Trentemøller - The Last Resort (2006)

Ik heb aardig wat dingen van ATM en ook dat nummer in een aantal versies, voor mij is het net de vraag wat dan wel het origineel is - ook live zingt er altijd een zangeres mee. Op The Last Resort lijkt het idd een soort van lekkermakertje - niets meer, niets minder.

Verder stond ik er niet bij stil dat Belgen zo slecht tegen een dolletje (=grapje) kunnen. Of wellicht moet ik er voortaan altijd een disclaimer bij zetten.

Mocht je in ATM geïnteresseerd zijn kan je hier Slices DVD Magazine Issue 2-12 ? The complete Playlist – Electronic Beats - electronicbeats.net een blik werpen.

Ik heb altijd de instrumentale versie van Moan beluisterd, tot ik er op een gegeven moment achterkwam dat er een versie met zang is. Dan is de zang gewoon overbodig, het is instrumentaal al interessant en mooi genoeg. Wellicht heb jij de versie met zang eerdere leren kennen, dan is het anders, maar mijn vriendin ervoer het precies hetzelfde als ik.

Hey, ik kan zeker tegen een grapje, alleen kom jij blijkbaar vaak serieuzer over dan eigenlijk je bedoeling is.

Ik heb er alleen maar waardering voor als mensen aan het verkennen zijn; dat zou ik niet willen ontmoedigen - da's immers het leukste wat er is. En achteraf heb ik ook nog wel gelachen om dat verhaal bij Remain in Light - een bekend NL gezegde (geen idee of jullie dat ook hebben) luidt: "de soep wordt nooit zo heet gegeten als ie wordt opgediend".

Grappig, vanaf Chameleon (heeft ook een vinkje van mij) vind ik het juist echt goed worden. Het drieluik Chameleon, Into the Trees, Moan is voor mij het hoogtepunt van het album, dat inmiddels ook alweer 6 jaar oud is. Ik ben blij dat ik ATM destijds nog eens een handje heb kunnen geven om hem te bedanken voor dit album, want het is voor mij toch wel een klassieker gebleken.

Miss You!
Vond ik de eerste keer wat overschat, maar nu valt het kwartje.
Zo gevoelig, fragiel, ... Prachtige track.

Grappig, ik heb het album leren kennen door de single (Moan dus) en heb het nummer dus als eerst leren kennen met zang. Als ik het album in het geheel luister heb ik hem liever zonder zang, als los nummer vind ik de zang juist een toevoegde waarde en vind ik die versie beter. Wat dat betreft heeft onze vriend Anders het goed begrepen

Electronic music ben ik eigenlijk pas de laatste jaren aan het ontdekken.
In mijn fantasie was het altijd koud en kil en afstandelijk, maar dat is niet waar. Inmiddels heb ik massa's uit dat genre leren kennen.
The last resort van Trentemøller vind ik wel weer een klasse opzich. Warm, geïnspireerd, goede loops en mooie trance achtige stukken wisselen elkaar af. Mooie warme plaat.

Dit weekend aangeschaft omdat ik deze plaat dus gwn kende van titel (daar zit dit topic ook voor iets tussen Muziek >> Muziekgames >> De Arthur-recensies ) maar ik kende Trentemøller wel al van naam en wist wat voor soort genre dit was en wou deze niet laten liggen. Risico's nemen heeft al mooie dingen opgeleverd bij Ernie en hopelijk mag deze daar vlug bij gerekend worden. Klinkt wel goed maar alles was nog een beetje vaag. Er zaten nog niet direct terugkerende melodietjes in mijn hoofd af te spelen na een 1ste beluistering (een graadmeter bij mij ) maar dat dit mooi in elkaar zit en bij momenten subtiele spaarzame electronica aflevert heb ik wel al door. Volledig mijn muziekstraatje qua electronic dus hier zit zeker nog groeipotentieel in...spaarzame 3,5* voor nu.

Luister momenteel naar het nr. 'I Thought' van Nitzer Ebb en tja, liefhebbers van Trentemoller zouden dit toch ook echt kunnen waarderen....

Hij is sinds zaterdag opnieuw in mijn achting gestegen (zo is weekendwerk toch ergens goed voor want heb deze geluisterd in de werkcamionette )Heerlijke schijf met een prachtig doorlopende spanningsopbouw die constant heen en weer gaat. Aparte nummers luisteren lukt me voorlopig nog niet maar tracks als take me into your skin, Chameleon en de titeltrack zelf zijn pure kunstwerkjes van op elkaar gestapelde beats & samples die nooit het geheel uit het oog verliezen. Ironisch dat dit toch meer een "koptelefoonschijfje" is maar dat de euro is gevallen bij het lekker luid afdraaien in de wagen.

En hop van 3,5* naar 4*

Gui Boratto - Chromophobia (2007)

Chromophobia van Boratto inderdaad, heeft op mij zowel qua klank als gevoel hetzelfde effect als dit album.

The Last Resort,

Het album begint al meesterlijk natuurlijk met Take me into your skin. Direct word je in een andere wereld gezogen en ontstaat er een unieke sfeer, wat nog het meest te vergelijken is met the cure (klinkt misschien een beetje vreemd).

Elk nummer op dit album is totaal anders en zit vol met kleine details, dat geeft genoeg afwisseling om dit album zonder enige moeite af te luisteren. Ook lukt het Trentemoller dezelfde sfeer te behouden het hele album lang.

Ik heb niet echt favoriete nummers, behalve de opener aangezien alle nummers heel muzikaal, sfeervol en vol detail zitten. Ik geniet van elk moment.

Het is mooi, duister, mysterieus, hypnotiserend, sfeervol, minimaal en maximaal, vol detail, het is uniek, het is prachtig. Dit is het enige album wat ik van Trentemoller ken, en zal de andere albums ook zeker een kans geven en ga de jonge held binnenkort ook live bezichtigen in het hemelse Paradiso.

ATM on tour is goed nieuws, wellicht ben jij een senior citizen want ATM wordt binnenkort 39

Wat grappig, ik dacht dat ie een stuk jonger was. Maakt het album wel gelijk een stuk minder..

geintje natuurlijk

Edit: ah, dan is 't goed.

Ik heb vandaag eens rustig de tijd genomen om dit album uit te pluizen. Heerlijke, elektronische muziek! Als ik het goed hoor bevat dit album veelal technoritmes gecombineerd met meer organische elementen(waaronder gitaren). Deze combinatie zorgt voor een heerlijk mysterieus, donker sfeertje. Een beetje als 's avonds laat door een boslandschap rijden: koplampen die net de weg kunnen verlichten, maar tevens gevaarlijk ogende schaduwen tussen de bomen te voorschijn toveren.

Poehee, met een Devialet Phantom hoor je pas echt alle lagen in dit album. Verbluffend goed.... Ik hoor nu veel meer dan tien jaar terug.

Wtf, wat een plaat is dit. Had nog niet zoveel van Trentemoller gehoord maar dit is erg mooi. Electronica meets Twin Peaks bv bij The very last resort.

Vraagje: Ik wil het vinyl kopen maar er staan minder nummers op! Enig idee of er ook een vinyl release is met alle nummers? (Discogs heeft die niet)

Thx!

Chromophobia van Boratto en Booka Shade's Movements staan toevallig (?) op mijn "nog te luisteren" lijstje. Zal deze Trentemøller er ook maar bijzetten.
Alhoewel, als ze allemaal 3 "zowel qua klank als gevoel hetzelfde effect" hebben is eentje waarschijnlijk genoeg

Inmiddels is er een 3LP versie met alle nummers erop.

Weer eens uit de kast gehaald.. merk alleen dat ik er nog minder kapot van ben dan voorheen. Ja tis puur vakmanschap en vind het hier en daar best te genieten, maar uiteindelijk ook een hoop gedoe om niks helaas

Dank voor de tip, Noere! Tips blijven altijd welkom en deze afslag naar elektronische muziek is genomen, maar of het wat is, weet ik niet, denk het eerlijk gezegd niet. Sommige stukjes zijn best mooi, bij andere fragmenten heb ik het idee dat ik eindeloos hortend en stotend met lekke banden over kinderkopjes hobbeldebobbel. Dan zijn er nog wel een paar dingetjes, die ik allemaal maar niet ga opnoemen. Maar dit is dus helaas niets voor mij!

lol.. ja het is wel een plaat die de fantasie prikkelt ...

Ik moet je nog steeds bedanken hiervoor, bij deze! Klinkt ook prachtig op vinyl

Deze ook maar weer eens uit de kast halen....(en afspelen )

Dit is nog eens een album met sfeer, heerlijk koeltjes doch avontuurlijk, het is geen moment te druilerig. Vooral die schichtige, licht glitchy beats vind ik een verrukking om naar te luisteren.

Ik wip wat heen en heer tussen 4* of een halfje eraf. Sommige nummers klinken iets meer als een trukendoos aan losse bliepjes dan een coherent geheel en er had hier en daar een klein beetje lengte afgeschaafd kunnen worden maar ach, de hoogtepunten zijn toch wel overtuigend genoeg voor 4 blinkende, onder sneeuw bedolven sterretjes.