Deine Lakaien - Dark Star (1991)

Kreeg begin jaren negentig deze cd van een vriend. Een waanzinnige duister darkwave album. De vage sound van componist Ernst Horn en de stem van zanger Alexander Veljanov. Maken het tot mijn favoriet. In deze periode gebruikte ik flink drugs en ging het ook niet zo goed met me. Deze depressieve duistere muziek maakte het allemaal nog een beetje erger dan het al was Met nummers als down down down, Reincarnationen en love me to the end zou je bijna van een flatgebouw afspringen. Ik gebruik al jaren geen drugs meer maar toch luister ik nog regelmatig naar deze cd. Deine Lakaien is een echte cult band. Andere cd's zijn ook zeker de moeite waard.

Het werd later ook wat dragelijker qua sfeer, Kasmodiah is bijna een vrolijke plaat te noemen Deze ken ik niet, op Frühlingstraum na. Maar is inderdaad heel andere sfeer.

Ik heb twee platen van dit gezelschap in mijn bezit, zijnde deze Dark Star en Forest Enter Exit, allebei heel duister en zwaar. Tekstfragmenten als: The day's too long, the day's too bright, no morning will come, waiting for the dawn, waiting for the night, this night forever (uit: Love Me To The End) zijn niet echt happy-joy-joy te noemen...

Misschien moet ik eens uitkijken of ik nog eens iets kan vinden van hun latere vrolijke werk

Ik heb deze eindelijk sinds gisteren in mijn bezit. Heel erg duister, ook qua tekst. De sound is een beetje verslavend en blijft meteen hangen.

Deze cd wordt steeds meer mijn favourite cd van het begin van dit jaar. Twee 2 favouriete tracks te selecteeren is bijna niet mogelijk, er staan te veel highlights op deze plaat. Voor mij zoiets als een journey through the 80ies. Duidelijk te horen de invloed van Joy Divison maar ook ook van New Order, Human League, Heaven17als ook van Bryan Ferry/Roxy Music op Ulysses.

when you finally hit the light
they send you back into the life
reincarnation, the torture never ends
reincarnation, our bloody fate...

Dit staat nog met een voet in de jaren '80, later werd de sound minder 'darkwave'. Zwaar, donker, depressief doch niet pathetisch. Meer dan een aanrader voor wie van 'donkere muziek' houdt.