Serge Gainsbourg - Histoire de Melody Nelson (1971)

"Wat is de mooiste relatieplaat?" is zo'n vraag die je soms naar je hoofd krijgt geslingerd wanneer de cafébaas binnensmonds mompelt: "We gaan sluiten".

Waarom diezelfde kennis me dat steeds opnieuw vraagt, werkelijk géén idee.

Ik zou kunnen beweren "Late for the sky" van Jackson Browne wanneer ik in een "eerst de vlinders - dan de krampen in de buik"-achtige stemming verkeer.

Voor mij is er slechts één relatieplaat - en da's "Histoire ...". Waarom? Omdat het een afgerond geheel vormt - het is een roman in vinyl gegoten (ik heb 'em ook op cd ).

Aangezien de Franse taal zich leent tot wondermooie popsongs (Michel Fugain, Juliette Gréco, Françoise Hardy, ...) bevinden we ons hier (volgens de Zach-waarderingsladder ) op de hoogste ladder.

Ooit al een vlucht vlinders gevangen? Neen - ik ook niet.

Wat? U zegt - dat is niet mogelijk. Hmmm - ik vrees dat u gelijk heeft. Ja, je kan er altijd een paar vangen, maar er ontglippen er meer dan diegene die je daadwerkelijk in je net hebt.

Naar mijn gevoel gebeurt krèk hetzelfde bij meisjes. Je kunt altijd enkele karaktertrekjes opdiepen uit haar handelingen, maar er blijven toch dingen rondom haar die zich blijven afspelen in haar "Geheime kamers" (dank u voor dat boek, Jeroen Brouwers ).

Wel, daar gaat deze plaat over (denk ik).

In eerste instantie rijdt een man een meisje aan op de fiets (= coup de fondre-verliefdheid, denk ik) en ergens in dat eerste nummer murmelt Gainsbourg iets over "des couloirs sans fin" (= gangen zonder einde - een beetje zoals de ziel van mensen).

Vervolgens slaan de liefdesmeters aan bij de man en bevindt hij zich "on a natural high" (in het nummer "Ah! Melody").

Het meisje stemt in en de verliefdheid wordt geconsumeerd ("L'hôtel particulier" - dat gekir tijdens "L'hôtel..." is courtesy Jane Birkin, opgenomen met een taperecorder onder bed door Gainsbourg tijdens het rollebollen ).

Daarna gaan we de tragische kant op ... (tsja ... als het niet tragisch is, wat moet je ermee? ).

Melody (want zo heet het meisje - maar dat had u waarschijnlijk al door ) vertrekt halsoverkop na de liefdesdaad. Na het kruispunt van de passie nemen er nogal wat mensen een totaal andere richting

Ze vindt de dood in een vliegtuigongeluk (de illusie te kunnen ontsnappen, hé?) ("Cargo Culte").

De ijzingwekkende finale die de tenhemelopname van Melody toch wel is ... wordt muzikaal vastgelegd door een soort engelachtige geluiden (nee, folks, het wordt niet esoterisch ).

Gainsbourg ... meestal spottend & gekscherend onderweg in z'n songs. Maar als hij het meent ... meent hij het verdomme serieus.

Ik zou willen zeggen "Meesterwerk" - ware het niet dat dat predikaat té vaak gekaapt is door allerhande duister tuig

Conclusie: héél mooie plaat

Serge Gainsbourg was duidelijk een geile bok. En maar beter ook, getuige dit geniale muziekverhaal. Catchy melodieën en ritmes gegoten in ambitieuze strijkarrangementen met daarboven de lustpraat van Gainsbourg en de zuchtjes en gilletjes van miss Jane Birkin, ziehier hét succesrecept.

Heel aangrijpende muziek, die zeker vragen om een volledig inzicht in de teksten. Voorlopig is dat niet het geval, maar door her en der een flard op te vangen weet ik toch waarover het gaat en spreekt dit me aan. Muzikaal ook allemaal in orde, niks op aan te merken dus (behalve misschien de soms iets te melige strijkers).
4*

Het hoogtepunt in de carrière van Gainsbourg. Vooral Ballade de Melody Nelson en Ah! Melody vind ik geweldig, maar ook de rest is schitterend. Potentieel top 10 materiaal voor mij. Verder is ieder woord overbodig na Zachary's bericht .

Geen idee waar het overgaat, maar dat het muzikaal erg goed in mekaar zit: Prachtige, subtiele rock met mooie arrangementen!



En Melody swingt, rockt en funkt! Top!

Cargo Culte = postrock

Hier moet ik ook nog eens achteraan. Ballade de Melody Nelson vind ik alvast fantastisch! Denk dat de rest van dit album ook wel mijn pakkie-an is

Mijn Frans is nooit goed geweest. Vond het ook nooit een mooie taal. Mijn cijfers voor het vak waren bedroevend laag. Een keer zou ik bijna een hoog cijfer halen. Bijna. Want ware het niet dat ik, ook al geen held in spieken, op mijn handje de juiste antwoorden had staan en ik dan eindelijk, na wat diarree-scheten verder, op mijn handje keek......PATS! Weg goed cijfer, daar pakte mijn Franse lerares mijn handje, vol met goede antwoorden...

Maar goed, ik versta het niet....Mooie dingen zullen het ongetwijfeld zijn. Deze plaat pakt mij gewoon. De relaxte sfeer. De liefde, de passie, de warmte. Hmmm heerlijk. De manier waarop de instrumenten door mijn boxen galmen, de prachtige melodieën die door mij heen gaan, het is werkelijk heerlijk! Och ik verlang naar Parijs, naar een warme zomeravond in een prachtig appartement met uitzicht op een drukke straat, een levend Parijs.....drukke, volle straten. Mensen die rond een uurtje of 21.00 stiekem nadenken over wat ze om 21.45 als voorgerecht gaan nemen, waar de wijnen vloeien en waar ik zeker weer eens heen wil en deze plaat tot mij wil nemen.

Met mijn oude Franse lerares uiteraard aan mijn zijde.

(en een plekje in mijn top)

Meesterwerk. Meer kan ik er niet over zeggen, vol lof en begrip voor de intans melige kant die deze lp ook heeft.
Ook heel mooi psychedelisch verfilmd door Jean Luc Averty voor de Franse TV, met behulp van de Chromakey-techniek.

Meneer van de Made: ik heb inderdaad veel van de boeken voor de boekenlijst in de vertaling gelezen. Na al die jaren geef ik toe. Ik was te lui......... u had me toen inderdaad al door.
Toch heb ik met liefde frans gekozen in mijn pakket en deed ik het verder zo beroerd nog niet, dat bent u toch wel met me eens? En ik zal u nog wat vertellen: ik ben best wel dol op muziek gezongen in het frans.
Kent u Serge Gainsbourg? Vast wel. Die duvelse chansonnier die niet vies was van de vrouwtjes.
Ken u dit album? Nee? Dan wil ik het speciaal voor u onder de loep nemen. Sorry, maar ook nu doe ik dat in het nederlands

In 2000 kocht ik het album Production van Mirwais, omdat daar een prachtig nummer met Madonna op stond. Nummer 3 van dat album, V.I. (The Last Words She Said for Leaving) had een heerlijk loopje, en wat bleek? het was een 'adaption' van het nummer Cargo Culte, een loopje dat ook op de opener Melody te horen is van dit heerlijke, geile, zwoele, maar vooral meesterlijke album van Serge Gainsbourg één jaar verschenen na mijn geboorte.
Maar dit nummer staat nog steeds als een huis. Niks melige strijkers, dit is warmbloedig, heet en gewoon geil. En gloeiende, gloeiende dit is sexy gitaarwerk wat ik hier hoor............. het is altijd verstandig om het toetje tot het einde te bewaren, maar wat als de opener al klinkt als een toetje zoals je ze niet altijd voorgeschoteld krijgt? Rock, funk, pop: een mengeling die klopt als een bus.
Ballade de Melody Nelson is een heerlijk, lieflijk klinkend liedje mede dankzij Jane Birkin. Zoete pop, donkere bas en lekker glijdende strijkers. Aalglad? Misschien, maar echte charmeurs zijn meestal zo glad als een aal en iedereen stinkt er in of wil zichzelf gewoon overgeven en al helemaal aan Serge of Jane.
Wat jammer toch dat het zo kort duurt.
Voor lange nummers hoef je al helemaal niet bij het zwierige en barokke Valse de Melody te zijn. Romantiek hoort erbij en u krijgt het hier. Er moet immers een perfecte stemming ontstaan nietwaar?
Ook kort van stof is Gainsbourg op Ah! Melody. Air mag dan de hedendaagse vertegenwoordiger zijn van zeer aangenaam in de oren klinkende franse melodieën, 36 jaar geleden deed Serge Gainsbourg het ook al. Hoe subtiel is alles in elkaar vervlochten, hoe hemels klinkt het trompetje. Kort? Veel te kort. Maar wel erg krachtig!
L'Hotel Particulier heeft een funky basis. De bas klinkt hier zalig en de inkleuring is wederom perfect te noemen. Dit soort nummers moet je gewoon met een koptelefoon beluisteren dan ontvouwt het zich op zijn best. Wederom sexy, maar daarnaast ook uitermate cool.
En dat gekir van Jane? Ach, die ouwe snoeper.....
Die bas verricht ook op En Melody uitstekend werk. Het klinkt speels in de oren en is daarom een heel losjes en nonchalant nummer geworden, en toch heeft het een sombere ondertoon: dit kan gewoon niet goed gaan aflopen. Je voelt het gewoon aankomen.
En daar is dat Mirwais-loopje weer, excuus: de van Serge Gainsbourg geleende sample. Maar in die tijd niks samples, dit is the real thing: Cargo Culte. Tja, een ongeluk als uitgangspunt voor een romance, dat is natuurlijk geen beste en je voelt het gewoon op dit nummer. De sfeer is er somberder door geworden, triest zelfs.... hierdoor hebben we wel een finale waar we u tegen kunnen zeggen, fijn dat verdriet voor zulke hemelse dingen kan zorgen. Zinderend klinken de laatste tonen op dit formidabele meesterwerk.

- Tu t'appelles comment ?
- Melody
- Melody comment ?
- Melody Nelson

Ik hoop beste meneer van de Made, dat u het mij vergeeft na al die jaren. Ik luister nu namelijk met alle liefde naar schitterende franstalige muziek.
En ik weet bijna zeker dat u tevreden bent op mij. Vond u deze cd ook zo goed?
Mag ik u dan ook het meesterwerk van Jean-Claude Vannier aanbevelen die mede verantwoordelijk was voor deze muziek? Dat album heet L'Enfant Assasin des Mouches.

Het is maar dat u het weet

Jasper sprak.
En jawel,
ik denk hetzelfde
5 sterren *****

ik luister veel Franse muziek van de grote namen Piaff,Fugain,Hardy,Brel,Moustaki...
tegenwoodig ook naar de prachtige Carla Bruni en Charlotte Gainsbourg... Vader Gainsbourg kwam ik op een paar singles na nooit aan toe...
Na de prachtige woorden van Zachary en de recensie van
Aerodynamic moet ik dit album wel luisteren
Ik ga straks de platenzaak in om Serge G. uit de schappen te halen..

en ook ik ben om 5 sterren en tot herziening een voorlopige top10 notering

meesterwerk van gainsbourg , zonder meer , na zoveel jaar staat dit korte meesterwerk nog altijd overeind, pas verleden jaar ontdekt maar waarlijk prachtige muziek

Ik vind het allemaal zeer mooi, maar ik kan me soms ook niet van de indruk ontdoen dat hij het zichzelf zeer gemakkelijk heeft gemaakt. Mooi allemaal dat de plaat als een cyclus is, met eerst melody en op het einde cargo culte, maar een beetje makkelijk van hem omdat de nummers wel sterk op elkaar lijken.
Wat tussen die geniale uitvallen zit vind ik iets te wisselvallig om van een absoluut meesterwerk te spreken. De ballade de.. en l'hotel particulier zijn zeer goed, maar vooral valse de melody vind ik wat flauw.
Ik twijfel nog tussen 4 en 4.5...

gatsie

3.0*

gatsie wat lekker deze plaat

4,5 ster

Alhoewel ik me kan verafschuwen over de goorheid van Gainsbourg was hij toch wel een muzikaal genie! Ik denk dat ik dit zijn allerbeste vind. Evenwel heeft Zigstar ook wel een punt en dus geen 5 punten!

Ja dit plaatje is in de loop der tijden zijn goede kritiek waard geweest. Gewoon ontzettend mooi, de hele plaat door maar met een superbe aflsuiter in Cargo Culte.

meesterwerk van drankorgel , rebel en halve sigaret gainsbourg , rip ,

Hmmmmmm. Beetje een lastige plaat dit. Aan de ene kant vind ik het relaxte, maar toch ook spannende geluid erg lekker. Aan de andere kant wekt die sfeer soms ook irritatie op. Daar komt bij dat Frans natuurlijk een mooie taal is, maar ik er vooralsnog weinig van begrijp. De muziek doet dan ook niet zo heel erg veel met me.

Maar waarom wil ik de plaat dan nu alweer opzetten, terwijl ik hem net 5 minuten geleden nog gehoord heb? Tsja....

4*

Die reactie van gemaster herken ik wel. De plaat heeft een heel eigen sfeer en geluid, spannend, broeierig. Maar soms vind ik het ook niets meer dan 27 minuten een trillende bas gelardeerd met flarden gitaar en stijkers en de sonore (fluisterpraat)stem van Serge. Een beetje veel hetzelfde dus.

Wat een irritant verslavende romantische muziek.
Ik versta er niets van, en toch wil ik weten wat er gezongen wordt. Want de nummers die ik wel vertaald heb gezien zijn meesterwerken. Ik vind dit een zeer mooie cd maar misschien dat hij op den duur gaat vervelen, maar nu geef ik het 4 ****

Het is een klein meesterwerkje, gezien het feit dat ie nog geen half uur duurt en track 1 en track 7 toch in grote lijnen hetzelfde nummer zijn. Maar, los van deze kanttekening, klopt alles als een bus.

Schitterende plaat van Gainsbourg! Helaas zijn eemalige hoogtepunt, de rest van zijn oeuvre kan hier zeker niet aan tippen. Toch, een geweldige plaat. Eigenlijk moet je hem in keer afluisteren, prachtig.

Geweldige plaat. Het is ook daadwerkelijk een verhaal. Een vertelling over het ontmoeten van een meisje (Melody Nelson), de romance tussen beide en de uiteindelijke dood van haar.
Dat verpakt in prachtige muziek, de broeierige vertelstem van Serge en een hoes om u tegen te zeggen. Een plaat hoeft niet lang te duren om meesterwerk te zijn.

Deze heb ik onlangs als heruitgave op vinyl gekocht. Echt goeie ervaringen heb ik niet met heruitgaven van Gainsbourg heb ik niet. Op deze plaat slist Gainsbourg gigantisch, daar heb ik zelf ook last van, maar op de mp3's slist hij weer niet. De scherpe 's' klank gaat vaak lang door. Heeft iemand ook de heruitgave op vinyl en last van hetzelfde?

Bij mijn andere heruitgave, van de plaat Cannabis komt de tracklist niet overeen met de hoes. In tegenstelling tot de originele tracklist is de plaat een kopie van een latere uitgave CD uitgave waar de soundtrack met een andere soundtrack op cd werd gereleased.

Nee, echt van respect voor Gainsbourg hebben ze niet kan ik je wel vertellen en dat is juist iets wat deze artiest verdiend.

Prachtige plaat!!!

Zeer mooie arrangementen. Ik vind Cargo Culte het mooiste nummer van de plaat, zeker met een koor dat het nummer naar een prachtige climax brengt.

Als je luisters naar Paper Tiger uit Sea Change van Beck, of naar het latere werk van Air, dan haar je de invloed van deze prachtschijf.

Serge Gainsbourg vertelt een mooi verhaal op deze plaat, en laat de nummers knap in elkaar overgaan.

Het openingsnummer is boeiend, met knap gitaarspel en het overtuigend brengen van zijn verhaal.

'Ballade de Melody Nelson', 'Valse de Melody' en 'Ah! Melody' zijn knappe nummers tussen giganten, belangrijk op hun heel eigen manier.

'L'hôtel particulier' had bij mij wat tijd nodig, maar na enkele malen luisteren hoorde ik de genialiteit van deze man toch weer doorschemeren.

de twee laatste nummers 'En Melody' en vooral 'Cargo Culte' zorgen voor een fantastisch sluitstuk dat naar een sterke climax toegroeit.

Een aanrader voor iedereen, deze fijne plaat

4.5 sterren

Als je Frans slecht is, kun je dan veel met deze plaat?

Ik denk het wel. De sfeer komt sowieso wel over.

En zie het bericht van HiLL, die ook 5* stemt: