Leonard Cohen - Songs of Leonard Cohen (1967)

Prachtig debuutalbum van Leonard Cohen, sombere sfeer en alles (mede door Cohen's stem), met het mooie 'Suzanne', en verder ook 'Master Song', het beste dat Cohen te bieden heeft mijns inziens.

4 sterren

Ken de beste man alleen van Hallelujah - wie niet?. Vond het wel aardig nummer niet meer, heb de versie van Buckley iets te vaak gehoord en ben die dan ook gewend geraakt. Maar ik kwam onlangs het nummer Suzanne tegen op YouTube. Hij deed me daar een beetje denken aan de jonge Boudewijn de Groot, qua zang. Wat me vooral opviel - ook al bij Hallelujah - was die tekst, met name de vergelijking met Jezus was geweldig. Ook wat vaagjes - net als Hallelujah - maar dat blijkt niet zo vreemd te zijn zoals ik hier heb kunnen lezen. Mooi nummer dus, Suzanne, doet mij 'verlangen' naar meer.

Al enige tijd geleden had ik deze beluisterd. Het is geen onaardige plaat, die het vooral 's avonds goed doet, maar deze weet me niet écht te raken zoals bijvoorbeeld Neil Young dat wel lukt. Na enkele extra luisterbeurten gebeurde dat nog steeds niet... Songs of Love & Hate sla ik dan veel hoger aan, Songs from a Room moet de volgende maar worden die ik ga beluisteren.

Een half jaar geleden hoefde je bij mij nog niet aan te komen met Leonard Cohen. Ik denk dat ik het had getypeerd als slaapverwekkend of iets in die trand. Maar nu ik het aandachtig heb beluisterd kan ik toch niet anders zeggen dan dat ik dit een meer dan uitstekende zanger vind. Hij heeft een warme en vertrouwde stem. Een stem die je op je gemak laat voelen maar ook iets treurigs in zich heeft. De instrumentaties passen er prima bij, in al hun eenvoud en rust zijn ze vooral erg doeltreffend.

Waar ik me dan nog wel aan kan irriteren is dat kleine tikje dat Leonard Cohen maakt als hij zijn lippen weer eens aan het bevochtigen is. Maar nu ben ik misschien wel heel erg aan het mierenneuken. Ik heb gewoon genoten van Songs of Leonard Cohen.

Beck is overigens bezig met deze lp integraal te coveren, zoals hij eerder ook al deed met The Velvet Underground & Nico (met verrassend leuk resultaat).

Ahh. Al Pacino.

Goed album

Rob, heb ik je op ideëen geholpen?

Dat vind ik ook heel erg irritant ja.

Inmiddels volledig verschenen, m.m.v. o.a. Devendra Banhart en MGMT.

Wisselend resultaat. Een paar mooie ballads hebben ze wel goed getroffen, maar soms slaat de meligheid toe en dat past toch niet echt bij Cohen.

Sowieso het beluisteren waard...

Een heel sterk gemiddelde. Enkel So Long, Marianne vind ik fantastisch. Schitterend nummer. Als je het vergelijkt met de andere 9 nummers op deze plaat .

Morgen nog es boven halen maar ik vrees dat ik hier niets meer zal aan veranderen.

@Leeds: Probeer ook de teksten van nummers als Master Song, Stranger Song of mijn favoriet One of Us Cannot Be Wrong. Met name die laatste gaat bij mij iedere keer weer door merg en been.

En tja, misschien ligt de muziek je gewoon niet zo. Kun je ook vertellen waarom: is het te depressief, te eentonig, te rustig of iets anders?

Ik kan al eerlijk zeggen dat het eerste nummer van kant A en kant B heel goed zijn. So Long, Marianne is werkelijk het hoogtepunt. Het is door dit nummer dat ik deze plaat maar blijf herspelen. Poetisch hoogstaand materiaal. Heel ritmisch en levendig.

Tekstueel zit het hier wel goed. Het blijft een aanrader maar tot nu toe kan ik er minder mee weg. Maar ik kan vooralsnog het werk van Drake meer waarderen dan deze. Potentieel kan hier nog wat meer in zitten.

Ik heb het gevoel dat ik iets wat te veel van het saaie opraap bij deze maar laten vallen doe ik zeker niet. Ik zal eerst nog wat enkele plaatjes uit 67 herbeluisteren en deze mag het rijtje voor mij afsluiten. Misschien valt den frank dan toch.

Ik heb eveneens doorgegeven om het jaartal te wijzigen naar 1967.
Het is niet de eerste keer dat ik zo'n fouten tegenkom op mume.

Heel vreemd, want hier zitten verdomd vele goeie muziekliefhebbers die veel weten.

Ik moet zeggen, na een wervelwind van luisterbeurten, dat het eindelijk prijs is. Ik waardeer deze plaat heel zeker want deze zit tekstueel heel sterk in elkaar. Ik verhoog mijn score met een volledige ster.

Het saaie gedeelte is volledig verdwenen.

Terecht!

was je hem kwijt?

Nee, ik reageerde op Leeds die zijn score met een ster verhoogde.

Deze is nooit weggeweest. Al voordat ik hem zelf had luisterde ik de cd van mijn vader. Blij dat hij me Leonard Cohen heeft leren kennen.

Kan het zijn dat deze cd op dit moment niet meer verkrijgbaar is in het Belgenland? Zeer vreemd en erg jammer! (Tenzij ik me vergis natuurlijk)

Volgens mij nog gewoon verkrijgbaar.

Hier bijvoorbeeld.

prima album. maar op het eerste gehoor klinkt het voor mij nog niet zo belachelijk goed als het gemiddelde doet voorstellen.

Mag ik de godfather van de Leonard Cohen-mafia zijn, alsjeblieft?
Dat kan hoger!

Bedankt, inmiddels al gekocht samen met "Songs of love and hate" voor elk maar een kleine 5 EUR. Wat meteen opvalt is dat de heruitgaves beduidend beter klinken dat die ouwe kopieën die ik had (shame on me).

Schitterend plaatje toch he! Wat een teksten en wat een bizarre sfeer!
Ook die twee bonus-nummertjes voegen wat toe aan het geheel.

Waar heb je hem gekocht als ik vragen mag?

En dat is belangerijk bij dit album. anders mis je de helft van de subtiele sfeerbepalende geluidjes.

Het kan maar weer eens gezegd zijn

Ik had ze besteld in de Fnac toen ze dus aan 5EUR stonden, maar het zou best kunnen dat ze al zijn opgeslagen...

Zopas op (nieuwe) vinyl aangeschaft in Saturn, €9,99!
Al enkele mooie kippenvel momenten beleefd sindsdien.
And many more to come!

Alleen maar mooie liedjes. Bedwelmende lyrics ook, het vloeit, stroomt en leeft en blijft boeien. De luisteraar hangt aan Leonard's lippen. De songs hebben een prachtige tijdloze uistraling. Niet duidelijk een product van de jaren 60, lijkt soms wel ouder dan dat. Tijdloos is gewoon het beste woord ja. Hoogtepunten voor mij zijn ''One of us cannot be wrong'' en ''The Stranger song''.

5 *

Een ode aan onmogelijke liefde.

Emotioneel en eenzaam zijn de liedjes van Leonard Cohen te midden van de Sgt. Pepper-manie en de geestverruimende kreten uit San Francisco. Het zijn van die liedjes die je vast kan houden.

You can spend the night beside her and you know that she's half crazy..

Het ondraaglijk verlangen naar Suzanne. Je mag haar beminnen, ze is die ene nacht helemaal voor je maar ze zal je kapot maken.

Well you know that I love to live with you,
But you make me forget so very much.
I forget to pray for the angels
And then the angels forget to pray for us.

Now so long, Marianne, it's time that we began ...

Marianne's liefde bleek ook een labyrinth te zijn.

Op tekstueel gebied kan gewoonweg niemand tippen aan Cohen, zelfs een Dylan komt wat mij betreft niet eens in de buurt.

Een stukje persoonlijke smaak natuurlijk, maar ik denk dat ik het met je eens kan zijn dat Cohen Dylan tekstueel voorbij gaat