Tanita Tikaram - Ancient Heart (1988)

Nou, na bovenstaande te hebben gelezen, durf ik bijna niet te zeggen dat ik het een TOP plaat vond en nog steeds vind. Ik geef toe dat ze klinkt alsof ze wat Seroxat kan gebruiken en na de weinige interviews die ze gaf, bekroop mij het gevoel dat ze wellicht wat teveel gesnoept heeft van één of ander(ze deed echt heel VAAG!). Maar ik vind serieus waar dat ze bloedjes van nummers heeft gemaakt, "cathedral song" vind ik een prachtnummer. Ik meen mij te herinneren dat haar ooit in een interview gevraagd werd, what the F.... bedoel je nou met die teksten? N.a.v. haar antwoord kreeg ik sterk de indruk dat ze daar zelf ook nog niet achter was.
Bij haar een beetje het "Kate Bush syndroom" na twee of drie albums, raakte ik het spoor bijster, het donkere werd mij te zwart en het vrolijke iets te manisch. Ik kon geen bezieling meer in haar muziek vinden. Toch kan ik het niet laten om zo af en toe eens te graven op latere albums of daar de oude Tanita nog op te vinden is en heel af en toe is die nog te ontdekken al is de spoeling wat dun.
Maar eerlijk is eerlijk, ik vind dat ze zich zeker in het begin, dubbel en dwars heeft bewezen door weliswaar sobere maar ook integere en bloedmooie nummers te hebben gemaakt. Ik vind het heerlijk om haar depressieve stem zo nu en dan nog lekker te horen, al is het maar om mijn eigen bipolaire aandeel wat te zien krimpen

He Likes the Sun is lekker, maar na die rare versnelling ergens rond 3 minuten vind ik dat echt een verpesting voor t nummer.

Mooi stem heeft deze dame. Album is ok, maar niet werelds. Twist is wel de parel van de plaat!

Tja, Tanita... Ze heeft een donkerbruin, maar nogal beperkt stemgeluid, dat je inderdaad moet liggen. Destijds moest ik er ook aan wennen, maar door de hoge kwaliteit van de singles van dit album was ik snel 'om'. De rest van het album is wat wisselvalliger, al kan het merendeel er best mee door, waardoor het in z'n geheel een prima plaat is om te beluisteren met een goed glaasje wijn bij de open haard. Zoals ik gisteravond weer eens heb gedaan.

Ik heb haar tweede album ook, en die vind ik al een pak minder. Bovendien leert oppervlakkige beluistering van de rest van haar repertoire me dat dit album naar mijn idee ver boven de rest van haar repertoire uittorent. Juist bij latere albums krijg ik het idee dat ze - zoals hierboven door anderen opgemerkt - af en toe klinkt alsof ze dronken in de studio is verschenen om een liedje in te zingen (met name op Eleven kinds of loneliness). Dat gevoel heb ik hier niet. Al met al een meer dan behoorlijk debuut met een paar echte uitschieters.

Een pareltje uit de late 80's... De synths zijn zo kitch dat het heerlijk is en wat een stem... Knappe teksten ook van zo'n jonge griet.

Beetje "vergeten" album uit de 80's . Twist in my Sobriety blijft natuurlijk een droom van een nummer . Maar ook Cathedral Song en World Outside Your Window doen het voor mij. Prima album om bij te relaxen . Ik had hem vanavond opstaan na denk ik een jaar of 10 en het viel me op hoeveel van dit album nog was blijven hangen . 4 sterren

Nog niet vergeten, een nieuw album in 2016; Closer to the People (2016)

Ja, Ja, ook ik heb dit album (gehad). Ergens begin jaren negentig met een vriendje geruild voor Raindogs van Tom Waits. Heel af en toe spijt van die actie; meestal niet overigens.

Denk dat die vriend meer spijt zal hebben....

Anders wil ik deze wel ruilen tegen Rain Dogs.

Ik ben verrast door de relatief lage score voor dit album. Ik heb het album dan wel pas sinds een paar maanden in huis op lp, en ondanks de nostalgische gevoelens bij Twist, is dit alles behalve 'oud' album.

Zo op deze schemerige dinsdagavond samen op de bank met een bakje thee en Port Salut op toastjes, is het echt een genot om naar dit album te luisteren. Nergens klinkt dit gedateerd of geforceerd. Gewoonweg prachtig.

Ik heb dat "gedateerd" ook nooit zo begrepen. Goede muziek is tijdloos. Kwaliteit blijft altijd, terwijl de bagger van de hedendaagse top 40 gelukkig zo weer is vergeten.

Ik heb altijd een zwak gehad voor Tanita, vraag me niet waarom. Haar zwoele, donkere stemgeluid heeft daar ongetwijfeld mee te maken. Ook na talloze luisterbeurten blijven hits als Good Tradition en Twist in My Sobriety daardoor voor mij moeiteloos overeind. De rest van de composities doet daar nauwelijks voor onder.

Ancient Heart is zeker niet tijdloos en ik kan een aantal zangeressen opnoemen die ik beter vind dan Tanita, maar desondanks zet ik deze plaat van tijd tot tijd met veel plezier op. Het is haar karakteristieke stemgeluid in combinatie met het originele songmateriaal waardoor Ancient Heart blijft boeien: 4*.

Leuk album van een vrouw met een wat lagere stem , is haar stem Whitney Houston niveau ?Nee zeker niet , maar zeker niet minder prettig om naar te luisteren , haar stem is echt mooi

Fijn album van een zangeres met een stem waar je van moet houden, ik tenminste wel. Toen ik in 1988 Twist In My Sobriety hoorde was ik gelijk om. Echt een fantastisch nummer. Best wel een aardig debuutalbum vol met degelijke songs. Ik luister er (weer) graag naar nadat deze cd te lang in de kast heeft gestaan.

Vanochtend zag ik op 192TV de clip van 'twist in my sobriety' , een schitterende clip prachtig opgenomen met wat bruine filters in Zuid Amerika. Toch weer benieuwd of ik nog wat heb van deze dame en jawel: ik heb het vinyl album (toendertijd gekocht) en nog drie cd's waaronder een best of. Ik weet dat in die tijd de vrouwelijke singer songwriters in opkomst waren (Tracey Chapman, Suzanne Vega etc) en met hun eigen geschreven nummers, wat pop/folk achtige uitvoering in de belangstelling stonden. Dus het vinyl maar weer even schoongemaakt, de naald ontstoft en weer geluisterd. Eerlijk is eerlijk, ik herken helemaal niets, dus waarschijnlijk niet veel opgehad.
Persoonlijk hou ik van de meer folk achtige nummers met minimale begeleiding. "I love you' vind ik een heel mooi nummer waar de stem van Tanita echt tot haar recht komt. En zo zijn er nog wel een paar. Ik merk wel dat ik in de 34 jaar nog steeds graag vrouwelijke singer songwriters beluister, maar dat is vaak nog akoestischer, melancholischer en intiemer. In 1988 was dit al een hele stap, weg van de synths, maar het had voor mij nog wel meer gemogen.
'Twist in my soberty' steekt er duidelijk boven uit, na al die jaren nog steeds een prachtig, gevoelig nummer en zeer gevoelig geproduceerd (oboe). En Rod Argent aan de toetsen (op het hele album en ook de productie).
Toch concluderend : een sterk debuut, zeker knap te noemen en ook de juiste mensen om haar heen verzameld. Mijn eerdere kritiek blijft wel, 3,5 ster vind ik wel op zijn plaats.
Ik heb verder album 3 (Everybody's angel) en 4 (Eleven kinds of loneliness) van haar, maar ik heb daar geen enkele herinnering aan, in ieder geval geen actuele .... Toch ook maar eens beluisteren.

Tijdje terug bij een kringloopwinkel gekocht voor één euro.
Met name vanwege het nummer "Twist in My Sobriety". Na al die jaren blijft dit toch wel een fantastisch krachtig nummer.

Overige nummers zijn wel aardig, maar kunnen mij niet echt raken. Wie weet komt dat nog na meerdere luisterbeurten.

Twist in my sobriety vind ik prachtig.

Ik was door mijn vinyl aan t gaan en zag die bumps fluidity mix van Twist in my sobriety. Wat heb ik die mix veel in mijn sets gestoken als would be DJ rond 1997-98.Die tijden zijn al een tijd voorbij, en mijn smaken zijn ook anders. Deze plaat verveelt mij toch snel. Het is goed gemaakt, warm en ze heeft een bloedmooie stem. Ergens pakt het mij niet.

Deze weken regelmatig dit album op gehad en ik moet zeggen dat ik het steeds beter ben gaan vinden. Maast de hit 'twist in my sobriety' staan er nog meer pareltjes op. Toch maar mijn stem wat verhogen.