Talk Talk - The Party's Over (1982)

En is Hollis beschonken? Zo ja, dan weet die toch nog een uitstekende stem op te zetten.

Ik denk niet dronken, maar ze weten zich gewoon absoluut geen houding te geven. Ze willen gewoon met rust gelaten worden en dat nummer spelen maar die gasten blijven maar doorgaan met vragen stellen, erg irritante lui ook.

In zijn geheel mag dit album misschien dan wel minder zijn dan hun volgende albums "It's My Life" en "The Colour of Spring" maar dit album bevat voor mij wel de beste song die Talk Talk ooit gemaakt heeft en dan heb ik het over "The Party's Over". Wat een fenominaal nummer. Je moet er wel van houden natuurlijk, maar dit soort donkere muziek ligt me wel. Ook "Have You Heart the News" klinkt zeer mooi. De laatste drie nummers van dit album zijn niet zo bijzonder.
Talk Talk zou na dit prima debuut nog twee voortreffelijke albums maken maar met het voor mij oersaaie en radikaal anders klinkende Spirit of Eden haakte ik definitief af. Wat dat betreft zou je haast van twee verschillende bands kunnen spreken; Talk Talk (I) en Talk Talk (II) want een groter verschil tussen "The Party's Over" en "Spirit of Eden" is haast niet denkbaar.

4,0*

het debuutalbum erg goed!

Vroege live opnames: deel 1, deel 2 en deel 3

Een halfje er bij, ik kan er ook niks aan doen. Echt een fantastische plaat.

Talk Talk, Today, The Party's Over, Hate en You Heard the News zijn echt briljant!

Lastige plaat om te beoordelen. Vergelijk je het met de andere albums van Talk Talk dan valt het tegen. Dit debuut is nog niet zo gelaagd als alles wat hierna zou komen. De akoestische instrumentatie mis ik vooral. Bekijk je deze plaat echter op zichzelf dan blijkt het toch een zeer sterk debuut te zijn. Een nummer als have You Heard The News kan zich zonder moeite meten met de beste nummers van deze prachtband. Aan de oppervlakte lijkt het nummer een heel typische new-romantic synthpopper ; de goede luisteraar ontwaard echter al snel de subtiele variaties en een grandioze opbouw. Ook het titelnummer, hate en mirror man mogen genoemd worden. Zo'n plaat verdient zeker meer dan 3*. Halfje omhoog dus.

Album op vinyl gekocht op een leuke beurs. Tot op heden nooit aan gewaagd maar kon het niet laten liggen. De werken van Talk Talk op vinyl compleet. Ga niet beginnen aan het vergelijk met de latere werken. Hoorbaar is de richting die Mark Hollis met zijn band op gaat. De inspiratie door de bands uit diezelfde periode is ook goed te horen. Knap dat ze daar later een eigen geluid en eigenzinnige richting aan hebben gegeven. Dat heeft Talk Talk gemaakt tot de topband die ze in hun hoogtijdagen toch wel waren. Mooi "document" om erbij te hebben en de verzameling compleet te maken.

Ondanks dat ik de latere werken van de band ook goed ken (en zeer waardeer) vind ik dit toch ook gewoon echt een heel goede plaat!

Die 80's sound bevalt me wel. Het is alleen maar interessant om te zien hoe snel en goed deze band zich ontwikkelt heeft hierna. Dit was al goed, zegt genoeg over wat er nog moest gaan komen!

En ik maar denken dat ik hier een album van Uriah Heep in bezit had...... Uriah Heep - Look at Yourself (1971)

Dit album heb ik lange tijd links laten liggen omdat ik er vanuit ging dat het in de schaduw zou staan van de latere albums. Ieder album moet je evenwel op zichzelf proberen te beoordelen, en zo heb ik onlangs toch maar de moeite genomen om dit debuut te beluisteren. Het viel me in het geheel niet tegen. Om te beginnen vind ik de meeste liedjes erg de moeite waarde (alleen Hate kon me wat minder boeien), en bovendien val ik absoluut voor het stemgeluid van Mark Hollis. Die harde drums vind ik ook erg fijn, en de synthesizers klinken imo prachtig. Verslavend album, en daarom 4*.

ben deze nu de laatste 2 dagen ook veel aan het draaien. Voor het debuut van de kwalitatieve reeks die zou volgen valt deze prima mee en "Have you heard the news? " zou naar mijn mening ook op The Colour of Spring hebben kunnen staan.
Ondanks het synthy geluid op sommige nummers zit er al meer inhoud in dan eventuele new wave 80's pop tijdgenoten

Gewoon n lekker en best goed album..mijlenver van hun laatste albums maar dat geeft niet..dit is goeie wave..

Synth-pop noem je zoiets!

Ik durf dit best synth-wave te noemen. De muziek is te zwaar voor pop imo.

Staat op wiki onder new wave maar goed tis wiki..

De lp is écht geen 180 gram. Mirror Man en Have You Heard the News zijn bijv ook niet your ordinary pop-riedel - maar goed 'twasteerste wat ik dacht; synth-wave; moet ik over nadenken. Human League Being Boiled en Empire State Human komt dat eerder in me op - maar ja da's dan weer "cold wave"

Wat wiki wave vindt, zal velen hier jöken - er zijn volop verbale schermutselingen daarover gevoerd

Wat ik me dan hierbij afvraag: moet het een het ander per se uitsluiten?. Ik zie namelijk wel waarom men dit onder pop schaart, zei het niet de variant waar je kauwgomballen van blaast. Het, op momenten, duistere, introspectieve sfeertje doet me inderdaad wel denken aan new-wave en het arrangement is overduidelijk gelijkend aan de meeste synth-pop. Desondanks vind ik dit toch echt een heel stuk lichter dan, zegge of spreke, John Foxx's The Garden, of Joy Division's Decades.

Synth-pop kan best ook wave zijn. Maar niet alle synth-wave is ook synth-pop. De geregeld zware synthbogen en de klaaglijke bas en vooral ook zang, plaatsen dit album meer in de synth-wave. Zelfde geldt voor de thematiek van de teksten. Ik vind de arrangementen niet typisch synth-pop. Integendeel zelfs. De opvolger van dit album zou ik wel synth-pop noemen. Veel lichtere klankkleur. Maar goed wat doet ertoe?

Een eeuwige discussie id. Maar de hits van Its my life vind ik typisch ook synth pop..

Het zijn juist de non-hits die verfrissen en verrassen: Does Caroline Know (een dik live-succes) en Renee. M.n.de eerste doet qua toonzetting denken aan The Blue Nile. En da's om de dooie dood geen pop. Live groove'de Such a Shame ook veel meer dan vanaf de platte plaat.

Voor een 'gewoon' debuut bevat dit album toch een paar mooie 'diepe' songs. Today en Talk Talk moj dan maar voor lief nemen

Klopt van de diepe songs..maar today en praatpraat mag ik toch graag horen..

Ik vind dit een heerlijk newsynthpopwavewhatever plaatje en beter dan de meer commerciële opvolger omdat imo hier geen enkel verkeerd nummer op staat. Het was mijn eerste kennismaking met Talk Talk en draaide dit debuut heel vaak op feesten en partijen. Ja... toch wel! De fretloze bas en vooral de piano klinken nu zooooo prachtig op mijn nieuwe cd. De lp heb ik ook nog steeds! Vanavond zin een feestje? Hey hey....

Wel goed luisteren. Have you heard the news today, Candy?...It's so serieus...The party is over.

We luisterden nooit naar teksten op feestjes!
"The Party's Over" en "Gute Nacht Freunde" waren wel vaak de laatste muziekjes die gedraaid werden.

Ik heb eigenlijk nooit zo bij de titel stilgestaan.

Maar uiteindelijk debuteerde Talk Talk in een soort synthipop keurslijf.
Wellicht de enige manier om echt voet aan de grond te krijgen in het muzieklandschap.

Maar aan die synthipop feestjes maakten ze meteen zelf een einde: The Party's Over.
Laten we meteen ophouden met die lichtzinnigheid en overgaan tot een wat ernstiger hoofdstuk.

Drie platen verder had Talk Talk amper nog wat met popmuziek te maken.

Gelukkig maar is het debuut totaal verschillend met het latere werk. Een band waar geen vooruitgang in zit is saai. Het openingswerk klinkt vrolijk en lekker jaren tachtig. Bij het intro van It's So Serious moet ik direct aan OMD denken (Ga ik snel weer eens naar luisteren). The Party's Over is absoluut Talk Talk. mark hollis zingt zijn stembanden er bijna uit. Have You Heard the News is een heerlijke monotone typische Talk Talk ballad. Candy sluit het album mooi af. Dit debuutalbum is een goed begin van een reeks top albums.

Nou, dat is een ding wat zeker is! Na het derde album ben ik ze helaas uit oog en oor verloren, maar dat gold voor veel bandjes uit die tijd. Inmiddels heb ik dat weer goed gemaakt.

Ook dit album verhoog ik met 0.5 naar 4..

Gewoon een sterk debuut album met prettige synthpop songs. Ik kan er echt van genieten. De stem van Hollis werkt als magie.. en de wetenschap dat het na dit album alleen nog maar beter zou worden is een mooie..... Talk Talk was een bijzondere band......