Genesis - Turn It On Again (1991)

Beetje vreemd maar wel schitterend compilatie-album. Hoogtepunt is Turn It on Again [live] waarin klassiekers van andere band als Everybody Needs Somebody to Love, Satisfaction, All Day and All of the Night en The Midnight Hour zijn verwerkt. Genesis slaagt er hier in dit alles tot één geheel te maken. Erg goed gedaan!

Ik ben Genesis fan van het eerste uur, maar die medley waar je het over hebt vind ik het absolute dieptepunt van hun carriere, ze hebben het gelukkig ook niet meer herhaald op We Can't Dance.

Ik ben geen Genesis fan van het eerste uur. Misschien zit daar het verschil in. Ik vind Genesis wel een goede band maar niet super. Dus als ze iets afwijkends doen, dan heb ik daar niet zo'n problemen mee. Smaken verschillen. Gelukkig maar, want anders zou het behoorlijk saai worden.

Dit zijn de zgn Vertigo years. De platen Three Sides Live en Genesis werden bij Vertigo uitgebracht. Daarvoor zaten ze bij Charisma en tegenwoordig bij Virgin. Tegenwoordig is dat allemaal een pot nat, geloof ik.

Nou als je alle platen achter elkaar luisterd zal je opvallen dat ze regelmatig (met wissellend succes) wat afwijkends doen

die medley: verschrikkelijk ....

..... aanvankelijk wel, maar als je goed.. nee, ik zeg HEEL goed luistert hoor je toch wel hoe uniek het is. Flarden van The Rolling Stones en The Kinks worden op magnifieke wijze verweven met Solomon Burke en Wilson Pickett, dit alles met veel verve en gevoel voor klasse gedaan door Phil Collins, die zich hier een man toont van goede smaak.

Ik heb er eigenlijk nog nooit goed naar geluisterd...

Ray Davies was in ieder geval geen Genesis-fan. Ooit gelezen in een interview dat Rick de Leeuw met Davies had.

Op grond van deze medley geef ik de man eigenlijk groot gelijk.
Verschrikkelijk is het, echt!

Deze plaat zal echt pijn doen aan de oren van elke Genesis liefhebber die vindt dat vanaf Abacab de plank volledig wordt misgeslagen - met name door de machtsgreep van Phil Collins.

Is er een compilatie te maken over een periode van 2, 3 jaar? Zowaar, als je het aantal uitgebrachte tracks op single bij elkaar optelt, getrokken van de cd's Abacab, Three sides live en Genesis.

Tot die tijd was Genesis geen singlesband, maar toen men eenmaal de smaak te maken had (van Duke werden er opeens 3 singles getrokken, na hitparadesucces van Turn it on again) trok men schaamteloos de ene single na de andere (5 singles maar liefst van Genesis) ook al bleef het succes na het 2e nummer meestal uit.

En juist voor de opvolgers daarvan had ik dan meestal een zwak, Man on the corner, Home by the sea of Takin' it all too hard. Het is opvallend dat de eerste single meestal het succes van het album moest veiligstellen (Abacab, Mama) en het 2e nummer meestal treurig stemde (No reply at all, That's all). Maar bovenal kan ook worden gesteld dat naar mijn optiek lang niet altijd de beste nummers tot single werden verkozen.

Vier live tracks van de originele Three sides live en het studio nummer Paperlate. Firth of fifth live ken ik als b-kant van de 12" versie van That's all.

Al met al terecht het een compilatie van singles over 1981 - 1983 te noemen. Of het ook de beste nummers zijn is een andere vraag.

Een overzicht van Genesis periode 81 t/m 83 . Toevalligerwijs ook de periode dat Phil Collins gestaag zijn solocapriolen in gang zette .

Echt spannend is het allemaal niet hier . Mama springt er nogal uit , Home By The Sea mag er zijn , maar het verdere verloop zijn nogal lichtvoetige, niet echt boven de middelmaat uitspringende deuntjes .
Pas met de liveversies wordt het wat interessanter . De Turn In On Again medley is en blijft daarintegen ongepast voor een band als Genesis . Collins had dit lekker voor zijn eigen shows moeten bewaren . Abacab ( en zeker deze uitvoering ) heeft altijd wel mijn goedkeuring gehad . De song draait om die simpele , maar pakkende riff en heeft tenminste nog iets spannends . Firth Of Fifth is verheven boven alles uiteraard . Sowieso 1 van de meest inventieve progrocksongs aller tijden , zo niet de mooiste gitaarsolo .

Voor de fans nauwelijks interessant . Wel overzichtelijk , maar dit is duidelijk niet de beste periode van de band . Al zal het de Phil Collins fanaten waarschijnlijk wel weer aanspreken .

The best of 1981-1983... niet waar en niet relevant.
1 ster.

Aparte onderbouwing, maar ieder zijn reden .
Ik vind dit een heerlijke verzamelaar met voor mij inderdaad het beste van 81-83 (het beste van de albums Abacab en Genesis!). Goed, er zijn veel betere verzamelaar, maar dit is een heerlijk tussendoortje. En Firth of Fifth blijft ijzersterk.

Ik verkies veel eerder dit album dan dat ik het hele album Abacab opzet...

Dan mis je Dodo/Lurker
En Second Home By The Sea van Genesis
Firth of Fifth blijft ijzersterk, daarin geef ik je gelijk
Maar die medley...

Over die 2 missende tracks van het album Genesis geef ik je gelijk, maar die medley vind ik juist weer top. Achja, verzamelaars...

Mijn broertje had deze en ik heb die regelmatig geleend. Mooi overzicht van voor mij hun beste periode.

Phil rockt nog steeds

Niet heel erg bijzonder deze verzamelaar. De live versie van Firth Of Fifth is echter van de Abacab Tour in 1981. Op zich daarom wel een hebbedingetje voor de fans deze collectie, al blijft de live versie van Firth Of Fifth op Seconds Out met Steve Hackett wel superieur aan deze spierballen show off poging van Daryl Stuermer.

Typisch dat je deze reactie vandaag post. Mijn oog viel vanochtend op deze uitgave en was getriggerd door de FoF versie op dit album: ik vroeg me inderdaad af van welke tour hij zou zijn.

Nou de Abacab Tour dus met Daryl. Best leuk hoor maar veel te veel noten en het komt ook niet in de buurt van de Hackett sound. Ook vind ik de keyboard solo van Banks hier klinken als een goedkope Casio vergeleken met die op Seconds Out. Maar destijds in de Groenoordhallen klonk het natuurlijk fantastisch.