Heiðrik - Funeral (2016)

Vorig jaar ben ik getrouwd (dat werd tijd) en de huwelijksreis ging naar de Faeröer. In de hoofdstad Tórshavn is welgeteld één platenzaak te vinden. Die winkel was behoorlijk gesorteerd en de helft van het aanbod bleek afkomstig van de eilanden. Het vergelijk met Volendam dringt zich op.

Ik heb deze van Heidrik zeker in mijn handen gehad, maar niet beluisterd. De keuze is uiteindelijk gevallen op releases van Gudrid Hansdottir en het verwante Byrta. Verwant ben je op die eilanden al snel naar het schijnt, want het artwork voor deze releases en de bijbehorende clipjes blijkt door Heidrik gedaan te zijn. Ik zal zijn Funeral eens een herkansing geven.

Overigens wordt er jaarlijks, weer (10%) of geen weer (90%), op de eilanden een meerdaags muziekfestival georganiseerd en dat is ook al bepaald niet kinderachtig qua opzet en formaat. Met meestal toch wel een enkele 'internationale' act, al kunnen ze daar volgens mij prima zonder.

Dat zou gezien mijn tekst ook geen verrassing moeten zijn: ik ben daar vrij duidelijk over dacht ik zo

Heb je daar niks mee of sta je er niet voor open, dan moet je er niet aan willen beginnen is dan ook de tip aan anderen. Dat gaat verspilde tijd worden.

Door de hoes en de titel van het album had ik een donker album verwacht maar eigenlijk valt me dat in muzikaal opzicht wel mee. De nummers klinken niet heel erg donker. 'Boy' springt er toch wel boven uit, prachtig nummer! En na wat meerdere luisterbeurten begint dit album me steeds meer te bevallen.

Ik vind het al heel bijzonder dat in zo'n korte tijd er toch best wat mensen zijn die dit zijn gaan oppikken

Ik ben bang dat ik ook tot die categorie hoor. Op eerste gehoor pakt dit me niet. En waar dat aan ligt? Wie weet geef ik het in de toekomst nog een kans.

dat je dat hier kenbaar maakt... til lukku.

Nou ik was na een jaar de schok te boven denk ik.