Grateful Dead - Built to Last (1989)

Een beetje ondergewaardeerd laatste studio album van The Dead,
na dit album stierven helaas Jerry Garcia en Brent Myland

Op dit album staan de mooiste nummers van Brent
We can run en I will take you home

luister en huiver

Ooit op L.P. gehad maar weer weggedaan. Niet de moeite waard. Nog slechter dan zijn voorganger: In the Dark.

Ik wil hem hjuist super graag, kom hem alleen helemaal nergens tegen!

ZO slecht is hij helemaal niet! Ik vind hem persoonlijk beter dan bijvoorbeeld Shakedown Street of In the Dark

Shakedown Street en In the Dark zijn naar mijn mening ook ondermaatse albums. Van de Grateful Dead kun je het beste de livealbums checken. Keuze genoeg. Het aantal reguliere uitgaven loopt in de tientallen.

Het probleem is hier, denk ik, dat ze hun reputatie tegen hebben. En het is waarschijnlijk niet de eerste worp waarbij dit gegeven speelt. Dit is een niet onaardig, vrij proper plaatje, maar dan wel van een groep waarvan men geniale & baanbrekende dingen van gewoon is. Vooral live, dat klopt waarschijnlijk, maar toch ook in de studio. Dit is niet tenenkrullend slecht ondanks het rampzalige gemiddelde, maar als ik een plotse zin heb in iets van de Dead, gaat het niet snel deze zijn. Vandaag was anders, maar dat was in een impulsieve bui

I Will Take You Home is zo mierzoet, daarvan springt het glazuur van je tanden af. Daar heeft Brent er iets te veel van geschreven. Waar The Dead uitblonk in abstracte teksten of creatief gebruik van metaforen wordt het hier wat teveel MOR 80's rock. Standing on the Moon is het enige noemenswaardig nummer op deze plaat. Verder zijn Victim or the Crime en Picasso Moon wel te pruimen. Beter gewoon Without a Net, Crimson White and Indigo of Spring 1990 luisteren.

Ik schreef het 13 jaar geleden al, zie ik.
Maar ik vind de latere periode van de Dead zo slecht nog niet, al ben ik content met dat er hierna geen vervolg in de studio meer kwam. Brent Mydland was eigenlijk de laatste waardevolle toevoeging op de toetsen(en vocalen) en na diens overlijden kwam ook Garcia in crisis.

Vince Welnick(en soms live met Bruce Hornsby) doet het aardig, maar dat is het toch niet. Het kan ook aan de vroege 90s hebben gelegen of het feit dat de mannen van de Dead inmiddels al in de 50 waren. Hoe dat eventueel geklonken zou kunnen hebben ia te horen op 'Ready or Not' uit 2019. Afin.

Built To Last. We krijgen vanaf 'In the Dark' een andere Dead te zien. Een goed geproduceerde Dead. Een Dead die 'hit singles' leverde. Al was volgens mij alleen 'Touch of Grey' dat. Natuurlijk klinkt het allemaal erg 80s en dat is wennen, prik je daar doorheen blijven er 9 waanzinnig goede nummers over. Vooral 'Built to Last', 'Blow Away' en 'Standing on the Moon' zijn top klasse. Live was de Dead op hun polulairst, dat is misschien niet gek. Al gaat mijn voorkeur uit naar veel shows uit '77 en '78.

De laatste 2 Dead lps verdienen wat mij betreft een goed verzorgde remix en remaster van die remix. Samen met een mooi live album er bij. Maar dat komt vast. Lang leven de Dead.