The Mission - Another Fall from Grace (2016)

The Brightest Light kon me maar weinig bekoren, maar Met - Amor - Phosis klinkt alvast toch wel weer hoopgevend voor me.
Het album bevat ook vocale bijdragen door o.a. Evi Vine, Gary Numan, Julianne Regan, Martin Gore en Ville Valo; echter op dit moment is het enkel bekend dat Ville Valo bijdraagt op Met - Amor - Phosis.
Hussey omschrijft het nieuwe album als "the long lost link between Sisters of Mercy's First and Last and Always en Gods Own Medicine".

Altijd hoge verwachtingen bij een nieuw album van The Mission. Zelfs de verguisde voorganger vind ik goed. En als Julianne Regan met de engelenstem meezingt, moet het wel goed zijn.

Met - Amor - Phosis overtuigt me nog niet helemaal mar klinkt zo ongelooflijk veel beter dan alles op de voorganger dat ik goede hoop heb.

Ik ben nog op het afscheidsconcert van The Mission in 2008 geweest. Ben ook benieuwd.

Lang niet meer naar The Mission geluisterd, was ook meer een Sisters-fan, überhaupt alleen de eerste drie album die ik ken.

Muzikaal klinkt het prima en het refrein ook wel maar dat eerste couplet is me iets te saai/voorspelbaar. Benieuwd hoe de rest van het album klinkt want wat ik er over lees is wel interessant zoals gastvocalen van Gary Numan, Ville Valo, Martin Gore en Julianne Regan.

Het album is hier momenteel officieel te beluisteren voor een beperkte tijd.
Het is voor mij persoonlijk van Carved in Sand geleden dat ik nog zo enthousiast ben geweest over een Mission album!

brajoapau Het is jammer dat de streamingkwaliteit (bitrate) aan de matige kant is om hier echt van te genieten.

Uiteindelijk wel het hele album geluisterd. Zo op de eerste gehoor is het een prima album maar wordt ik ook herinnert waarom ik wel een echte Sisters of Mercy fan ben, maar slechts een paar Mission albums heb. Hussey zit gewoon op een ander energie-level dan Andrew. Mission gaat ook nu weer meer richting Gothic-Rock dan de Sisters.

Het klinkt absoluut niet slecht, maar ik val nog niet direct van mijn stoel. Het klinkt allemaal tamelijk rustig, bijna gezapig en de meeste liedjes vind ik niet sterk genoeg. Momenteel zijn er aardig wat darkwave/gothic adoptanten van recentere datum die, wat de duistere muziek betreft, op dit moment spannender klinken dan vadertje Hussey, al zingt hij hier prima op. Ik zie in ieder geval vooralsnog geen "mission" link met het geweldige First and Last and Always van de aloude Sisters. Echter, ik baseer deze mening op dit tijdelijke stroompje. De laatste tijd sla ik toch regelmatig om als een blad van de boom.
Ach ja... het is bijna herfst, niet waar?

NB: Het titelnummer en het heerlijk creepy Phantom Pain (waanzinnige saxofoon) van dit album spreken mij in ieder geval wel onmiddellijk aan. We gaan het zien...

Beetje jammer inderdaad, maar aangezien het album (met toestemming van de band) daar nu alvast te beluisteren is kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer meer bedwingen.
Het leek me daarom wel okee om het hier even te melden, maar uiteraard moet iedereen maar voor zichzelf gaan uitmaken om het al dan niet te gaan beluisteren.

brajoapau net mijn post aangepast, ondertussen dus wel geheel geluisterd, kon het toch niet laten.

The Black Star Remix van Met-Amor-Phosis is trouwens gewoon een sausje waarmee het precies gaat klinken alsof het door The Sisters is opgenomen.

Het nummer waar ik het meest naar uit keek, die met Gary Numan en Martin Gore ging de eerste keer toch geruisloos voorbij... nu her-beluistering en ik hoor Gary heel erg vaag ver in de mix in backing vocals. Heb de indruk dat Martin Gore meer invloed heeft met wat synth stukjes.

ai... van dat nummer naar John Legend is wel even schrikken, beetje vreemde combinatie van Soundcloud om dit erachter te plakken.

Waarvoor dank!

Ik moet in eerste instantie vooral aan het album Masque denken, wel The Mission, maar meer elektronisch gericht.

Na een naar mijn mening reeks toch wel minder noemenswaardige albums, met als absoluut dieptepunt de voorganger The Brightest Light had ik er eerlijk gezegd nog maar weinig hoop in dat de band me ooit nog zou kunnen gaan bekoren zoals ze dat met Gods Own Medicine, Children en Carved in Sand wel doen.
Naar aanleiding van hun 30 jarig bestaan komen de heren dus nu op de proppen met Another Fall from Grace, en zowel de keuze om Tim Palmer opnieuw te vragen als producer, alsook de keuze van de gastartiesten zijn uitstekende keuzes geweest, want met Another Fall from Grace leveren ze wat mij betreft eindelijk nog eens een noemenswaardig album af dat me van begin tot eind bekoord.

Opener en titelsong opend mij als Emma cover door Sisters of Mercy.
De rest zal nog moeten indalen, maar eerste indruk is als eerste genoemde reakties best hoopvol.
Wel met een behoorlijke Masque sausje.

Gelukkig. Dit is een revanche op The Brightest Light. Wat was dat een tegenvaller zeg. Dit is gewoon ouderwets The Mission.

Another Fall from Grace opent met een Let Sleeping Dogs Die achtig intro, gelukkig komt er toch wel een ander nummer.
Op zich niet verkeerd, maar echt pakken wil het mij niet; ook niet een tweede luisterbeurt.
Eigenlijk heb ik hetzelfde gevoel als toen in de winkel de eerste keer Masque luisterde na het nog geslaagde Carved in Sand.
Een teleurgesteld gevoel.
Muzikaal sluit het ook meer aan op Masque.
The Mission wist mij later nog te overtuigen met Aura, maar de albums daarna vond ik weer een stuk minder.
Van mij hadden ze meer terug mogen vallen op hun eerste drie albums, maar dan zou ik ook huiveren, want eigenlijk vallen ze teveel terug op ouder werk, en is er geen of minimale vernieuwingsdrang.
Gods Own Medicine had veel duistere gothic, Children meer romantiek en folk elementen, Carved In Sand rockte net wat harder, en misstap Masque had veel elektronica.
Tegenwoordig maken veel bands gebruik van elektronica, om de rockkant meer te variëren; The Mission sloeg in 1992 de plank finaal mis met Masque; nu raken ze de plank wel, maar met kromme; roestige spijkers van bijna 25 jaar oud.

Vanaf vandaag wel te streamen op een veel beter bitrate en dan klinkt het openingsnummer al een heel stuk beter. Nu van de rest gaan genieten.

Bullets & Bayonets is wat Beatlesque, valt me nu op, en Valaam is een stuk voorgedragen poëzie. Jade heeft een piano-loop die herinnert aan oude werk van Gary Numan, alleen ontspoort het iets na 3 minuten als er een gitaarsolo voorbij komt, klinkt als het meest geproduceerde (lees geforceerde) einde aan een nummer op dit album.

Zo dat belooft wat zeg. Eerst zie ik dat er een nieuw album is en ineens tegen alle verwachtingen in ook nog hoge recensies. Erg nieuwsgierig geworden.

Phantom Pain is, wat mij betreft, een fantastisch mooi en creatief nummer met een prachtige saxofoon. Ik zie de donkere cobra nu eindelijk uit de gevlochten mand omhoog kringelen. Ook het fraaie titel nummer weet mij nog wel te bekoren. De rest is "nàh", vooral compositorisch doet het geen enkele snaar trillen. Ik laat ook deze Mission maar aan mij voorbij gaan.

Hussey steelt op deze schijf terug als de raven. Deze keer niet uit andermans maar uit eigen werk. Elke riff, elke zanglijn, elke bas en zelfs de teksten kennen we vanuit zijn verleden van The Sisters als van The Mission zelf. Maar hij doet het zo puik, zo gemeend en zo basis jaren 80 gothic, dat hij me direct mee heeft.

Dit wordt (jammergenoeg) niet meer gemaakt en brengt me terug naar mijn puberteit waar ten huize van ondergetekende God's Own Medicine en Children werden grijsgedraaid. Vintage Mission, zwaar pathetisch, over the top en in feite niet meer voor een vent van 50.

Enkel Never's Longer Than Forever had voor mij niet gehoeven...

Uit nostalgie mijn score aangedikt en ik zie uit naar hun passage eind deze maand te Waregem. Enkel nog mijn vilten hoed en paternoster opdiepen .

mijn bandje is terug heerlijk het oude geluid helmpjes op bij Hoevelaken links af

Wat een plaat !!!! Tyranny of secrets raast hier juist volle bak uit de speakers fabelachtige !!!! Punten komen later .

Man man wat een vet album zeg. Dit is het album waar je al op hoopte dat ze zouden maken, op het moment dat je hoorde dat (bijna) de originele bezetting weer bij elkaar kwam.

Heerlijke wave gitaarlijnen en Hussey zijn stem heeft nog aan capaciteit niet veel ingeboet. Iets wat van zijn mede tijdgenoten niet altijd kan worden gezegd.

Never's Longer Than Forever zou toch een geweldige Goth-Rock kerstsingle kunnen zijn

Moeten die koters wel wat harder zingen om genoeg huilende oma's zover te krijgen om het te kopen.

Ja dat nummer trek ik wat minder

Als of ze niet weg geweest zijn.
Fijne verassing zo voor het weekend. Nu nog van Sp0tifaai,
Straks lekker op LP!

Wow wat een geweldige plaat!
Na de grote teleurstelling van het vorige album is dit een welkome verrassing.
Met dit album klinkt The Mission als vanouds.
Elke track is werkelijk fantastisch, de titeltrack is een masterpiece.
Ik doe het niet gauw, maar heb de 4 naar 4,5 bijgesteld.

Gisteravond live gezien in 013 en dat viel zeker niet tegen. Daar wat nieuwe nummers gehoord en gelijk dit album gekocht.

Ik vind hem relevant klinken. De vertrouwde dingen van de eerste Mission platen en ook The Sisters of Mercy elementen zijn meer dan voldoende aanwezig. Voorlopig vind ik vooral de laatste drie nummers van het reguliere album erg goed. Jade, Only You & You Alone en Phantom Pain zijn verdomd goede nummer die laten horen dat Wayne Hussey het nog altijd kan en dat hij als zanger en tekstschrijver alleen maar beter is geworden.

Daar kan Andrew Eldritch nog eens een voorbeeld aan nemen.

Verassend goede plaat!

P.s.

Overigens hoor ik Ville Valo helemaal niet in dat tweede nummer.

Je moet hier of course gaan voor het volledige pakket, niet enkel de standaard lp. Oki, duurder maar dan heb je ook wat. De missing link tussen.... en...., dat laat ik in het midden maar deze is ongelooflijk en onverwacht goed ja. Wat heet...waan zelfs, donker van toon en gotisch, hint wellicht, van hoesontwerp. Staan briljante nummers op en ja, niet zien aankomen dat ie zoooo goed zou worden. Om in aantallen sterren te denken, nou dan ga ik richting de ☆☆☆☆☆ ja, heus, wis en waarachtig. Prachtplaat destijds en nu nog veel op de draaitafel. Topper dus

..the Mission. ..vorig jaar met mijn beste makker nog eens gaan zien in Tivoli. ..zoals onze vriendschap al wat decennia meegaat, zo ook de muziek van the Mission. ..de oude effenaar in Eindhoven, of als hoofdact op Pinkpop, toen dat nog wat voorstelde. ..dit album is een Hussey in vorm. ..de transcendente gitaarriedeltjes nooit echt ver weg. ..met de messias achtige dramatiek, zoals we van hem gewend zijn. ..geven ze met dit album nog eens blijk dat ze het kunstje nog niet verleerd zijn. ..en live weten ze het publiek nog steeds mee te nemen.