Protection was weer een fikse stap vooruit in vergelijking met Blue Lines, en deze gaat weer lekker over op de mysterieuze toer en weet er weer een cool album van te maken. Deze is weer zeer gelukt.
De titlesong, bij de opening denk je, ojee, toch niet weer van dat saaie geneuzel? Nee hoor, want even later komen de snaarklanken erdoorheen, weer een andere vrouwelijke zangeres (Thorn) die er lekker rustig doorheen zingt met op de achtergrond, lekkere meeslepende, dromerige beats die wel met de minuut mee steeds uitgebreider en breder worden, en het word al meer en al meer. Openingsnummer is dus alvast uitstekend. Vooral de laatste 2,5 minuten waren erg mooi. Daarna komen we bij Karmacoma, die ik al ken van die magistrale videoclip. Het nummer opent al lekker donker en mysterieus met die coole beat en zo gaat dat de rest van het nummer door, Tricky die nu aan de beurt is, gevolgt door weer de prachtige zware stem van 3D, echt SCHITTEREND! En steeds zie ik weer die man met die pistool voor me langs die deuren gaan en die man achter de typmachine, die vent die ingeolied is.

Vervolgens krijgen we er nog wat Mongoolse keelmuziek doorheen in de refreinen en word het nummer maar wispelturig op de achtergrond. Lekkere creepy onheilspellende deuntje terwijl het ritme lekker doorgaat. Gewoon een erg cool nummer. Three is weer een beetje een droomachtig nummer die je mee op reis voert en ook mooi gezongen door Nicolette. Weather Storm is ook lekker donker en onheilspellend en tegelijkertijd ook een beetje relax/seks muziek. Dat ritme gaat zowat het hele nummer door en weet het hier en daar nog lekker op te bouwen. Spying Glass is wederom geweldig en slaat helemaal om in het retro-reggeae stijl. Horace Andy zingt er lekker lekker stijlvol doorheen en ook zijn er weer een hoop mysterieuze achtergrondgeluidjes aanwezig. Better Things is weer helaas aan de eentonige kant. Eurochild was wel weer erg goed en ook mede dankzij Tricky en deze had ook weer een paar mooie tunes in petto. Ook Sly was schitterend, heerlijk emotioneel gezongen met een volle soul-stem door Nicolette, die orgel-ritme erdoorheen, en daarna de panfluit muziek in het refrein. Was ook een hoogvlieger van het album en zo zie je maar weer dat MA de variatie er maar gewoon in blijft houden. Heat Miser deed me in eerste instantie denken aan de soundtrack van Halloween en vervolgens krijgen we lekkere loungy beats voorgeschoteld. Dat geadem erdoorheen maakt het wel weer onheilspellend. Het slotnummer Light my Fire, gecoverd door Horace Andy was wel weer een lekkere vrolijke hoogvlieger. En je ziet dat het orginele nummer lekker is aangepast met een stoere subtiele beat, ook die trompet tussenspel naderhand vond ik fantastisch. En het was ook live.

Je hoort het gejuich en de luchthoorns erdoorheen.
Protection was de uitstekende 2de plaat van MA. En natuurlijk een hele verbetering tov van Blue Lines. Gewoon weer een hoop aan gedaan en de creativiteit straalt er weer vanaf. Zalig albumbje in afwachting van Mezzanine.
4,0*