Vicious Rumors - Warball (2006)

Uitstekend comeback album van deze vlotte speedy metalband. Ditmaal verzorgt Helstar icoon James Rivera de vocalen en dat doet hij met verve. Stilistisch gezien is er niets nieuws onder de zon. Alleen dit keer zijn de tracks spannender en dus sterker. Op enkele tracks verzorgt Brad Gillis van Night Ranger wat spetterende soli. Mooi energiek album dat de platen vanaf pak hem beet Something Burning gemakkelijk doet vergeten.

James Rivera kan ik me nog voorstellen maar hoe is die Brad Gillis hier in hemelsnaam bij verzeild geraakt..

maar inderdaad een erg fijne plaat!

Brad Gillis zat ook al eens bij de Ozzy Osbourne karavaan, speelde mee op Dio's Hear n Aid project. Dus het is niet alleen maar Night Ranger wat de klok slaat bij die man.

Ik ken niet de hele discografie van Vicious Rumors. Het tegenvallende Welcome to the Ball uit '91 was het laatste dat ik van hen hoorde. Maar deze met James Rivera wilde ik dus toch wel eens proberen en dat is zeker niet tegengevallen. Het lijkt alsof men zich heeft laten inspireren door de furieuze kant van Judas Priest. Daar hoor ik heel wat echo's van terug.

Warball was in mijn beleving het eerste echt sterke album sinds 1991. Word Of Mouth is nog wel met Carl Albert, maar toch ook een gedrocht. Daarna ging Geoff Thorpe zelf op een aantal albums zingen en probeerde hij een soort nieuwe Machine Head te worden. Voor Warball wist de man zich te herpakken. James Rivera is een goede vondst. Jammer dat het alweer snel ophield met hem. Ook Brad Gillis komt wat solootjes inspelen. Voilá, Vicious Rumors was weer eens ouderwets flitsend.

De nieuwe zanger klinkt toch ook niet slecht voor zover ik gehoord heb. De twee opvolgers wil ik dus ook nog wel eens een kans geven.

Die moet ik ook nog eens aanschaffen.

Vandaag deze eens opgezocht op Spotify. Op basis van de waardering hier was ik erg verwachtingsvol maar eerlijk gezegd valt het album me enigzins tegen.

Muzikaal zijn er genoeg positieve referenties aan de eerste vier platen, en James Rivera klinkt prima. Toch komt het album wat wisselvallig over. Goede nummers worden afgewisseld met matige, zoals mr. Miracle en het titelnummer. Window of Memory is het dieptepunt.

Voorlopig kom ik niet verder dan een 3***. Wellicht dat het kwartje nog eens valt.