LCD Soundsystem - Sound of Silver (2007)

Ok, even wat gas terug. We laten het voorlopig bij 4 sterren. Get Innocuous bleek ook meteen het beste nummer, samen met Someone Great.

Wat me verder opviel aan deze plaat is dat het een wat coherenter geheel is dan de eerste. Wat volwassener ook.

Get Innocuous lijkt in den beginne een beetje op Thrills, maar ontpopt zich uiteindelijk tot een van LCDSS's beste nummers. Fijne opbouw, mooi ook als Nancy Wang begint te zingen. Het heeft een beetje de groove die we kennen van hun oude materiaal en bovenal de DFA-remixes.

Someone Great is een volgend hoogtepunt. Een ingetogen nummer, maar heerlijk melancholisch. Murphy zingt zowaar in plaats van dat hij zijn mantra's declameert.

All Of My Friends begint met een vreemd piano-intro, dat me doet denken aan Wim Mertens (!) en uiteindelijk de grondslag van het nummer blijkt. De zang heeft opvallend veel weg van die van Bono, zowel qua stijl als bevlogenheid.

Aan het einde kakt de plaat een beetje in, al is het slotnummer New York I Love You wel een aardige ballad. Deze keer lijkt het wel alsof ik naar een meer zoetgevooisde versie van Will Oldham aan het luisteren ben.

Goed, al met al wel weer een goede plaat, beter dan de vorige ook, al zullen ze de eerste singles wel nooit meer overtreffen.

Het album vond ik tentijde van de release niet erg sterk. Het heeft zeker wel leuke nummers, maar echt heel spannend of heel leuk kon ik het niet vinden.

Dat is nu ook weer zo. Het is prettige muziek dat, doordat het voor mij nergens in uit springt, prima werkt als achtergrondmuziek.
Het laatste nummer, New York I Love You, blinkt uit door zijn ingetogen begin. Dat vond ik destijds daarom ook een van de betere nummers van dit album.

Review #5:

LCD Soundsystem maakt nooit een enorm geheim van hun invloeden. Echter, in tegenstelling tot veel andere artiesten met soortgelijke invloeden haalden, hebben veel LCD Soundsystem nummers een duidelijk eigen geluid. Zeker in het beste en bekendste werk van LCD Soundsystem, Sound of Silver, is er een perfecte balans tussen het gebruiken van invloeden en het creeëren van een eigen geluid. Zeker op This Is Happening en de nieuwe LCD Soundsystem singles lijkt deze balans zwakker (te weinig een eigen geluid)

Openingstrack Get Innocuous! heeft een duidelijke Krautrock invloed, met een drumbeat die je ook op een album van Neu! zou kunnen vinden en dezelfde opbouw die Kraftwerk enorm bekend maakte. All My Friends zou qua opbouw en lyrics een nummer van New Order kunnen zijn, maar James Murphy distantieert zich hier van door een meer Eno/Bowie-esque gebruik van de synthesizers en een unieke stem.

Over de stem, het is niet mijn favoriete aspect van het album. Murphy's stem is niet slecht, maar ook niet geweldig. Bepaalde vocals klinken geforceerd of enorm getraind, zoals op Us v Them. Desalniettemin passen de vocals in de meeste gevallen prima binnen de nummers, zeer waarschijnlijk omdat de instrumentals geschreven zijn met de stem van Murphy in het achterhoofd.

De instrumentals zijn het beste deel van het album. Van de unieke instrumenten zoals een koebel, een duimpiano en een glockenspiel tot het geweldige gebruik van drums, synths en piano levert ieder instrument een uniek, goed en bruikbaar geluid. Geen instrumenten klinken overbodig, iets wat bijvoorbeeld bij Bowie's Lodger (waar dit album mij qua productie enorm aan doet denken) wel voor kwam.

Sound of Silver begint enorm sterk, zeker met de streak van North American Scum tot All My Friends. Echter daalt de kwaliteit hierna hevig met drie zwakkere nummers. Us v Them duurt veeeeeel te lang; Watch the Tapes is een leuke track met goede drums, maar brengt niets interessants in vergelijking met de andere nummers en de title track is ook niet enorm boeiend. New York... is niet het meest geliefde nummer van het album, maar ik vind het persoonlijk een van de betere nummers. Een prima ballad om het album af te sluiten.

8,5 / 10

Beste Nummers: Get Innocuous!, All My Friends, New York, I Love You...