Elbow - Little Fictions (2017)

Ik verlaag naar 3,5. Niet omdat ik het een heel slechte plaat vind, maar hij is al redelijk snel in mijn platenkast verdwenen zonder echt op repeat gestaan te hebben. Dit zal vast te maken hebben met het feit dat de sound natuurlijk niet heel veel anders is dan de vorige Elbow albums. Maar dat maakt dit zeker geen slechte plaat. Maar 4 sterren vind ik dan net iets te ruim.

En ja ze doen Antwerpen weer aan febr volgend jaar! Kaartjes in the pocket!!

In eerste instantie was ik helemaal niet weg van de nieuwe plaat van Elbow, het gezelschap rond Guy Garvey, een knakker met een indrukwekkend stemgeluid. De eerste single en tevens opener van het album, Magnificent (She Says) klonk wat statig en gewoontjes, en wist niet te bekijven. Ook Gentle Storm en All Disco (hoewel die laatste best geinig is) bleven niet meteen hangen. De schaduw van de vorige plaat, die ik wel erg goed vind, hing daarenboven een beetje boven dit nieuwe album.

Toch ben ik blijven volharden, en blijkt Little Fictions nu toch wat beter uit de verf te komen. De statigheid van de opener bevalt nu net wel, Trust the Sun is ook verre van slecht. De beste nummers staan wat mij betreft echter helemaal achteraan. Het lange titelnummer en afsluiter Kindling vormen de perfecte sluitstuk van deze plaat, die zeker niet als de beste van Elbow de geschiedenis mag ingaan, maar nog steeds op niveau is.

3,5 sterren

Dat heeft Lowlands ervaren

Elbow is nooit echt een band geweest met een hoge urgentie, maar deze is wel erg saai.

Sinds wanneer zitten "urgent" en "saai" in hetzelfde paradigma? En zonder meteen naar je noten te gaan, waar plaats je dan in dit - laten we zo afspreken - virtuele paradigma The National? Toch niet aan het "urgent" einde?

Dat zitten ze niet per se; al komt dat vaker wel, dan niet voor. Verder lijkt me de muziek van The National niet echt relevant voor de discussie bij dit album.

De muziek van Elbow heeft vaak iets Coldplay'esque. Relaxte, nostalgische popmuziek die het voornamelijk van een aangename sfeer moet hebben. Als de sfeerbeelden niet aangrijpend zijn, dan wordt het snel erg saai, inderdaad. Dat merken we hier wel.

Edit: Beatles, veranderd in Coldplay.

Ach so, en ik maar me maar afvragen waarom je een notie in het onderhavige geval, urgent, toepast op de ene band, maar niet op de andere, om vervolgens er ook nog "saai" op te plakken? Nee dat heeft alles van een weloverwogen objectiviteit nastrevend oordeel.

Onstuimig is Elbow niet, maar goed het plafond hoeft er ook niet elke keer af

Dat je denkt dat ik - of iemand anders - een objectief oordeel nastreeft op een site, waar men zijn of haar mening geeft over muziek, is wel bijzonder grappig te noemen.

Misschien moet je iets meer tijd nemen op maandagochtend om op te starten; ik heb nl het idee dat m.n.. het passieve deel van je spraakcentrum nog niet beschikbaar was (en sinds Windows10 duurt het even voordat alle resources beschikbaar zijn).

En het zelfgekozen uitgangspunt om Elbow langs de lat van "urgentie" te leggen (en deswege af te vinken) is imo net zo adequaat als punk afvinken ogv de geringe mogelijkheid om erop te kunnen walsen. Elbow maakt mooie, loepzuivere, ingetogen muziek albums al meer dan 10 jaar - beetje merkwaardig om daar zonder nader explicatie (interne consistentie, weet u wel) de notie "urgentie" op te willen toepasen. Overigens zeg ik nergens dat dit album niet saai zou zijn, al kan ik het niet bevestigen - daarvoor draai ik het te weinig. Hoe zou dat nou komen

Typisch album van Elbow. Mooie sferische muziek. Alleen niet hun beste naar mijn mening

Uiteindelijk toch een van de beste platen van het jaar gebleken voor mij. All Disco mag van mij wel wat hoger staan trouwens, wat een prachtnummer is dat!

Een vertrouwde Elbow-plaat en dat is niet erg. De plaat komt pas echt goed tot zijn recht met een goede koptelefoon, de teksten en een wijntje (of biertje) naar uw keuze. Ik ben benieuwd naar zijn concert in februari!

Kan me toch het minst bekoren van het hele Elbow-oeuvre. Ik vind het allemaal wat saai, en de electronische ritmesectie versterkt dat alleen maar. Na deze de voorganger ook nog eens opgezet (die ik ook niet het beste Elbow-album vind), en dat maakt toch wel een groot verschil. Meer gevoel, menselijkheid, organischer, 'eerlijker'. Wat mij betreft de minste Elbow-worp, deze Little Fictions.

Top album. Mijn eerste echte kennis making met Elbow.

De eerste twee van Elbow vind ik top, vanaf het eerste moment dat ik ze hoorde. De derde had even tijd nodig, maar stond al snel op gelijke hoogte. Daarna ben ik de band uit het oog verloren, want zoveel andere muziek. Momenteel ben ik alles vanaf The Seldom Seen Kid een beetje aan het roteren. Op elk album staan zeker nog wel wat mooie nummers, maar als geheel vind ik het minder geworden. Hoewel de laatste twee me wel weer wat meer aanspreken. Little Fictions luistert op zich wel soepel weg, wat misschien ook mijn grootste punt van kritiek is. Het is wat flauwtjes allemaal. Toch denk ik dat deze laatste, en de vorige, het op het juiste moment goed kunnen doen. Niet op de achtergrond, de stem van Garvey vraagt (bij mij althans) nog steeds om volle aandacht.

Blijft een fijn album deze laatste worp van Elbow en ik heb ergens gelezen dat men in de studio zit om een nieuw werkstuk toe te voegen aan hun indrukwekkende oeuvre.

Ik vind dit een goed album van Elbow.

Ik heb een canvas van Elbow - Little Fictions waar ik op uit ben gekeken.
Misschien wil iemand hem een tweede leven geven?
Voor de liefhebber gratis op te halen of tegen verzendkosten over te nemen
Afmetingen 60 bij 60cm

Weg