET OBSERVATORY van Between Interval of THE PLACE WHERE THE BLACK STARS HANG van Lustmord. Je kunt je in slechter gezelschap bevinden.

Zeit heeft iets ontluisterends, iets ongrijpbaars, het is haast een voorwereldlijke 'oerklankentapijt', onontrafelbaar, mysterieus. Wijds, ver en haast onpeilbaar als een infraroodverschuiving, dit album bezingt het ontstaan van alles, en de ondoordringbare 'tijd' die daaraan vooraf ging....

Ik heb net het eerste nummer gehoord via de koptelefoon en dat vond ik echt heerlijk. Echt enorm rustgevend. Als de rest ook zo is komt deze zeker op 4,5 ster uit. Na een hele dag vol Extreme Metal is dit echt geweldig.

Duitsland was rond 1968 dan wel weer opgebouwd de puinhopen waren er nog steeds. De tweede wereldoorlog had ook invloed op de kunst uit Duitsland. Popmuziek in de jaren 60 was schläger: lichte popmuziek en vooral politiek neutraal; onder de oppervlakte dan. Schläger stond voor het nationale trauma dat Duitsland door de oorlog had opgelopen. Er werd niet over de oorlog gesproken. Dat terwijl de mensen die het nieuwe Duitsland leidde, dat ook in de Tweede wereld hadden gedaan. De leraar die de jongeren toentertijd lesgaf kon een nazi geweest zijn: je wist het niet. Aan de andere kant was de rest van Europa nog steeds wantrouwig tegenover Duitsland. Voor velen was Duitsland nog steeds staatsvijand numero 1. Economisch bloeide West-Duitsland echter op. Het was de tijd van het wirdschaffwunder. Ook de technisch was er veel vooruitgang.

Een groep jongeren geboren tijdens of vlak na de oorlog groeide op in een verdeeld land. Het buitenland was wantrouwig tegen deze jongeren en het ook het eigen land was niet te vertrouwen. In de rest europa waren in 1968 al grote protesten tegen het establishment,maar in Duitsland waren deze protesten nog veel heftiger. Het establishment had in Duitsland gewoonweg veel meer op zijn kerfstok.

Niet elke jongere zette zich af door middel van protesten. Veel jongeren zagen een uitweg in de muziek. Deze jonge groep muzikanten zette zich af tegen de veilige Duitse Schlägermuziek en de Engelse popmuziek in een poging zowel niet Duits als niet Angelsaksisch te klinken. Wel haalden deze nieuwe groep jongeren inspiratie uit klassieke muziek en folk. Ook de voor die tijd nieuwe Synthesizer bracht mogelijkheden met zich mee.

De nieuwe muziekstijl die deze jongeren maakten brak met de toen heersende conventies. Dit leverde ze in de loop van de jaren 70 zowel veel interesse als argwaan van de rest van europa op. De naam waaronder deze nieuwe muziekstijl bekend zou worden(krautrock) is eigenlijk een scheldwoord. Kraut van het woord Sauerkraut was slang voor nazi. Letterlijk betekent Krautrock dus Nazierock. Krautrock bleek echter een pakkende geuzennaam en nu ruim 40 jaar later is krautrock de betekenis van scheldwoord ontstegen en staat het voor vernieuwende Duitse muziek.

Waarom vertel ik dit? Omdat Tangerine dream in principe ook een krautrockband is. De wortels van Tangerine dream lagen in Berlijn. Tangerine dream was een van de belangrijkste bands van de Berlijnse school: een groep Berlijnse krautrockers die de mogelijkheden van de synthesizer ontdekten. Zeit was het eerste album waar Tangerine Dream enkel gebruik maakte van synthesizers. Synthesizers werden toentertijd al wel veelvuldig gebruikt door progressieve rock bands zoals Pink Floyd, maar een album vol met synthesizers was voor die tijd betrekkelijk nieuw.

Dit album is vooral erg indrukwekkend door zijn plaats in de toenmalige tijdgeest van Duitsland. Prachtig hoe Tangerine Dream op dit album afstapt van de gebruikelijke conventies door een album te maken zonder maatvoering of ritme. In plaats daarvan krijgen we vloeiende synthesizergolven. Achteraf gezien zou je de muziek onder ambient of Done Kunnen plaatsen.

De muziek is desolaat, duister,paranoïde en ondoordringbaar. Alsof we moederlief alleen achtergelaten zijn in de ruimte. Ik kan me goed voorstellen dat Edgar Froese op het idee voor het album gekomen moet zijn tijdens een wandeling door de straten van Berlijn. Vroeger verscheurd door de Tweede wereldoorlog, nu verscheurd door de koude oorlog. De leegte van oost-berlijn die Froese, hoewel wonend in West-Duitsland, ook gevoeld moet hebben. Tegelijkertijd spreekt er een opstandigheid in dit album. Een groep jonge muzikanten die vocht voor een eigen identiteit die niet gebrandmerkt was door de tweede-wereldoorlog en tegen de vooroordelen van het Buitenland. Eigenwijze muzikanten die hun eigen ding deden en daarmee een moeilijk te beschrijven, maar wel zeer enerverende prachtplaat maakten. Kudo’s voor deze plaat 5*

Ik zou willen dat ik terug in de tijd kon gaan om de 74 minuten die ik heb verspild aan het beluisteren van deze 'muziek' terug te krijgen.

Dit is het slechtste wat ik ooit heb gehoord. En nee, niet het moeilijkste of meest aparte, maar het slechtste.

Je weet dat dit geen muziek is?
Ik heb het toch in het review-topic gezegt..

Het is goed voor de reputatie van een briljant en klassiek album als dit dat er een paar 0,5-stemmers bij zitten om de controverse hoog te houden. Het houdt de discussie gaande - en zo hoort het ook met een tijdloze plaat als Zeit!

Probleempje haveman? Te diep voor je? Ik moet ook maar eens achter deze plaat aan. Dit meningsverschil wekt toch mijn interesse op!