The Prodigy - Music for the Jilted Generation (1994)

ik zie geen enkele link met de muziek eigenlijk, hoe zie je dat precies?

En jouw avatar dan?

Laatste nummer ook niet?

het is ook niet direct (zoals bij mijn avatar idd haha), maar meer de sfeer die het beeld oproept. Sluit voor mijn gevoel naadloos aan bij de muziek. Beetje alsof er een groep mensen is dat zich heel graag wil uiten, maar zich door 'de samenleving' gesmoord voelt. Ok, onzinmodus off....

...ik vind het best hout snijden eigenlijk....

dat is serieus een interessante denkwijze, zo had ik het nooit bekeken.

Weer eens beluisterd na al die jaren. Even snel wat kleine opmerkingen plaatsen.
This IS the pulsating rhythmical remedy!

Het is een geweldig album en ik werd er volledig door overrompelt toen het uitkwam.
Nu terugluisterend na al die jaren, ben ik nog steeds volop aan het rocken op het beste dance-album dat werd uitgebracht toen de rave-scene eigenlijk al langzaam aan het wegebben was.
Het album is overladen met de anti-autoritaire punk en hiphop invloeden, maar is een volwaardig rave-album.
Het nummer dat me 28 jaar geleden naar het album bracht was No Good (Start The Dance) met zijn breakbeats en is voor mij misschien nog steeds het beste dancehallnummer ooit gemaakt.

Waar het album echt volop z'n top bereikt mijns inziens is in Voodoo People. Hiervoor al vele malen beschreven door anderen, inclusief over Nirvana sample en meer.
Andere hoogtepunten zijn Break & Enter, Poison en Claustrophobic Sting

Waarom geen 5 sterren? Hoewel alle 13 nummers enorm van elkaar verschillen, zijn er in dit 78 minuten durende opus ook een aantal mindere goden . Ze hadden een paar van deze 'fillers' eruit kunnen halen, om het perfect te maken.

Dertig jaar oud dit meesterwerk!

Artikel uit 2018.

How The Prodigy’s ‘Music For The Jilted Generation' turned rave outsiders into defiant festival headliners.

Het bijzondere van dit album is dat het naar mijn idee uniek is in zijn sound. The Experience was echt UK Rave en Fat of the land tapte uit het Big Beat vaatje van die era. Maar MFTJG past eigenlijk in geen enkele stroming en je kunt er geen enkel label op plakken. Eigenlijk gewoon pure dance.

Die Narcotic Suite past wel bij die tijd want ambient was populair en veel dancegroepen reserveerden ruimte voor ambient tracks in die tijd op hun albums. Al kun je Claustrofobic Sting niet echt chillmuziek noemen, dus hij kon zich niet inhouden.

Bij optredens in die tijd was er toch zo'n glazen doos waar Keith in gevangen zat en waarbij er een soort (nep)gas in werd geschoten? Zit ook in de clip van No Good op het einde trouwens. Dat associeerde ik altijd met "Claustrophobic Sting".

Ik zat laatst een show te kijken van de heren ui 1996. Ze speelden toen al veel van Fat of the land, terwijl dat nog niet uit was. Vanaf moment één een grote brok energie.

Het zien van deze show maakte wel dat ik de LP vam Jilted ging aanschaffen, want Fat had ik al jaren, maar dit album trok me minder. Na deze show moest ik m gewoon alsnog kopen, en met volle tevredenheid ligt hij nu op hoge rotatie op de speler.

Destijds trok Prodigy mij totaal niet, maar deze band is gegroeid in mijn waardering, heb er wat jaren voor nodig gehad, maar beter laat dan nooit. Alleen No Good (Start the Dance) vind ik nog altijd een beetje een miskleun. (komt misschien omdat ik daar een Happy Hardcore associatie bij heb)

Wow No Good is zeker een van mijn favoriete tracks, Their Law staat ietsje hoger in de pikorde maar scheelt niet veel. Heb ze live mogen zien in 1995 op Lowlands was een hele vette show.

Het nummer deed het wel goed op allerlei eurodance compilaties van die tijd, dus vandaar misschien de associatie.

Apart dat je een nummer wat door zowat iedereen als één van hun beste wordt gezien niks vind.

Niks is wat groot...ik voel m niet zo. En als de meute het wel goed vindt, is dat dan een verplichting om het ook goed te vinden?

Nee hoor, helemaal niet zelfs. Mijn opmerking was gewoon een losse flodder hahaha.

Zeker niet. Zelf vind ik het nog steeds een top nummer en de clip blijft ook goed.

Nee.

Ik voel dan weer minder bij de hits van de alom bejubelde opvolger. Hoewel ik wel hoor dat ze goed in elkaar zitten.