Iron Maiden - Killers (1981)

En als je vergeet een album top 10 van 2022 samen te stellen wordt dan je account verwijderd??? enfin ik zie het wel. Maar een album top10 samen stellen van albums uit 2022 wordt het sowieso niet. Of ik moet de Aardschok erbij gaan nemen en aan de hand van de recensies die albums maar lukraak in de album top 10 zetten zonder dat ik het album gekocht en beluisterd heb??. Wel merkwaardig allemaal!!!!! En ALS!!!! het account verwijderd wordt, nou dan is het maar zo. Dan heb ik er maar mee te dealen, het is niet anders.

Het debuut was een leuke plaat, maar op deze gingen ze helemaal los! Echt een werverwind van begin tot eind, en dan het gitaarspel ook, volgens mij hebben ze nooit dit niveau meer gehaald! Jammer dat dit de laatste plaat met Di Anno was, want ik had hem op nog wel 1 of 2 platen willen horen. Met Dickinson later ook geweldig natuurlijk, maar denk dat deze toch mijn Iron Maiden favoriet is, al is dat altijd lastig kiezen, want tot en met Seventh Son hebben ze alleen maar buitencategorie platen gemaakt

Typisch dat je dan Killers niet en Somewhere In Time wel in je top 10 zet.

Tja eigenlijk is je top 10 in wezen ook gewoon een rotatielijst, want het hangt van je stemming op dat moment af wat je favorieten zijn. Of verander jij je top 10 nooit? Als je nog een keer kijkt kun je zien dat ik zowel deze als mijn favoriete album met Bruce 5* heb gegeven

Bij mij zijn rotatielijst en top 10 twee verschillende dingen ja.

De top 10 verandert bijna niet en de rotatielijst update ik zodra ik een melding daarvoor krijg.

Haha nee hoor. Ik bedoel alleen maar dat alles over je top tien van dit beter in het betreffende forum kan posten. Het heeft geen zin om hier te praten over je top tien, hier gaat het over het betreffende Iron Maiden album. No hard feelings.

Nee, een top 10 van 2022 is vrijblijvend. Ik ga daar niet over maar zie volstrekt geen redenen waarom jouw account verwijderd zou moeten worden. Blijf nog even daarentegen, ik begin net aan je schrijfwijze te wennen en alhoewel ik het er niet altijd mee eens ben zitten er interessante uitzettingen tussen.

uhhhhh....ja en dan?

Steve Harris blieft geen Onbritten in zijn band.

Verder zou Killers geen Killers zijn zonder Paul Di'Anno..

En zou Somewhere In Time geen Somewhere In Time zijn zonder Bruce Dickinson.

Het is vaak de som der dingen die een plaat speciaal maken. De beste muzikanten op een rij is niet altijd een garantie voor succes.

ah vandaar. Ik zou het niet weten. Ik heb Steve daar nooit over gesproken

In het begin zag ik de eerste 2 albums van Iron Maiden vooral als een opmaat naar de 'gouden periode' met Bruce, maar mettertijd ben ik deze steeds meer gaan waarderen. Deze 2 albums is zijn iets minder gepolijst, maar daardoor hebben ze net dat heerlijke rauwe randje dat er in het latere werk, zeker sinds de eeuwwisseling, bij Maiden helaas vanaf is gevijld. Hier hoor je nog een groep die hongerig was en de wereld wilde veroveren. Het spelplezier en de energie spatten er vanaf.

Zo is het mij ook vergaan. Ooit begonnen met Number of the beast en vervolgens alle daaropvolgende platen aangeschaft. Die eerste twee kocht ik ergens in de tweede helft van de jaren tachtig, 'omdat je die er nu eenmaal bij moest hebben'. Ik heb ze lang beschouwd als voorlopertjes van de succesjaren met Dickinson, maar ook met Paul Di'Anno had Maiden toch ook van meet af aan een eigen geluid. Wel mooi om te zien hoe de band zich vanaf dat debuut ontwikkeld heeft. Want hoe goed ze ook met Di'Anno al waren, de zang van Bruce was destijds toch echt wel de kers op de taart.

Net weer even opgezet na het tragische nieuws. Wat een onwijs lekkere plaat blijft dit.

R.I.P. Paul

Godverdomme

Ik trok zondag een T shirt aan met de hoes van het Killers album van Iron Maiden. Een dag later overleed 1 van m'n vele helden : Paul Di anno. Ik denk dat ik de T shirts van Ozzy voorlopig maar even niet aan trek. Ik ben net zo geschokt als toen in februari 1980 een andere held van mij is overleden : AC/DC zanger Bon Scott en in januari 2023 : gitarist Jeff Beck. De eerste 2 albums van Iron Maiden draai ik nog vaak. Het blijven krankzinnige goeie albums. En heb daar meer mee dan met de recente albums. De kop van de Volkskrant -ik ben daar niet lid van overigens- daar ben ik het volledig mee eens. Ik heb zo net op you-tube de live uitvoering nog gezien van Remember Tomorrow, het blijft genieten zeker in dat middenstuk. De verdienste van Paul Di Anno is -na mijn mening- dat hij na het indrukwekkende Killers album. Iron Maiden definitief op de kaart heeft gezet. R.I.P. Paul!!!!

Gister en vandaag dat shirt ook aan gedaan als een soort van eerbetoon, blijft één van hun allerbeste platen ook nog eens, zeker ook door hem.

Deze afgelopen week nog eens veelvuldig opgezet vanwege het overlijden van Di Anno, maar wat een energie en wat een gitaarsolo,s, het blijft maar doorgaan van begin tot eind! Misschien wel het beste Iron Maiden album aller tijden!

Ik heb het album ook weer veel gedraaid afgelopen dagen. En ik ben eens wat dieper in het thema van het album gedoken. Steve Harris heeft wel eens aangegeven dat het beschouwen van "Killers" als een echt conceptalbum net wat te ver vergezocht is maar dat er wel duidelijk terugkerende elementen zijn. Elk nummer lijkt de gebeurtenissen van een getroebleerde ziel te beschrijven, gevangen in een spiraal van geweld en waanzin die op de vlucht is en mogelijk iets verkeerds heeft gedaan. Laten we dat narratief eens wat nader bekijken.

### Wrathchild
Het verhaal begint met "Wrathchild" - letterlijke vertaling getoornd/beschadigd kind - waarin we kennismaken met een jongen die opgroeit in zeer moeilijke omstandigheden. My mother was a queen, my dad I’ve never seen, I was never meant to. Zijn moeder leidde een leven vol schande en was een prostituee die zwanger werd van één van haar klanten, vind dan maar eens uit wie je vader was.. Daar zal hij waarschijnlijk nooit achter komen. Toch is hij vastberaden om zijn vader te vinden. Hij is bereid de hele wereld over te reizen en zal nooit op houden met zoeken. I’ll never stop searching, I'm gonna travel around. Al deze omstandigheden hebben een diepgaande invloed op zijn zelfbeeld en gedrag en zijn het perfecte recept voor ontsporing.

### Murders in the Rue Morgue
De zoektocht naar zijn vader en zijn verlangen om zijn verleden te begrijpen en te overwinnen leiden hem naar Frankrijk, waar hij midden in de nacht getuige is van een gruwelijke dubbele moord aan de Rue Morgue in Parijs. Hij vindt de lichamen van twee jonge vrouwen en raakt in paniek wanneer omstanders naar hem beginnen te wijzen. I can't speak French so I couldn’t explain and like a fool I started running away. Hij probeert de grens bij Italie over te komen in de hoop dat hij dan weer veilig is. Hij is wanhopig op zoek naar hulp en een schuilplaats om tot rust te komen. Let ook op de laatste paar regels. But I know that it's on my mind that my doctor said I've done it before. Het heeft er alle schijn van dat we te maken hebben met een psychiatrisch patiënt die worstelt met de vraag of hij misschien toch zelf de moordenaar is. Deze verwarring en schuldgevoelens drijven hem verder de duisternis in.

### Another Life
Ondanks alle verwarring en paranoia lijkt er een moment van zelfreflectie te zijn waarbij tevens de mogelijkheid van schizofrenie wordt geïntroduceerd. As I lay here lying on my bed, sweet voices come into my head. De stemmen maken het moeilijk voor hem om realiteit en waanzin van elkaar te onderscheiden. Het dwingende karakter van de stemmen worden benadrukt in de herhaling, het nummer bestaat slechts uit een paar zinnen die keer op keer herhaald worden. Hij voelt zich erg opgejaagd maar is ook volledig opgebrand. Het drijft hem zelfs tot zelfmoordgedachtes. But I'm so tired of living, I might as well end today. De titel Another Life geeft aan dat hij verlangt naar een ander leven, maar ook dat hij besloten heeft dit leven hier op aarde te gaan beëindigen in de overtuiging ergens anders iets nieuws te kunnen beginnen.

### Innocent Exile
Hij voelt zich nog immer leeg en verward en richt zich op een – vooralsnog onbekende – persoon/entiteit om zijn beklag bij te doen. When you weren't there to help me, I lost my mind and ran. En houdt diegene zelfs verantwoordelijk voor alle ellende. They're just trying to frame me, and all because of you. Het lijkt er op dat iets of iemand hem hiertoe heeft gedreven, maar over wie heeft hij het? Zijn dit de stemmen in zijn hoofd? Een geliefde die hij meent te hebben? Hij is de wanhoop nabij en de schizofrenie wordt steeds duidelijker. Het ene moment ziet hij zichzelf als een onschuldige verbanneling, om vervolgens met My mind is all confusion, cause I defied the law toch weer het boetekleed aan te trekken. Heeft hij het zich alleen maar ingebeeld of is hij werkelijk de dader?

### Killers
Nu komt zijn ware aard naar voren. Hij is de psychopatische killer die ’s nachts in steegjes mensen achtervolgt en neersteekt. De hysterische opgewonden giletjes van Paul DiAnno laten duidelijk zien dat hij er als een wild beest van geniet. Het wordt vanuit verschillende perspectieven beschreven. Eerst nog meer observerend zoals blijkt uit He laughs as he's watching you bleed maar al gauw ook vanuit de dader zelf. Excitement shakes me, oh God help me what have I done?! Ive done it again! Er is geen twijfel meer mogelijk, hij is de dader. Het is ook duidelijk dat we te maken met een maniak met verschillende, uiteenlopende emoties. Aan de ene kant windt het hem op, aan de andere lijkt hij nog iets menselijks in zich te hebben en in te zien dat hij de controle volledig kwijt is en hulp nodig heeft. Tegelijkertijd lijkt hij op een soort morele kruistocht te zijn. I have no one, I'm bound to destroy all this greed. Dit zou kunnen refereren aan zijn moeder die haar lichaam verkocht aan begerige mannen. A voice inside me compelling to satisfy me bevestigt nogmaals dat hij gedreven wordt door een stem die hij hoort in zijn hoofd.

### Prodigal Son
Onze verloren zoon voelt zich bezeten en vervloekt. Hij voelt aan dat zijn einde nadert en wordt overweldigd door schuldgevoelens. I've messed around with mystic things and magic for too long. De duivel heeft zijn ziel in bezit en hij zoekt wanhopig naar verlossing. I'm on my knees, oh help me please. Hij wendt zich tot Lamia, een vrouwelijke demoon. Oh Lamia please try to help me.The devil's got a hold of my soul and he won't let me be. Het is duidelijk, hij heeft zich te lang met allerlei occulte duistere zaken ingelaten, en betaalt daar nu de prijs voor. Heeft de duivel hem hiertoe gedreven of was het juist Lamia, zijn laatste strohalm? Is zij de stem in zijn hoofd, oftewel de oorzaak tot zijn gedrag?

(Ter aanvulling; Lamia is een vrouwelijke demon uit de Griekse mythologie. Een prachtige verschijning maar met het onderlijf van een slang die jonge mannen verleidt om vervolgens hun bloed te drinken. Het lijkt er op dat dit zijn geliefde is die hem niet hielp toen hij in de problemen kwam. Zijn betrokkenheid bij occultisme en de invloed van Lamia lijken dus grotendeels zijn gedrag te verklaren.)

### Purgatory
De zelfmoord die hij in Another Life aankondigde heeft hij nu uitgevoerd. Hij is beland in "Purgatory”, oftwel het vagevuur. Hier komen de zielen die nog niet volledig gezuiverd zijn van hun zonden, maar nog wel een kans verdienen. Het beschrijft een reis door dromen en herinneringen, waarbij hij zich losmaakt van de realiteit en door de tijd en ruimte zweeft. Er wordt een scheiding tussen lichaam en ziel ervaren. My body tries to leave my soul. Or is it me, I just don't know. Hij voelt dat zijn ziel geen rust zal vinden. Er is een sterk verlangen om weggenomen te worden naar een andere tijd, een andere plek, en een gevoel van liefde dat alles doordringt.

### Twilight Zone (op de heruitgave staat Twilight Zone als track 10 en daar past ie ook het beste in de verhaallijn)
Vanuit het vagevuur probeert hij contact te maken met zijn geliefde. Het is inmiddels al 3 jaar geleden dat hij kwam te overlijden en kan geen fysieke vorm aannemen, waardoor hij onzichtbaar is voor de geliefde. Hij leeft in een wereld achter spiegels, gevangen tussen leven en dood. Hij kan er maar niet aan wennen en ervaart verdriet en eenzaamheid. I can't get used to purgatory, you know it really makes me cry. Hij overweegt zijn geliefde te vermoorden zodat ze bij hem kan zijn in het vagevuur. I'm looking forward to her spirit coming over to me. I feel tempted to bring her over to the other side.

### Drifter
Drifter, tot slot, beschrijft een gevoel van verlangen naar een nieuwe start en overwinning. Hij zal zijn lied zingen en dan zal alles goedkomen. Listen child don't you see there's a cure? Hij beschrijft een gevoel van geborgenheid en troost wanneer hij en zijn geliefde samen zijn. En moedigt haar aan om mee te zingen en samen een nieuwe weg in te slaan. I'm gonna keep on roaming gonna sing my song. I want you to sing it, sing it along. Hij blijft dus een spookachtige aanwezigheid die voor altijd zal blijven rond dolen. Tegelijkertijd lijkt het hem te zijn gelukt zich weer te herenigen met zijn geliefde.

Conclusie
Er is wel degelijk een duidelijke verhaallijn waar te nemen op "Killers". Het biedt zelfs een tamelijk diepgaande verkenning van de menselijke geest en de duistere kanten van het bestaan, kortom de klassieke strijd tussen goed en kwaad. Elk nummer onthult een nieuw aspect van zijn innerlijke strijd, van de zoektocht naar zijn identiteit en verlossing tot de confrontatie met zijn eigen demonen. Ik vind het iig een fascinerend verhaal en het geeft Killers een echte meerwaarde tijdens het luisteren. Ben benieuwd hoe jullie tegen mijn interpretatie aankijken.

Als een fraai epistel, dank voor het blootleggen van deze laag!

Mooi uiteengezet! Had er nog nooit op deze manier naar geluisterd eerlijk gezegd.

Voor wie het nog niet wist, Murders in the Rue Morgue is (ook) een verhaal van Edgar Allan Poe.

Dat laatste wist ik. En Morgue betekent natuurlijk niets anders dan mortuarium. Dat de meeste teksten een sinistere ondertoon hebben, waarin elke afzonderlijke hoofdpersoon een bepaalde mate van bezetenheid heeft, had ik wel door. Maar ik zag ze meer als afzonderlijke individuen, een beetje zoals Bruce Springsteen zich op Nebraska verplaatst in de gedachtenwereld van losers en mensen die aan de zelfkant van de samenleving terechtgekomen zijn.

Dat Faalhaas al die gesignaleerde karaktertrekken van de hoofdpersonen in de losse songs samenbalt in één persoon - waardoor Killers dus alsnog een soort van conceptplaat wordt - is voor mij een nieuw gezichtspunt. Maar wel een originele, die ik het waard vind om eens nader tegen het licht te houden. Vanavond gaat deze plaat dus weer eens op. Mag ook wel, want het is alweer (te) lang geleden.

Toen ik indertijd van de middelbare school kwam, kreeg ik van een oom een boek met verhalen van Edgar Allen Poe cadeau. Het eerste dat ik las was het verhaal Murders in the Rue Morgue. Maakte indruk!
Spoiler uit het hoofd: het gaat over een lijk op een van binnen afgesloten kamer, waar een normaal mens niet kan komen. De dader blijkt een gorilla, die door de onderzoeker aan een achtergelaten haar wordt geïdentificeerd.

Of dat klopt, valt te controleren via de link die Kronos plaatste, ik houd het bij mijn herinnering. Bij Maiden kreeg het verhaal een andere inhoud, constateerde ik in de zomer van 1983. Dat er een verbinding was tussen literatuur en metal, vond ik prachtig. In '84 zou de groep/Steve Harris iets dergelijks herhalen met Rime of the Ancient Mariner.

Nogmaals, Faalhaas heeft minimaal een mooie interpretatie geschreven. Leuk dat het gesprek opeens daarover gaat!

Sowieso zetten veel nummers van Maiden aan tot onderzoek en nadenken. Het zijn vaak kleine lesjes geschiedenis en literatuur. Komen ook best vaak wat meer metafysische concepten voorbij zoals bijv. reïncarnatie. Vraag me af hoe Harris hier zelf tegenaan kijkt, is hij hier wel eens dieper op ingegaan tijdens een interview?

Ik zou het niet weten, iemand anders wel?

Dan ken je waarschijnlijk ook het verhaal The Pit and the Pendulum. Daar heeft Hawaii (met Marty Friedman, later bij Megadeth) dan weer een nummer over gemaakt. Maar er zijn vast nog een hoop metalbands te vinden die inspiratie vonden in de verhalen van Edgar Allan Poe.

...en niet alleen metalbands natuurlijk...

Nee, die ken ik niet (meer?)... Murders is de enige, al weet ik nog wel dat er nogal wat raven in de verhalen vlogen. Heb het boek ook niet meer.

Er zijn echt veel bands/artiesten die de boeken van Poe als inspiratie gebruikt hebben. Lovecraft is ook zo'n mooi voorbeeld. Iron Maiden vind ik echt een schoolvoorbeeld als het gaat om literaire verwijzingen.

Er zijn talloze literaire verwijzingen in de songs, Still Life (The Inhabitant of the Lake van Ramsey Campbell), Sun and Steel (de autobiografie Sun and Steel van Yukio Mishima), To Tame a Land (Dune van Frank Herbert), The Prophecy (Seventh Son van Orson Scott) en nog een stuk of twintig andere en mythologische verwijzingen ook nog. Mag aannemen dat Steve Harris een indrukwekkende verzameling boeken heeft.

In eerste instantie was de titel voor To Tame a Land' Dune maar ze kregen geen toestemming:

"Frank Herbert doesn't like rock bands, particularly heavy rock bands, and especially bands like Iron Maiden".

Dat gold meer voor de latere Maiden waar Harris' teksten ondanks de prachtige literaire of geschiedeniswerelden waar we ingezogen werden, net wat rechtlijniger werden.

Killers lijkt mij zo'n album waar juist het toeval een soort imaginair concept maakt van de wat vagere teksten. Wrathchild had op het debuut gestaan als het niet op Metal For Muthas had gestaan en Killers had aanvankelijk een hele andere tekst. Purgatory en Drifter zijn ook wat ouder. Op Beast Over Hammersmith zegt Dickinson tijdens het aankondigen van Another Life dat het gaat over iemand die sterft en vervolgens terug mag keren om het nog eens te doen.

Bij mij neemt de plaat ook een loopje in mijn hoofd met allerlei interpretaties. De loop van geweld en chaos naar rust en verlossing zie ik zelf er ook wel in. En daarin schuilt het geniale van de plaat. De coherentie van de muziek verstevigt die mogelijkheden nog eens extra. In die zin is Killers een fantastisch buitenbeentje in de Maidendiscografie.