Barren Cross - State of Control (1989)
mijn stem
5 stemmen
Verenigde Staten
Rock / Metal
Label: Restless
-
State of Control (3:52)
-
Out of Time (4:09)
-
Cryin' over You (4:53)
-
A Face in the Dark (3:55)
-
The Stage of Intensity (6:36)
-
Hard Lies (4:18)
-
Inner War (4:09)
-
Love at Full Volume (2:28)
-
Bigotry Man (Who Are You) (4:42)
-
Two Thousand Years (7:09)
-
Escape in the Night * (3:54)
-
Your Love Gives * (3:52)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur:
46:11
(53:57)
1
geplaatst: 29 maart 2020, 12:28 uur
Prima album van deze relirockers! Heb 'm sinds tijden weer eens geluisterd. De gelijkenis qua zang met Bruce Dickinson steekt gelijk de kop (weer) op. Prima zanger dus. Muzikaal is het stevige US powermetal wat ze maken. Al gaat het in sommige nummers ook aardig richting Maiden met galopperende ritmes en al. Hier en daar behoorlijk toegankelijke refreinen. Positief verrast door dit prima schijfje!
1
geplaatst: 10 april, 20:12 uur
Op State of Control uit 1989 groeide Barren Cross verder ten opzichte van de toch al prima voorganger Atomic Arena van het jaar ervoor. Hij draait hier vanaf het oorspronkelijke vinyl.
Op hun tweede plaat voor Enigma klinkt zoals hierboven terecht benoemd stevige U.S. metal - met powermetal, zoals vielip het omschrijft, denk ik aan al die melodieuze speedmetalbands van nu, die met shredders en veel voorspelbare eenheidsworst.
Hier echter klinkt rammende metal in de voetsporen van Brits staal, denk Saxon, Judas Priest, Raven en Iron Maiden. Dat zanger Mike Lee inderdaad aan Bruce Dickinson herinnert, is een feit. Lee is een onbekend gebleven fenomeen. Bij vaker luisteren hoor je in diens machtige stembanden echter ook verschilletjes.
Voeg daaraan toe de vaak prachtige gitaarsolo's van Ray Parris, die erin slaagt om vrij onconventionele snarenracerij neer te zetten zoals ik dat toen beleefde, al kan ik niet goed uitleggen waarom. Soms onverwachts versnellen met razendsnelle loopjes; zoiets.
State of Control kent twee absolute hoogtepunten; beiden sluiten een plaatkant af. The Stage of Intensity begint akoestisch en wordt dan fel en uptempo; een opbouw om te zoenen en een originele tekst over de macht/invloed van het podium, mét de boodschap: doe wat goeds daarmee.
Dat andere kroonjuweel is Two Thousand Years, waar de christelijke groep hun beweegredenen uiteenzet. Pompend, beukend en swingend met soms snelle loopjes van bassist Jim LaVerde en dat alles stuwend opgejaagd door drummer Steve Whitaker.
De overige nummers halen weliswaar niet dat niveau, maar de 9 die ik geef staat er niet voor niets. Startend met het midtempo titelnummer zit je er meteen in dankzij de gitaarmuren en zang, dan het snelle Out of Time, ballade Cryin' over You die goed te doen is (destijds op MTV) en het snelle Face in the Dark.
Kant 2 start met Hard Lies dat mede door de volle productie van John en Dino Elefante een ijzersterk refrein bevat, gevolgd door het felle Inner War met lekkere basdrumgroove. Dan de aardige nummers Love at Full Volume (een midtempo lúíd liefdeslied) en het van een vreemde maatsoort plus de nodige tempowisselingen voorziene Bigotry Man. Die laatste groeit bij vaker luisteren en is tevens bijzonder effectief als opmaat naar de briljante finale Two Thousand Years. Ook qua opbouw is State of Control ijzersterk.
In 2003 verscheen een cd met als bonusnummer de ballade Escape in the Night en in 2020 op cd én vinyl een editie met nóg een bonusnummer genaamd Your Love Gives. Die nummers zijn prima (een dikke 7), maar ik snap dat ze het album niet haalden: de overige nummers zijn simpelweg net zo goed of vooral béter.
State of Control staat niet op mijn streamingplatform, wel op YouTube.
Op hun tweede plaat voor Enigma klinkt zoals hierboven terecht benoemd stevige U.S. metal - met powermetal, zoals vielip het omschrijft, denk ik aan al die melodieuze speedmetalbands van nu, die met shredders en veel voorspelbare eenheidsworst.
Hier echter klinkt rammende metal in de voetsporen van Brits staal, denk Saxon, Judas Priest, Raven en Iron Maiden. Dat zanger Mike Lee inderdaad aan Bruce Dickinson herinnert, is een feit. Lee is een onbekend gebleven fenomeen. Bij vaker luisteren hoor je in diens machtige stembanden echter ook verschilletjes.
Voeg daaraan toe de vaak prachtige gitaarsolo's van Ray Parris, die erin slaagt om vrij onconventionele snarenracerij neer te zetten zoals ik dat toen beleefde, al kan ik niet goed uitleggen waarom. Soms onverwachts versnellen met razendsnelle loopjes; zoiets.
State of Control kent twee absolute hoogtepunten; beiden sluiten een plaatkant af. The Stage of Intensity begint akoestisch en wordt dan fel en uptempo; een opbouw om te zoenen en een originele tekst over de macht/invloed van het podium, mét de boodschap: doe wat goeds daarmee.
Dat andere kroonjuweel is Two Thousand Years, waar de christelijke groep hun beweegredenen uiteenzet. Pompend, beukend en swingend met soms snelle loopjes van bassist Jim LaVerde en dat alles stuwend opgejaagd door drummer Steve Whitaker.
De overige nummers halen weliswaar niet dat niveau, maar de 9 die ik geef staat er niet voor niets. Startend met het midtempo titelnummer zit je er meteen in dankzij de gitaarmuren en zang, dan het snelle Out of Time, ballade Cryin' over You die goed te doen is (destijds op MTV) en het snelle Face in the Dark.
Kant 2 start met Hard Lies dat mede door de volle productie van John en Dino Elefante een ijzersterk refrein bevat, gevolgd door het felle Inner War met lekkere basdrumgroove. Dan de aardige nummers Love at Full Volume (een midtempo lúíd liefdeslied) en het van een vreemde maatsoort plus de nodige tempowisselingen voorziene Bigotry Man. Die laatste groeit bij vaker luisteren en is tevens bijzonder effectief als opmaat naar de briljante finale Two Thousand Years. Ook qua opbouw is State of Control ijzersterk.
In 2003 verscheen een cd met als bonusnummer de ballade Escape in the Night en in 2020 op cd én vinyl een editie met nóg een bonusnummer genaamd Your Love Gives. Die nummers zijn prima (een dikke 7), maar ik snap dat ze het album niet haalden: de overige nummers zijn simpelweg net zo goed of vooral béter.
State of Control staat niet op mijn streamingplatform, wel op YouTube.
* denotes required fields.
* denotes required fields.