Bon Iver - 22, A Million (2016)

hier te beluisteren live:

Listen To Bon Iver Debut His New Album '22, A Million' - nme.com

Ja, natuurlijk mag Justin als kunstenaar een nieuw pad inslaan. Dat juich ik alleen maar toe. Maar wat ik zo prachtig vond aan For Emma was de puurheid van de muziek. Sobere instrumentatie, een interessant stemgeluid en prachtige, emotionele teksten. Een plaat waarop elk geluid zijn eigen doel had in het groter geheel. En zo vind ik ook Carrie & Lowell van Sufjan geweldig. Een sobere, emotionele plaat. Maar het verschil met Age of Adz en wat ik tot nu toe gehoord heb van 22, A Million, is dat Age of Adz dezelfde sobere, emotionele ondertoon bleef behouden. Ja, het was een plaat met veel bliepjes en elektronisch gepingel, maar zoals ik op dat album ook al reageerde: het was schoonheid in waanzin. Sufjan die zijn eigen depressie/woede probeerde te uiten met chaotische muziek met titels die daar ook bij pasten. Wat mijn probleem met de twee singles van 22 A Million is is dat het, hoewel het op een instrumentaal niveau prima muziek is, voor mij geen enkele emotionele waarde heeft. Wellicht is dit een heel persoonlijk album, misschien nog wel veel persoonlijker dan Age of Adz, maar dat komt totaal niet bij mij binnen. Ik hoor bliepjes en grappige woordjes (fuckified) maar zonder enig doeleinde. En in combinatie met de titels vind ik dat dus een tikkeltje pretentieus.

Voor nog een 3e en 4e nummer (dan wel niet van dit album) : een samenwerking met de band 'Francis and the Lights' en Kanye. (beide bands zijn in the USA in oktober samen op tour).

Ik vermoed dat de 'Francis and the Lights' en de Kanye West fans dit nummer al kenden. Ik dus niet, maar misschien anderen onder ons ook niet, dus ik voeg het hier even toe.

Nummer heet 'Friends' - staat op Spotify bij de band 'Francis and the Lights'. Was 4 juli al uitgebracht.

Francis and the Lights - Friends ft. Bon Iver and Kanye West - YouTube

Deze samenwerking van Bon Iver met James Blake (2016) kan ik trouwens ook zeker wel waarderen:

James Blake - I Need A Forest Fire (ft. Bon Iver) - YouTube

Die mannen van Bon Iver zijn in 2016 dan toch wel stiekem bezig geweest (voor mij dan, is totaal langs mij heen gegaan).

Ik kan me anders ook wel vinden in khonnor. Het zal wel het nadeel van het medium zijn, maar als iedereen z'n eerste, tweede, derde en vierde indrukken plaatst krijg je ook geen interessante discussies. Wat levert een reactie als "klinkt pretentieus" voor interessante discussie op? Ik vond de reactie van khonnor wel waarde toevoegen omdat het een fenomeen beschrijft wat je wel vaker ziet als grote artiesten een andere koers in slaan. Als het niet meteen klinkt zoals de vorige plaat haken gelijk een boel mensen af na een eerste indruk. Dat is jammer, niet? Daarmee geven ze een artiest niet de ruimte die hij ooit ook kreeg om die debuut plaat te maken die ze zo geweldig vinden.

Eindelijk. Na het briljante Bon Iver, Bon Iver en her prachtige concert in de HMH was het bijna vijf jaar stil.

Over Soon is alvast een prachtige opener. Nu nog een mandje geduld hebben op de rest. Must Buy denk ik.

Ik en andere critici hebben het echter niet over de verandering van Justin's sound. Ik juich het alleen maar toe dat hij een andere richting in durft te staan. Ik heb het echter over de kwaliteit van de muziek. Van mijn part start Justin zijn eigen fanfareband, zolang de kwaliteit van de muziek maar hoog blijft. En persoonlijk vind ik de kwaliteit van de nummers die ik tot nu toe gehoord heb niet vergelijkbaar met die van zijn vorige twee albums.

Ook 33 God is weer een heerlijk nummer! Mss wel de beste van de 3 singles

Jaa... euh, ik vind het ook een mooi nummer, maar (zonder kinderachtige bedoelingen) vraag ik mij weleens af waarom de smurfen er aan toegevoegd zijn. Ik moet echt even leren om die 'link' los te laten.

In het topic vraag van de dag schrijft herman dat hij de kriebels krijgt van Justin Vernon's stem. Daar heb ik nooit last van gehad. Maar van het elektronisch gepriegel dat ik in de nieuwe nummers hoor krijg ik wel de kriebels. Ik ga het dus voorlopig maar bij de twee eerste albums houden.

Zo hee ben wel psyched van die eerste 3 nummers. Hyperintense, wazige doch kraakheldere sound met Justin er nog ergens bovenuit als een veelzijdig crooner. Ben erg benieuwd naar de rest, gezien de geringe lengte (ziet u James Blake) en de nu al getoonde intensiteiten heb ik goede hoop op een verslavend plaatje.

Tja, als dat zo doorgaat kan dit niet anders dan (weer) een meesterwerkje worden...wat een prachtsongs tot nu toe zeg . Heerlijk!

35 minuten is niet lang, maar ik vind max 40 minuten lang zat voor een album. De twee voorgangers waren ook niet zo heel veel langer toch.

22 (over soon) vind ik alvast een geweldig lied, 10 moest ik aan wennen, maar klinkt stiekem echt heel erg vet een 33 ''GOD'' is een (oor)gasme. Tot nu toe lopen onderzoeken wat hij nu weer met zijn teksten bedoeld. Een zin als : Time's the raker alleen al maakt mij weer blij. De rest van het album heb ik live gehoord, de beste liedjes vind ik toch echt wel 8 (circle), Moonwater, 666, 29 #strafford APTS en eigenlijk alle andere liedjes. Tot nu kan ik wel zeggen dat ik het een waardige opvolger vind van de eerste twee albums, toch altijd nog even wachten op de release van het album. Ik sta de 30e bij MediaMarkt voor de deur!

Idd dat bedoel ik! Gewoon een puntig, kort plaatje da's lekker. De laatste James Blake is zo verschrikkelijk langdradig, terwijl hij ervoor ook juist lekker kort deed.

Ik waag te betwijfelen of de speellengtes wel kloppen van dit album. Ze hebben het album integraal live gespeeld op Eaux Claires Festival. Moon Water duurde daar bijna 6 minuten terwijl die op de cd 3 minuten zou duren. Ook "___45___" duurde live beduidend langer dan op de cd. Het kan natuurlijk dat artiesten een live versie langer maken, maar erg aannemelijk lijkt dat niet bij deze nummers als je de structuur van de live versies hoort.

Het is zeker geen toeval dat '33' precies 3:33 minuten duurt? Vind ik mooi.

Is ie echt al gelekt? Pfff, vind ik stiekem wel jammer. Een deel van de magie gaat zo verloren...

Een transcoded weliswaar, maar ja, hij is al gelekt.

Pretentieus of avontuurlijk? Bedacht of spontaan?

Het is me wat met dit soort titels en dan hoor je de vooruitgesnelde nummers en is het toch echt even bedenken wat daar nu van te vinden.

En aanvankelijk pakt dat uit als 'pretentieus'. Maar los vooruitgesnelde nummers kunnen misleidend zijn en worden uit hun verband getrokken. Dat verband is 22, A Million. Dus hoe klinken de nog geen 35 minuten dan achter elkaar? Titels hoor je niet in muziek. Het zijn slechts namen. Daar kan ik me makkelijk overheen zetten.

22 (OVER S∞∞N) is niet eens zo'n afwijkende start. Pas als 10 D E a T H B R E a S T ⚄ ⚄ van start gaat begint het pas echt. Hier slaat Bon Iver een behoorlijk nieuwe weg in. Een weg die het album al mocht voorgaan. Een weg die mij in vertwijfeling bracht. Dit is een beetje Björk gekte, en heb ik met Björk niet altijd een haat-liefde verhouding?! Simpelweg: ik wist gewoon niet wat ik er van moest vinden. Als losstaand nummer was het een vreemde eend in de bijt. Pretentieus? Wellicht. Maar nu dit een plaats krijgt in nog geen 35 minuten 22, A Million past het. Klopt het. Voelt het eigenlijk best avontuurlijk. Ja, pretentieus is dus toch avontuurlijk geworden.

En ineens voelt het allemaal anders. Het James Blake-achtige 715 CR∑∑KS mag dan overkomen als een soort interlude waar de stemvervormer wel heel erg een hoofdrol krijgt toebedeeld, het is toch een bijzondere overgang naar 33 GOD, waar diezelfde vocoder ook weer volop ruimte krijgt, maar waar zich een intrigerend nummer ontvouwt. Broeierig en spannend. Hier komt bij mij het besef naar boven dat het juist goed is dat Bon Iver deze weg inslaat. Ik had waarschijnlijk wel genoeg gehad aan de albums For Emma, Forever Ago en Bon Iver, Bon Iver en nu is er een rijke aanvulling, geen makkelijke. Vervreemdend, maar het pakt wel. Pakkend op een wat gekke manier. Vinden we allemaal een beetje gekte af en toe niet machtig interessant?!

29 #Strafford APTS komt dan ineens helemaal niet zo gek over. Het voelt wel lekker eigenlijk. Vraag me niet waarom, maar ik hoor hier een soort Prince-Sign-o'-the Times-achtige schoonheid (of zou dat komen door het stemmetje dat Justin af en toe opzet?).

666 ʇ (leve de copy-paste met dit soort titels), borduurt naadloos voort op 29 #Strafford APTS.

Waar ik de lengte van de laatste albums van James Blake en Frank Ocean te lang vind, wat toch ten koste gaat van de beleving, daar maakt Bon Iver de juiste keuze door een kort album vol scherpe, stekelige nummers af te leveren dat nergens te lang door neuzelt, waardoor het blijft boeien en niet tegen gaat staan. Kwestie van op de juiste manier doseren en dat gebeurt hier volop. Hierdoor hoor je een album waarover je je kunt verwonderen, waar je van kunt genieten, maar wat ook kan afstoten. Het doet iets met je en nergens word je afgeleid door een te grote hoeveelheid aan nummers of een lengte die niet helemaal juist voelt. Het blijft krachtig.

21 M◊◊N WATER is al halverwege eer ik besef dat we gestart zijn met het nummer. Op Sigur Rós-achtige wijze horen we nauwelijks een liedje, maar meer een collage. Wederom een interlude-gevoel.

Een opmaat naar het langste nummer 8 (Circle). Het gaat al prachtig van start en ineens klinkt er zelfs 'natuurlijke zang'. Ik voel de onderhuidse spanning die ik ook hoor op Mezzanine van Massive Attack. En dat voelt goed. Heel goed. De eerste luisterbeurt werd ik er even stil van, de tweede en derde was het al uitkijken naar. Dit vind ik gewoon bloedmooi. Dacht ik dat er op Bowie's ★ bijzondere nummers stonden; dit album heeft er toch ook eentje te pakken. Geweldig!

____45_____ vormt haast een logisch vervolg op 8 (Circle). Wederom voelt het als een soort verbinding, een opmaat naar een volgend nummer.

Dat nummer is afsluiter 00000 Million. Zo klinkt Bon Iver toch eigenlijk best wel weer vertrouwd. Een passend, enigszins statig, einde van een half uur toch behoorlijk aparte muziek die je krijgt voorgeschoteld.

22, A Million is voor mij daarom een album dat op de langere termijn wel eens heel bijzonder zou kunnen uitpakken en 'hoe fout zat ik met mijn eerste gevoelens na de eerste twee vrijgegeven nummers.......... dit is een rijk avontuur. Een avontuur dat zal aanslaan of niet. Ik ben er al een paar keer ingedoken, en dat zal nog vele malen meer gaan gebeuren.

Tjonge, aERo, je stukje maakt mij nog meer benieuwd. Lang geleden dat ik zo heb uitgekeken naar de release van een album. De drie vrijgegeven nummers vind ik alvast alledrie prachtig.

Ook ik moet mezelf er nog even verder in onderdompelen, maar wat een prachtige afsluiter is 00000 Million zeg!

Klopt de tijdsduur van de nummers op MM?

Waarom zou het niet kloppen dan? Eén blik op iTunes zou toch ook al voldoende moeten zijn?

8 (Circle).....mijn god wat mooi!

Waarom is Justin Vernon zo geweldig? Hij is gewoon God haha, heb vandaag 2x For Emma Forever Ago laten draaien, 2x Blood Bank en 2x Bon Iver, nu alle nieuwe singles en live opnames van 22, A Million op nieuw aan het luisteren. Als ik eerlijk ben is hij de beste muzikant (tekstueel en gewoon als in geluid) de beste muzikant van het afgelopen decennia.

Hij was te weinig productief om als beste muzikant van het afgelopen decennia te worden bestempeld. Alhoewel zijn eerste 2 platen zeer sterk zijn kan ik best begrijpen dat hij dat voor u is. Blood Bank vind ik voor een goed deel geslaagd maar geen voltreffer. De nieuwe plaat heb ik nog niet beluisterd. Dat is voor heel binnenkort. Misschien is het voor mij ook de derde voltreffer.

Wat kan je dan ook verwachten van een EP, het was de bedoeling liedjes die hij niet uit wilde brengen op een album op die EP te zetten, maar toch is blood bank (lied) erg sterk, beach babies ook erg goed en ik vind babys ook geweldig. Ik kan niet zeggen dat hij inactief is, hij speelt ook in volcano choir, maar ik vind hem goed omdat hij voor Bon Iver heel erg zijn tijd neemt, veel muzikanten nemen de tijd niet en proberen minstens elke twee jaar een album te persen en duurt het schrijven van de liedjes een paar maanden, maar bij Bon Iver werkt hij al anderhalf tot twee jaar aan de plaat. Die tijd en moeite resulteert met zijn kwaliteiten tot nu toe erg sterk.

Na die eerste twee nummers een paar weken terug gehoord te hebben, dacht ik: dit wordt 'm niet voor mij. Het album als geheel vind ik daarentegen schitterend en ik snap de plek van die nummers nu beter. Uitschieters wat mij betreft: 29 Strafford APTS, 8 (circle) en 00000 million.

10 D E a T H B R E a S T ⚄ ⚄ doet 't bij dus echt niet. Ik kan er niks mee, kan me ook niet voorstellen dat ik dit nummer met plezier op zal zetten. Veel te veel gedoe en het raakt me voor geen meter. Tis me te abstract, te klinisch, te gekunsteld. Alles wat ik aan For Emma zo mooi vond is hier als de sneeuw voor de zon verdwenen. Ik snap dat andere mensen hierdoor juist aangetrokken worden tot dit album maar voor mij is het helaas niet het geval. Ik heb niks met deze robotsound. Ook niet met die smurfenstemmetjes waaraan meneer al eerder refereerde. Opener 22 (OVER S∞∞ zorgt met zijn subtiele gitaarklanken tenminste nog voor een warme en menselijke sound. Noem me ouderwets (maakt me ook niks uit hoor ) maar ik heb daar veel meer mee. Er zit in de basis zoveel moois weer in dit album van Bon Iver maar voor mijn gevoel zijn er (veel) teveel lagen aan toegevoegd of teveel kunstmatige ingrepen op toegepast. En alhoewel ik denk dat dit album heus nog wel gaat groeien en een enorm fan ben van Mr. Robot is dit album vooralsnog teveel robot voor me.
Muziek mag zeker vernieuwend zijn, helemaal niks mis mee. En Justin moet vooral doen wat hij moet doen, alleen krijgt hij mij niet mee. Duizenden, misschien miljoenen anderen weer wel...

edit: het album wordt naar het eind toe al beter.

Mijn versie van 22 (OVER S∞∞N) duurt 3:22 in plaats van 2:48.
iTunes gebruik ik niet.