Aragon - Don't Bring the Rain (1991)

Dit is mijn nummer 1 CD van 15 jaar geleden. Letterlijk grijs gedraaid. Toen was ik 19 en sprak de teksten mij vreselijk aan. Ik zat nu weer te luisteren en toen kwam ik op deze site terecht. Andere bands uit die tijd die ik goed vond zijn Marillion, Metallica en later ook Queensrych.

In het algemeen denk ik dat Marillion, Metallica en Queensrÿche elk de tand des tijds iets meer doorstaan hebben, maar dit plaatje is toch ook best heel aardig. Sterke opener die zich meteen in het geheugen nestelt. Een later Aragonalbum viel me nogal tegen: te veel pretenties, te weinig substantie. Dit daarentegen is no-nonsense neoprog van het betere soort.

Geweldig die sfeer in het eerste deel van Company of Wolves!
The Cradle is wat mij betreft een klassieker.

De stem van Les Dougan is even wennen. Daar waar een Fish nog dramatisch kan overkomen moet Les ervoor oppassen zichzelf niet te wilen overschreeuwen zonder daarbij oprecht te blijven klinken.

Overigens heb ik een limited edition picture disc (500 stuks slechts, als ik me niet vergis) van deze CD die er, mag ik wel zeggen, zeer kleurrijk uitziet. Leuk collectors item... maar ja, wie zou Aragon nog kennen over 30 jaar?

Ik heb deze CD heel lang niet gehoord, en de herbeluistering viel me in eerste instantie erg tegen. Het was niet het album dat ik ruim 25 jaar geleden grijs draaide, tamelijk gedateerd (drums). Tot ik bij Gabrièlle en The Crucifixion kwam. Vooral Gabrièlle is erg sterk, misschien ook wel omdat de vocalen hier ingetogen zijn, net als het hele nummer eigenlijk. Een pareltje, dat samen met The Crucifixion de 3,5* rechtvaardigt.