Sampha - Process (2017)

Ben wel benieuwd. Vind Timmy's Prayer een prachtig nummer, maar heb nog geen tijd om de andere singles te beluisteren.

Dit beloofd een meesterwerk te worden, alle drie de uitgebrachte nummers zijn geweldig. Ben zeer benieuwd naar het album.

Zeer benieuwd naar wat hij te bieden heeft

Goed hyped voor dit project. No One Knows Me Like The Piano is mijn favoriete lied van januari tot nu toe, en ook Timmy's Prayer is prachtig mooi.

Fantastisch project, echt werkelijk waar een pareltje

Prachtig album! Blood On Me en (No One Knows Me) Like the Piano zijn de favorieten!

Dan wil ik graag even 'Reverse Faults' en vooral 'Under' noemen. Waar is die aanbidsmiley als je 'm nodig hebt?

Afgaande op de artiestennaam, genres, platenlabel en hoes is dit helemaal geen muziek voor mij (eerste indrukken en vooroordelen, je doet er niets tegen), maar toch vond ik het de moeite aard een liedje van de beste man op te zoeken. Dat werden er twee, toen drie en nu ben ik geïnteresseerd in het hele album.

De soulvolle elektronica van Blood On Me lijkt niet representatief voor het hele album, want verder hoor ik een aantal pianoballades voorbijkomen. Ik ben benieuwd waar dit heengaat.

Wat een topper!
Alles klopt van zijn zang tot de heerlijke beats en de piano. En bovendien prachtig oog voor details in de nummers. Lekker luisteren met een goede headset.

Favorieten: de opener Plastic, Blood On Me, Incomplete Kisses en inderdaad het geweldig spannende Under.

Het kostte veel moeite om de leak niet te beluisteren, maar morgen kan ik dan eindelijk! Erg benieuwd.

Ik ga nog geen rating geven, maar kan al wel zeggen dat ik dit tot nu toe de beste plaat van 2017 vind.
Geweldige productie, liedjes die blijven boeien, veranderen van structuur of kleine meanderende outro's hebben. Dan heb ik de teksten nog niet eens meegerekend. Prachtig debuut!

Terwijl iedereen op mume over elkaar heen duikelt om de nieuwe plaat van Elbow te bespreken, krijgt het debuut van Sampha veel te weinig aandacht.
En ja dat moet even gezegt worden, want wat een parel van een debuut heeft Sampha hier afgelevert!

De muziek op Process klinkt gelaagd en diep. Betoverende beats en electronica botsen tegen elkaar op, en worden afgewisselt met een flart piano naast de twee tracks die meer leunen op piano.
Nergens klinken de nummers twee keer hetzelfde, en de details in de muziek openbaren zich pas na meerdere luisterbeurten. De teksten verhalen over angst, spijt en verlies ( Sampha verloor beide ouders aan kanker ) en zijn daarmee eerlijk maar ook pijnlijk. Daarnaast vormen ze een mooi contrast met de soms schurende beats en electronica. De speelduur van het album is redelijk kort maar daardoor staan er geen fillers op het album en blijf je als luisteraar de aandacht vasthouden.
Sampha heeft met Process dan ook een droom debuut afgeleverd. Deze plaat verdient het om beluisterd te worden!

Erg fijn album inderdaad. Met name Blood on Me, (No One Knows Me) Like the Piano en Timmy's Prayer.
Voorlopig dikke 3,5

Deze plaat zit vol passie en creativiteit, waar anderen nog eens een puntje aan kunnen zuigen.

Verdorie, wat een plaat!

De Britse zanger, songwriter en producer heeft in zijn privéleven niet makkelijk met een jonge overlijden van zijn ouders. Muzikaal gaat het hem wel redelijk snel voor de wind. Zo werkte hij al samen met grote namen als Drake en Kanye West. Zelf hield hij het vooralsnog op het uitbrengen van wat EP’s. Dat wachten van zeven jaar moet dan nu beloont worden met deze nieuwe plaat. En de verwachten zijn hoog.En die verwachtingen lijken ook meteen ingelost te worden. Dit is nog eens direct een goede sfeer neerzetten met je openingsnummer. Plastic 100⁰C heeft iets duisters en pakt je meteen vast, zonder je nog los te laten. Een erg sterk begin dus. Dat moeiteloos opvolging krijgt met Blood On Me. Dit reeds bekende nummer blijft een erg sterke track. Een nummer dat lekker funky is op z’n tijd en die wederom erg intens gebracht wordt door Sampha. Voeg daar het aanstekelijke refrein aan toe en je bent wel zo’n beetje klaar.
Klaar om daarna te genieten van Kora Sings. Er gebeurd van alles moois in dit nummer, om dan met een funky beat in te breken. Een lekker energiek nummer die uitstekend in elkaar is gezet door Sampha. Eveneens een nummer boordevol subtiele, muzikale details. Subtiel als zijn pianospel op (No One Knows Me) Like the Piano. Een prachtig verstilde ballad waar veel muzikaliteit uit spreekt. Heel breekbaar gespeeld en gezongen door Sampha. Hij weet dus duidelijk ook te overtuigen in de meer kale nummers, met overtuiging en kippenvel.
Take Me Inside is ook nummer waarop de stem en de piano de basis vormen. Via dromerige producties krijgt het nummer daarna wel wat meer volume. Prachtig in opbouw. Om dat dan uit te bouwen met Reverse Faults. Een nummer dat bol staat van de energie- en tempowisselingen. Een bijzonder gevarieerd nummer met origineel gekozen geluidjes en soundeffects. Een nummer dat je zeker ook eclectisch kan noemen.
Minder eclectisch is Under. In dit sfeervolle nummers zoekt Sampha meer zijn vocale grenzen op terwijl de beat lekker door beukt. Een nummer dat zeker per luisterbeurt moest groeien bij mij. Dat hoefde niet bij het ook reeds bekende Timmy’s Prayer. Een heerlijk nummer met een goede energie en vooral een fijne intensiteit.
Een heel bijzonder nummer is ook Incomplete Kisses. Een nummer dat wellicht ook niet meteen zal vallen, maar zoals een goede wijn steeds ouder en daardoor lekkerder wordt. Als het eenmaal valt is het wel echt genieten geblazen.
Jammer genoeg zijn we dan met What Shouldn’t I Be al weer bij het einde van een topplaat beland. Een prachtig, intieme afsluiter met een uitzonderlijke sfeer. Breekbaar en krachtig tegelijkertijd. Krachtig zoals dit hele album is.

(bron: Opus de Soul)

Wat een belachelijk goed nummer is Blood on me, de rest ken ik nog niet. Binnenkort toch eens werk van maken.

Eigenlijk zijn alle nummers wel van hetzelfde hoge niveau, als Blood On Me. Al zijn voor mij No One Knows Me Like The Piano, Timmy's Prayer en Incomplete kisses de hoogtepunten van de plaat.

Prima debuut! Alleen jammer dat toptracks als Plastic 100°C, Blood on Me, (No One Knows Me) Like the Piano en Under worden afgewisseld door naar mijn mening matige tracks. Misschien komt het doordat R&B niet bepaald mijn favoriete genre is, maar de rest van de tracks komen gewoon niet echt binnen bij mij. Reverse Faults en Timmy's Prayer zijn nog wel aardig, maar de rest skip ik toch liever na een paar luisterbeurten.

Erg goed album. Zowel voor liefhebbers van beats en electronica als voor R&B adepten.

En de beste man heeft de Mercury prize gewonnen, Beste Britse album van het jaar. Wat mij betreft volkomen terecht. Process blijft een dijk van een plaat!

Mooi album dat helaas niet over de volle lengte weet te boeien. Toch binnenkort nog even een extra intensieve luisterbeurt er tegenaan gooien. Live op Lowlands heeft de beste man erg veel indruk op me gemaakt en ook op het Live EP'tje op Spotify knalt de kwaliteit er bij deze rasartiest vanaf. Plastic 100°C live bezorgt me keer op keer kippenvel.

Wat mij betreft was dit het beste album van het afgelopen jaar. Ongeloof sterke debuutplaat, ben erg benieuwd naar het vervolg van zijn carrière! Het album weet zijn gehele lengte de sfeer vast te houden, mede door de mooie vocalen en de sterke productie.

Vandaag zijn twee bonustracks verschenen die eerder alleen in Japan zijn uitgebracht ter ere van het 5-jarige jubileum. Absoluut de moeite waard om te checken.

Ook gaf Sampha aan bezig te zijn met een nieuw album, kan zelf niet wachten om nieuw materiaal van de beste man te horen!

Best aardig, maar mij iets te James Blake af en toe. Zoals Reverse Faults. Daarbij heb ik zoiets van: ik luister dan liever naar het origineel.