Bon Iver - 22, A Million (2016)

Volgens mij is dat een beetje zoals Bon Iver het bedoeld heeft..

laat dit ajb geen trend worden dan ! is pure kapitaalvernietiging.
ik dacht oprecht met een slechte ripversie van doen te hebben.

dus halve ster eraf

Ik vind het er juist heel goed bij passen, die goed getimede 'fouten' in de opname. Het maakt deze onmenselijke muziek weer supermenselijk, en dat trek ik zeer goed.

Moet ik wederom Strafford APTS noemen, daar zit een perfect voorbeeld in...

Goed!

En dan durven ze rond de 40 euro te vragen voor de deluxe LP... en dat voor een dik half uur spielerei, anti-muziek, de RIO (Rock In Opposition)-groepen waren pure pop in vergelijking hiermee.... achja, wansmaak is ook smaak en zelfs kak heeft bestaansrecht als kunst (zie Wim Delvoye), dus kan dit ook natuurlijk...

Bon Iver, 22 a million.
Nu de definitieve en studio release eindelijk binnen gekregen met de post en aangezet op mijn stereo set, ben rustig zaan zitten en liet het op me af komen. De teksten zijn fenomenaal en misschien zijn beste, met name 33 ''GOD'', Michael Lewis heeft voor 00000 Million ook echt alles overtroffen met de tekst. Dit album zit verhaal technisch perfect in elkaar en het album staat als een huis. De stijl moest ik aan wennen en hield er niet zo van, maar Justin maakt het zich eigen en nu dus dit vernieuwende en ijzersterke album. 22 klinkt fijn, 715 is wonders mooi, 33 als genoemd, 29 klinkt erg fijn, 666 bombastisch, 21 verdrietig maar hoopgevend, 8 is het beste nummer van dit album in mijn mening, the messina op 45 en de oprechte tekst zijn geweldig en de geweldige afsluiter 00000 million, het album klinkt geweldig, is rijk aan geluid, de auto-tune heeft betekenis, toont dat het slechts lichtelijk experimenteel is en dat Justin Vernon gewoon een meesterbrein is en het nu al drie keer flikt. Dikke 5 sterren voor de welverdiende 3de keer. Kan niet wachten tot het concert in Utrecht in Januari.

Eerste luisterbeurt. En die autotune is echt irritant. Mijn gevoel zegt dat Justin het wel gehad heeft. Maar ik wil niet te vroeg een oordeel vellen...hoewel ik veel interessantdoenerij hoor.

echt voor het eerst dat muziek bewust wordt verminkt door de artiest zelf. zo jammer dit.

Wat is anti-muziek?

RIO is (doorgaans) een stuk experimenteler. Dit is gewoonweg indiefolk met hier en daar wat elektronische effecten. Een band als Henry Cow vind ik nog steeds moeilijk te verteren, terwijl ik dit album eigenlijk nog vaak ietsjes te veilig vind. Zo vind ik 00000 Million zelfs behoorlijk saai.

Dit blijkt helaas een album te zijn met hoogtepunten en laagtepunten. De stijlverandering an sich is wel geslaagd, maar mag nog wel iets beter worden uitgewerkt. Het blijft nu nog iets te vaak hangen bij, om maar Chameleon Day aan te halen, interessantdoenerij(715 CR∑∑KS en ____45_____ ). Juist de nummers waar de electronica echt agressief gemixt wordt met folk, zijn heel interessant. Ik had wel meer nummers in de trant van 10 D E a T H B R E a S T ⚄ ⚄ en 21 M◊◊N WATER gelust.

Begin van 2e track ( geen zin om hele titel op te schrijven) lijkt wel erg op de start van Earth Indruders van Björk.
Ik luister 22, A Million op een goede installatie, maar vind de plaat niet zo mooi afgemixt, vooral de beats worden snel een brij. Ik balanceer mede daardoor vooralsnog tussen pretentieus geneuzel en gelaagd slim doordachte muziek.

Just to be sure: dat lawaai in de laatste 45 seconden van 21 M♢♢N WATER is onderdeel van het nummer en geen slechte rip? Klinkt echt alsof de jostiband bezig is. Tot nu toe heb ik dat gevoel eigenlijk bij de rest van het album ook. Eerste primaire reactie hierop: kunstzinnig geneuzel dat volledig de plank misslaat. En dat is jammer

Ik herken best wel wat in de reacties hier m.b.t. 'kunstzinnig en pretentieus geneuzel'. Waar ik eerder refereerde naar de Smurfen (en nogmaals - niet kinderachtig bedoeld) constateerde mijn middelste zoon van 16 vanmorgen serieus 'Er zit ergens een grote mug in de kamer' en keek verwonderend zoekend door de kamer. En dit album speelde op de achtergrond en ik had een vaag vermoeden dat...

Maar goed, ik moet er dus flink aan wennen. Natuurlijk het is Justin Vernon, maar naar wat ik gezien heb heeft de rest van de band ook een behoorlijke vinger in de pap. Dus niet alleen op Justin afschuiven..

Als ik een album echt serieus beluister dan gaat dat via de koptelefoon, echte concentratie en tijd er voor maken. Dat heb ik nu ook al een aantal keren gedaan met '22, A Million' en er zitten echt wonderschone stukken tussen die mij roeren, raken. Maar dan plots komt er een hoop gejengel voorbij wat de sfeer in zo'n nummer teniet doet. Misschien is dit Kunst, iets voor de Grotere Artiesten of een Nieuwe Ontwikkeling in de muziek. Maar misschien ben ik wat te simpel voor kunstige grotere ontwikkelingen. Of moet ik er echt de tijd voor nemen om het te leren kennen.

De stem van Vernon blijft betoverend en in de koortjes van de band worden echte hoogtepunten gevormd. Muzikaal gezien zijn er betoverende landschappen die regelmatig, en onverwacht, gepenetreerd worden door onregelmatige muzikale en vocale afwijkingen.

Ik heb het album nu ook serieus een aantal herkansingen gegeven (en dat gaat gemakkelijk want het duurt maar 34 minuten) en het knappe van deze muziek is dat er zeker nog een aantal herkansingen gaan komen. Dit is geen wegwerpmuziek wat commercieel uitgebuit wordt maar een zoektocht. Iets wat elke band moet doen om het 'spannend' en 'uitdagend' te houden. Dat noemen ze ontwikkeling. En de ene keer spreekt het je aan, een andere keer niet. Moeilijke voor mij bij dit album is dat ik hier dus nu echt ergens in het midden zit.

Ik kan hier helemaal niks mee.
Is dit hippe muziek voor hipsters die proberen om hip te zijn?
Mijn kinderen vroegen al of deze cd een misdruk was?
Nee, dit is Spotify.
Gelukkig maar, anders moet je het bonnetje goed bewaren, papa.

grappig hoe elke artiest die begon als eenvoudige singer-songwriter en langzaam zijn artistiek pallet uitbreidt naar iets uitdagender, of experiment toelaat in zijn/haar muziek, hier op musicmeter door een hoop conservatievelingen de grond ingeboord wordt. nog grappiger wordt het als deze onmin wordt verwoord met een hoopje karamellenverzen uit den aldi.

dit terwijl elke prog-pop-rock-metal-scheet die op de wereld wordt losgelaten hier torenhoge toppen scheert. brrrrrrr

het zal wel aan de gemiddelde user liggen die nog de moeite doet om hier regelmatig iets te posten. wat ouder, opgegroeid zonder bliepjes in zijn muziek en niet direct openminded richting iets dat wat anders klinkt dan wat hij of zij gewoon is.

ondertussen geniet ik nog een keertje van wat een absolute topplaat is.

Ik ben absoluut niet conservatief, integendeel. In mijn muziekverzameling is veel elektronische muziek te vinden, ook met veel bliepjes Tame Impala heeft een soortgelijke ontwikkeling doorgemaakt. Twee rockplaten en toen een elektronisch album waarbij de gitaren grotendeels werden vervangen door synthesizers. Geweldige derde plaat, helemaal grijsgedraaid. Maar wat ik op deze derde plaat van Bon Iver hoor, kan ik voorlopig nog niet als muziek classificeren. Dat kan je experimenteel noemen, ik noem het herrie. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb het album pas één keer geluisterd. We zullen zien of ik erop terug kom na nog een paar luisterbeurten. Maar ik vrees het ergste...

De laatste van The Veils zit ook vol met bliepjes, maar is wel een lekker rockend geheel.
Mijn kinderen zijn 6 en 9 jaar, en zijn wel opgegroeid met bliepjes, maar dit waren letterlijk hun woorden.

Ik stoor me niet aan de bliepjes als ik eerlijk ben, eerst wel, maar nu pas zie ik hoe geweldig dit album is, de teksten zijn echt geweldig en de (herrie) geen herrie is maar schoonheid, probeer je er niet aan te storen, maar doe je ogen dicht, denk aan het verhaal en geniet ervan. Ik zat onder de kippenvel, vooral tijdens de B kant, de A kant heeft 10 deathbreasts die ik iets minder vind, maar nog niet echt aan stoor, ik vind het gewoon een goed nummer, maar dat is moeilijk te zien als de rest zo superieur is.

de laatste van the veils slaat imho de plank een klein beetje mis omdat de bliepjes niet perfect geïntegreerd zijn in de sound die ze willen brengen. het klinkt een beetje alsof ze eerst de nummers geschreven hebben, en hun bliepjes er pas daarna aan hebben toegevoegd.

deze plaat klinkt imho als een geheel: elk geluidje, elke noot is verzorgd en past perfect op zijn plaats. ik zou er niets aan kunnen verbeteren of veranderen, daarom ook mijn score.

en Mausie, ik raad je aan om te blijven luisteren. onder alle laagjes en geluidjes zitten een paar heerlijke songs verborgen.

Ik snap niet zo dat deze plaat zo gruwelijk experimenteel wordt bevonden. Wellicht zorgen de glitch/electronic-elementen en de talloze stemvervormingen al snel voor zo'n reactie, maar hier staan gewoon net zulke folkpareltjes op als op de vorige platen. Een track als 29 #Strafford APTS geeft mij echt kippenvel. Vernon heeft altijd al veel opgetrokken met artiesten als James Blake en Kanye West, het is niet verwonderlijk dat deze richting nu naar boven komt. Vertrouwde Bon Iver met een modernere en experimentele inkleuring. Ik word er wel blij van.

En hier ben ik het volledig met je eens. Misschien gaan 'een paar heerlijke songs' wel zelfs over in het gehele album.

Ik vind persoonlijk ook dat ik dit album niet te snel moet afschrijven maar er echt voor moet gaan zitten en de tijd er voor nemen. Op de ene of andere manier komt het steeds meer binnen.

Het zou heel goed kunnen dat The Veils eerst de nummers geschreven hebben, en later de bliepjes hebben toe gevoegd, ik denk zelfs dat die kans vrij groot is.
Toch pakt dat album mij gelijk, en moet ik wel zeggen dat de stoorzender voor mij vooral in de eerste nummers van 22, A Million zit.
Laatst werd mij James Blake getipt, en daar vind ik deze sound aardig mee te vergelijken.
Vond ik ook niet veel, maar deze artiest wordt ook best goed gewaardeerd.
Met het debuut zette hij wel een mijlpaal neer, al blijft het niet geheel mijn ding, nu hobbelt hij voor mijn gevoel wat achter de trents aan, en op dat gebied vallen ze voor mij niet echt op.
Dan heeft deze band ook nog de pech dat er in 2016 zoveel grote namen met zeer overtuigend werk zijn gekomen, en dan behoort deze voor mij tot de mindere.

Ben ik met je eens (Marillion e.d). Maar als je dit album via Spotify luistert dan is je waardering/beoordeling over het gehele album wel zeer snel gemaakt. Het gehele album is op Spotify nog maar voor de 2e dag te beluisteren. Kan natuurlijk maar dit is geen album wat je, volgens mij, even consumeert.

Ga ik ook zeker doen! Op zijn vorige twee albums stond veel moois, dus ik voel mij verplicht

Goed, ik ben er nu wel uit denk ik. Ik had heel veel verwacht van de nieuwe Bon Iver. Toen de tracklist bekend werd gemaakt vond ik het heel knullig overkomen. Nu kan ik het wel plaatsen, al blijft het wel raar. De eerste luisterbeurten waren tot m'n ergernis catastrofaal. Vooral de eerste helft van de plaat. Verdorie, wat had ik toch gedaan!!?? Ik had de speciale editie gekocht op vinyl. Tjah, wat nu... Volhouden, dat was mijn antwoord. ik wil niet weten hoeveel keer ik deze plaat had beluisterd, juist omdat ik 38 euro's had uitgegeven aan, zoals jullie Hollanders het zo mooi zeggen, de platenboer (ja, ik had op voorhand betaald!). Maar het kwartje viel dan toch. Voor de B kant was het min of meer al wel goed maar kant A was naar mijn gevoel belabberd. Kant A vind ik nu plots wel goed. Om de één of andere reden begrijp ik wat Vernon en co. ons brengen wil. Die mistige elektronische haperend gebliep doorheen de plaat verstoorde de hele pret. Maar nu vind ik het vanzelfsprekend, als normaal, alsof het een noodzaak was dat dit er bij moest geperst worden. Bizarre plaat waarvan ik me toch nog steeds voor in de haren krab. Maar ik neem vrede met 22, A Million gewoon omdat ik ervan hou, denk ik... Ik kan het moeilijk plaatsen allemaal. Wat voor mij als de grootste ontgoocheling van 2016 zou zijn blijkt nu één van de vreemdste te worden. Bon Iver had me goed liggen.

Hmmm, deed ik nu mijn best omwille van die 38 euro, of zat er meer achter... 1 ding weet ik wel. Kant B liet me niet los, 8 (Circle) liet me niet los. En hier sta ik dan, met mijn zoveelste voltreffer van 2016. En ik begrijp het nog steeds niet... echt niet...

Verder wat eigenlijk iedereen hier op deze pagina zet, het doet me soms plezier. Voor mensen die hier 0.5 aan geven of mensen die hier 5.0 aan geven. Hoe vreemd ook, ze hebben allemaal gelijk. Fantastisch gemiddelde ook. Een mooie weergave lijkt me zo met al de pro's en contra's.

Ik weet het nog niet met deze plaat, een interessante plaat is het zeker.

Voordeel van dit album zou kunnen zijn dat er nu Bon Iver fans met concertkaartjes zijn die zwaar teleurgesteld zijn en zich verwonderend afvragen of ze nog wel wat te zoeken hebben in Utrecht op 23 januari as.. Misschien zelfs spijt hebben van hun koop.

Stuur mij gerust een PM ! Ik neem ze graag over !

Ben absoluut niet opzoek naar 'interessant' of 'vernieuwend' bij Bon Iver en kan het dus ook niet eens zijn met Khonnor dat er hier een conservatievelingen zijn, maar meer liefhebbers van het meer folkerige werk van Bon Iver. Als ik een plaat van bv DM Stith op de draaitafel leg verwacht ik de nodige tegendraadsheid en experimenteerdrift.
Voor mij wordt deze plaat volledig verneukt door de autotune-meuk op deze LP. Muzikaal zit deze plaat ontzettend knap in elkaar en blijft zijn geheimen bij elke luisterbeurt prijs geven.
Absoluut een prima plaat, maar ja die dramatische autotune, ik kan het niet pruimen.

Wat een dedain in deze reactie. Als het niet hoog gewaardeerd wordt dan zal het wel aan de users liggen, want het IS een topplaat.