Anne Clark - Joined Up Writing (1984)
mijn stem
82 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Electronic / Pop
Label: Ink (II)
-
Nothing at All (2:27)
-
Weltschmerz (3:32)
-
Killing Time (4:42)
-
True Love Tales (5:01)
-
Self Destruct (4:53)
-
Our Darkness (5:18)
-
Our Darkness [Alternate Mix] * (5:31)
-
Our Darkness [12" Remix] * (7:05)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur:
25:53
(38:29)
0
geplaatst: 21 maart 2004, 20:11 uur
Meest briljante album van Anne Clark. Met Nothing at All en drie maal Our Darkness !!!! 4.5*
0
geplaatst: 21 maart 2004, 20:44 uur
Kijk aan! Zelfmoordromantiek uit 1984, mijn eerste studiejaar in Rotterdam. Ik kreeg deze ep als verjaardagscadeau van enkele vrienden, onder wie mijn later vriendinnetje. Het schijnt dat ik niet erg enthousiast reageerde.... Tja, als het muziek betreft kan ik slecht liegen. 
Zowel de deuntjes als de teksten vond ik vrij saai.
Zowel de deuntjes als de teksten vond ik vrij saai.
1
jean maurice
geplaatst: 5 september 2007, 23:13 uur
dit was in 1984 mijn eerste kennismaking met deze geweldige dichteres, die op electronische muziek haar frustraties de wereld in riep, ik was meteen verkocht door dat hoog Engels accent en de manier waarop ze haar poëzie vertolkte. een van de eersten die het genre spoken word op een hoger plan wist te tillen! en eindelijk na 23 jaar ga ik haar dan voor het eerst live zien en wel in de Nieuwe Nor in Heerlen, ik kan niet wachten!!!
0
geplaatst: 5 september 2007, 23:27 uur
Ik ben benieuwd, haar latere werk vind ik minder. Een Mooie kennismaking is RSVP (live in Utrecht), Draagt ze alleen op aan haar Belgse vrienden; zal ze de Nederlanders wel mee bedoelen.
0
geplaatst: 6 september 2007, 02:21 uur
De muziek is erg goed; probeer via YouTube maar eens Our Darkness.
P.S. Is toch geen lelijke hoes?
P.S. Is toch geen lelijke hoes?
0
Mordor
geplaatst: 6 april 2008, 19:53 uur
Our darkness en Self destruct 
Mooie teksten heeft deze dame. Erg intrigerend. Geeft ook een mooi tijdsbeeld. Ik moet wel in de 'mood' zijn om dit te draaien.
Mooie teksten heeft deze dame. Erg intrigerend. Geeft ook een mooi tijdsbeeld. Ik moet wel in de 'mood' zijn om dit te draaien.
0
geplaatst: 9 april 2008, 20:54 uur
Our Darkness klinkt als een soort vroege versie van housemuziek ofzo...
Ver z'n tijd vooruit.
Ver z'n tijd vooruit.
0
geplaatst: 27 september 2008, 19:05 uur
6 toppers met natuurlijk Our Darkness als absoluut hoogtepunt..maar je hoeft 'm niet alleen om dat nummer in huis te halen..alles haalt hier een bijzonder niveau...
1
geplaatst: 4 december 2008, 20:33 uur
JOINED UP WRITING 1984
De opvolger van haar sterkste album Changing Places.
Klemtoon ligt iets meer op de hitpotentie van de nummers.
Zo bevat dit 6 tracks tellende mini-album een paar klassiekers.
Nothing at All is bijvoorbeeld pure klasse.
Het strijkersarrangement is van Virginia Astley.
Muzikaal zit het nummer tussen het minimalisme van
Philip Glass en de treurzang van Joy Divisions Decades.
Maar ook thematisch is dit een juweeltje: op de grens tussen puberteit
en adolescentie schrijft een meisje een afscheidsbrief aan haar dagboek.
All this tenderness has come to nothing
All that we require is being rearranged
I've no wish to look to the future
For my exspectations will no doubt be changed
Just rolloing along on the rest of the waves
My statements and strategies are quickly dismissed
Poisoned pens on invisible paper
Steel knuckles concealed by velvet fists
http://nl.youtube.com/watch?v=dJqboP2Vgds
En dan is er Self Destruct met dat "onsterfelijke" openingsvers.
Opnieuw met David Harrow op synths die het macabere gedicht
in een haast vrolijke en tegelijk wrang uptempo discojasje steekt.
Suicide is an urban disease
Spread by people and places like these
A quick self destruct from the 21st floor
A smell of gas through the kitchen door
Prijsnummer van Joined up Writing en meteen ook een klassieker
in de lijn van Sleeper in Metropolis (Changing Places) is Our Darkness.
Through these city nightmares you'd walk with me
And we'd talk of it with idealistic assurance
That it wouldn't tear us apart
We'd keep our heads above the blackened water
But there's no room for ideals in this mechanical place
And you're gone now
Ik kan niet anders dan dit nummer zien
als een thematische ode aan Ian Curtis.
Er is de duidelijke verwijzing naar Love Will Tear Us Apart.
Ann schetst de poëtische strijd van Curtis en haarzelf: de zoektocht
naar een kloppend hart in een vervreemdende maatschappij.
En dan is er die angel in dat kleine zinnetje ... And you're gone now ...
Now I stand here waiting ... zingt Bernard Sumner in Blue Monday.
Een gelijkaardig gevoel van verlatenheid ... en laat Our Darkness
nu ook muzikaal de evenknie van Blue Monday zijn ... vroege
synthesizer techno met een hoofdrol voor de sequencers.
http://nl.youtube.com/watch?v=TrI715zi5YQ
Do you think our desires still burn
I guess it was desires that tore us apart
There has to be passion
A passion for living, surviving
And that means detachment
Nothing at All en Our Darkness zijn tekstueel,
maar ook muzikaal zo mooi dat iedereen die Joy Division
liefheeft omwille van Curtis' poëzie Anne Clark moet proberen.
De opvolger van haar sterkste album Changing Places.
Klemtoon ligt iets meer op de hitpotentie van de nummers.
Zo bevat dit 6 tracks tellende mini-album een paar klassiekers.
Nothing at All is bijvoorbeeld pure klasse.
Het strijkersarrangement is van Virginia Astley.
Muzikaal zit het nummer tussen het minimalisme van
Philip Glass en de treurzang van Joy Divisions Decades.
Maar ook thematisch is dit een juweeltje: op de grens tussen puberteit
en adolescentie schrijft een meisje een afscheidsbrief aan haar dagboek.
All this tenderness has come to nothing
All that we require is being rearranged
I've no wish to look to the future
For my exspectations will no doubt be changed
Just rolloing along on the rest of the waves
My statements and strategies are quickly dismissed
Poisoned pens on invisible paper
Steel knuckles concealed by velvet fists
http://nl.youtube.com/watch?v=dJqboP2Vgds
En dan is er Self Destruct met dat "onsterfelijke" openingsvers.
Opnieuw met David Harrow op synths die het macabere gedicht
in een haast vrolijke en tegelijk wrang uptempo discojasje steekt.
Suicide is an urban disease
Spread by people and places like these
A quick self destruct from the 21st floor
A smell of gas through the kitchen door
Prijsnummer van Joined up Writing en meteen ook een klassieker
in de lijn van Sleeper in Metropolis (Changing Places) is Our Darkness.
Through these city nightmares you'd walk with me
And we'd talk of it with idealistic assurance
That it wouldn't tear us apart
We'd keep our heads above the blackened water
But there's no room for ideals in this mechanical place
And you're gone now
Ik kan niet anders dan dit nummer zien
als een thematische ode aan Ian Curtis.
Er is de duidelijke verwijzing naar Love Will Tear Us Apart.
Ann schetst de poëtische strijd van Curtis en haarzelf: de zoektocht
naar een kloppend hart in een vervreemdende maatschappij.
En dan is er die angel in dat kleine zinnetje ... And you're gone now ...
Now I stand here waiting ... zingt Bernard Sumner in Blue Monday.
Een gelijkaardig gevoel van verlatenheid ... en laat Our Darkness
nu ook muzikaal de evenknie van Blue Monday zijn ... vroege
synthesizer techno met een hoofdrol voor de sequencers.
http://nl.youtube.com/watch?v=TrI715zi5YQ
Do you think our desires still burn
I guess it was desires that tore us apart
There has to be passion
A passion for living, surviving
And that means detachment
Nothing at All en Our Darkness zijn tekstueel,
maar ook muzikaal zo mooi dat iedereen die Joy Division
liefheeft omwille van Curtis' poëzie Anne Clark moet proberen.
0
geplaatst: 4 december 2008, 22:36 uur
Mooi geschreven.
Ik was even in de war met de tekst van Sleeper In Metropolis wat betreft Our Darkness.
De nummers lijken qua tekst veel op elkaar.
Ik was even in de war met de tekst van Sleeper In Metropolis wat betreft Our Darkness.
De nummers lijken qua tekst veel op elkaar.
0
geplaatst: 9 oktober 2011, 13:21 uur
Heb 'm vandaag, via Mail My Disk, toch maar van de hand gedaan. Eigenlijk alleen 'Our Darkness' beklijft (nog). Maarrrr dat is dan ook wel een TIJDLOOS nummer met eeuwigheidswaarde...
0
geplaatst: 25 juli 2012, 23:28 uur
Vanavond kwam er een techhouse-cover van Our Darkness voorbij tijdens het fitnessen. Wat een ellende. 
Echt zo'n formule-matig danceplaatje waarin een zangeres met nietszeggende stem de tekst om zeep hielp. Dan besef je maar weer eens met hoeveel emotie Anne Clark die prachtige tekst brengt.
Echt zo'n formule-matig danceplaatje waarin een zangeres met nietszeggende stem de tekst om zeep hielp. Dan besef je maar weer eens met hoeveel emotie Anne Clark die prachtige tekst brengt.
0
geplaatst: 21 november 2021, 16:00 uur
Apocalyptische elektronica waarover een bezeten stem getormenteerde teksten declameert. Anne Clark's muziek valt op door de intensiteit. Fijn dat deze plaat kort gehouden is. Elke klank valt zo op zijn plaats, wat de luisteraar immer voorwaarts duwt naar een mokerslag. Our Darkness: mijn god, wat een nummer! Een vergelijkbare menselijke diepte als Decades van Joy Division . Ja dat zindert nog wel even na.
* denotes required fields.
* denotes required fields.