Don McLean - Don McLean (1972)

Ik keek mijn platenkast weer eens na en ondekte dat ik deze nog had. Best goede plaat van don mclean. Het enigste nummer wat ik slecht vind is Dreidel. Was dat niet op singel uitgebracht?.

Doe mij zo'n platenkast

Dreidel was inderdaad een single in 1973 (en zelfs verkozen tot alarmschijf destijds).

Don "Candlelight"' McLean. Don maakt voor mij echt muziek, die ik associeer met toen ik nog laat in de avond mijn geliefde radio aanzette en daar kwam dan een Vincent bijv. voorbij.
De melancholie in zijn stem, sumiere akoestische begeleiding hadden voor mij wel iets extra's.
Deze lp op de kop getikt op een beurs en de 2de die ik van hem heb. Niet alle 10 zijn m.i evengoed, maar een Bronco Bill's Lament mag er zijn, die m.i al wat vrijmaakte, wat uiteindelijk American Pie zou gaan worden.
Dreidel is de bescheiden hit, die mij niet echt stoort, maar wel de meest 'uitbundigste' is van dit debuut.
If we try is ook een mooi melodieus liedje. Aangenaam om naar te luisteren onder het genot van een wijntje, samen met je liefje op de bank. Triviaal detail: Tony Levin speelt de bas op Dreidel en Birthday Song.

... al was American Pie wel gemaakt vóór deze, derde plaat.

Erg knap dat Don McLean na het monstersucces van American Pie gewoon zichzelf bleef en doorging met het schrijven van juweeltjes. Ik vind deze plaat minstens zo goed als American Pie. "The more you pay" doet me niet zoveel, maar de rest is van hoog niveau. Prachtige melodieën, geschikt om lekker mee te zingen gevoegd bij fraaie, introspectieve teksten. Birthday song en If we try zijn mijn lievelingsnummers. De sombere, grijze hoes past ook uitstekend bij de muziek.

...mij maar eens opgeven voor MAX geheugentrainer..

Overigens ook even aandacht voor de even deprimerende als prachtige hoes. Bronco Bill's lament en The pride parade zijn mijn persoonlijke favorieten. Jammer dat deze plaat geen groot succes werd, want aan de kwaliteit lag het niet. Een buitenproportioneel succes als American pie is natuurlijk ook nauwelijks te herhalen.

Als ik deze plaat beluister dan heeft Chris De Burgh wel wat gemeen met Don McLean.

Ook een mooie plaat maar mijn voorkeur gaar uit naar American Pie. IS natuurlijk ook bekender dus misschien daarom. Vindt de muziek soms iets te traag en somber. Piano is prachtig.

Ooit op een rommelmarkt gekocht. Amerikaanse persing met hoekje uit de hoes, maar in goede staat. Ligt nu voor de eerste keer op en klinkt fijn op de late avond. Melancholieke stem en mooie liedjes. Dreidel was een klein hitje in 1973. Verder zijn The Pride Parade en Bronco Bill's Lament fijne liedjes.

Erg tegenvallend album, zeker in vergelijking met het eerdere American Pie. Een slechte herkauwing.