Rocket (1976)

Alhoewel ik gisteren heb gemeld dat ik klaar was met mijn speurtocht naar Arcade en LK-Tel releases, moet ik daar vandaag alweer op terugkomen. Oorzaak is deze door Dibbel zeer recentelijk toegevoegde verzamelaar uit 1976.
Op zich een aardige mix van hits uit de periode. Deze verzamelaar was bedoeld voor de Britse markt maar Nederland is vertegenwoordigd door songfestivalwinnaar Teach In. De aftrap word gedaan door The Rubettes de rock 'n roll pastische I Can Do It. Voor mij één van de betere singles van deze groep. Het album markeert ook op een vreemde manier het einde van de glamrock rage. Er staan nummers op die min of meer het einde van de (hit) periode van Slade, David Essex, The Glitter Band en Gary Glitter aankondigden. Maar er staat ook een wonderlijke comeback plaat op met Play Me Like You Play Your Guitar van Duane Eddy. Zijn eerste hit in meer dan 10 jaar. De door Shanana geïnspireerde Showaddywaddy staat op het album met Sweet Music. Samen met The Rubettes en Duane Eddy vertegenwoordigden zij de rock 'n roll stroming op het album. Soul liep dat jaar ook lekker voor artiesten als Gloria Gaynor, George McRea (geen hit in Nederland), Barry White en Jim Gilstrap. Leuk buitenbeentje was Paper Lace met The Night Chicago Died. Een echte dansvloer kraker in die tijd was uiteraard Get Down Tonight van K.C. and the Sunshine Band. Een terechte hit. The Drifters hadden nog een hitje met Love Games. Van Dana en Dawn ken ik het liedje niet en Polly Brown is voor mij de grote onbekende van dit album.
Goede toevoeging, Dibbel!

Er zijn nog nauwelijks geheimen!
Als je hier kijkt:
Arcade
Zie je een heel overzicht van wat er zoal door Arcade is uitgebracht.

Ik weet overigens nog dat ik dit album graag wilde hebben. Wat mij nu een beetje verbaast, is dat er nummers uit 73, 74 en 75 opstaan, terwijl het toch de bedoeling was dat er slechts enkele maanden tussen zou zitten (met als oriëntatiepunt de Top 40)

In een onbewaakt uurtje, wil ik wel eens de nummers die er op staan, vanaf andere bronnen op een cd branden. De magere kwaliteit, het sneller laten lopen van de nummers en het inkorten van de lengte, wordt daarmee ondervangen.

Want op cd zijn deze verzamelaars bij mijn weten nog nooit gezet.

Arcade ging later, toen de cd een feit was, veel thematischer te werk.
Meer op een bepaald genre gericht en als het om ouder werk ging ,dan vooral om bekender werk - iets wat je zo nu en dan nog in de kroeg of clubs hoort.
Deze bijv. is echt tijdsgebonden en bevat werk die toen misschien iets losmaakte, maar in de tijd dat Arcade verzamelaars op cd begon uit te brengen, niet meer.
Gloria Gaynor, Barry White en KC & The Sunshine Band als uitzondering, die zullen ongetwijfeld wel ergens op een Dance Classics ( ook Arcade ) staan.
Afgezien van wellicht Teach-In, lijkt de rest vooral vergeten te zijn.

Enkele nummers zijn mij onbekend (ze waren niet allemaal een hit) maar die van K.C. And The Sunshine Band, Jim Gilstrap en Paper Lace zijn wel evergreens (en dat van Rubettes kennen ook velen).

Jim Gilstrap ken ik niet Luc, maar de nummers van Paperlace en The Rubbets wel.
Misschien heb je gelijk betreft evergreens, maar ik denk aan The Rubbets meer aan Sugar Baby Love persoonlijk.
Paperlace was een one-hit wonder, wel een herkenbaar liedje, maar of dit nadien nu zo heel veel heeft losgemaakt meen ik te betwijfelen, maar ik kan het mis hebben natuurlijk.

Paper Lace nadien nog 2 kleinere hits gehad (Don't Be a Hero en The Black-Eyed Boys) maar die zijn in de vergetelheid beland itt The Night Chicago Died. Jim Gilstrap was een one-hit-winder maar Swing Your Daddy was een nr.1-hit en zal beslist bekend in de oren klinken (wordt nu nog soms gedraaid).
Vele nummers komen inderdaad uit de nadagen van de glamrock (Slade, David Essex, The Glitter Band en Gary Glitter, Showaddywaddy, Bay City Rollers) en zijn op dat van Slade na weinig opzienbarend.

Naarmate de jaren vorderden vond ik The Rubettes steeds beter worden. Sugar Baby Love was ingezongen door Paul Da Vinci die t.t.v. de hit alweer vertrokken was. The Rubettes gingen zonder Da Vinci succesvol door en gingen steeds meer de rock 'n roll kant op. Beste single uit die tijd is de hit I Can Do It, maar hun absolute hoogtepunt vind ik nog de country rocker single uit 1976, You're The Reason Why. Tegen die tijd waren ook de uniforme kostuums afgeschaft en oogde de groep als een normale rock outfit.

Geheel mee eens nlkink.
Under One Roof is mijn favosingle en You'e The Reason Why is gewoon een prima song.
Helaas kon de band niet doorpakken en dat is best jammer eigenlijk.
Net als Mud en The Sweet gingen ze halverwege de jaren 80 het goud v.oud circuit in, waar weer de beginstijl werd gehanteerd.
Er circuleren nu 2 Rubbets rond.
Eentje in ieder geval met zanger Allan Williams en de originele drummer John Richardson.
Vooral in Duitsland zijn ze nog graag gezien.

Hoorde toch ook bij mijn eerste LP's, heeft nummer 33. Hoewel Discogs zegt dat hij uit 1976 komt, staat mij toch bij dat ik hem in 1975 nieuw heb gekocht, maar laat maar even... .
Dit is de Engelse Rocket, er is ook een Nederlandse Rocket met dezelfde hoes, maar uiteraard met andere artiesten en "bekend van radio en TV" en niet "as seen on TV".
Die heb ik ook, maar vind ik geen fatsoenlijke hoes van. Snap trouwens niet dat die hoezenpolitie hier niet snapt dat je van LP's van 30-40 jaar oud, die nooit op CD zijn verschenen geen fatsoenlijke hoezen meer vindt.
Ja, van mijn eigenste misschien, als ik er een foto van maak. Oh nee, wacht..., als het al lukte om het prijsstickertje er vanaf te pulken zonder littekens te maken, plakte ik wel zelf op al mijn LP's linksonder in het hoekje een stickertje met mijn naam en nummer van de LP. Probeer die er maar eens af te krijgen na 40 jaar... En ja, dan kun je wel weer met Microsoft Paint of zo in de weer, maar zie dan maar weer eens de goeie kleuren te krijgen, dus laat maar weer, een dag heeft maar 24 uur en een uurtje of 5 daarvan slapen moet zelfs ik

Euhh..., ondertussen op de pick-up...
De mooiste liedjes op deze plaat vind ik nog altijd The Night Chicago Died (echt mooi), Play Me Like You Play Your Guitar (met dameskoortje) van de twangy Duane Eddy, die in '75 feitelijk een korte comeback maakte, Swing Your Daddy (heerlijk zuigend soulnummer en wel degelijk een nummer-1 hit in 1975), Take Your Mamma For A Ride (lekker lui gezongen en lui funkend en met xylofoonsolo) en How Does It Feel (mooie ballad van de arbeidersband Slade).
Get Down Tonight en Reach Out, I'll Be There (eigenlijk van The Four Tops) swingen nog altijd als de neten.
Meer dan degelijke poprocknummers van David Essex (hoort toch nog wel bij de glam), The Rubettes, Bay City Rollers en Showaddywaddy.
Voor de soft-soul hebben we dan nog weer een satijnen lakens zweetnummer van Barry White, de kleine hit van George McCrae en The Drifters.
Gary Glitter en The Glitter Band (zonder Gary) zijn ook OK.
Teach-In kent iedereen en zeg ik niets over, die van (Tony Orlando &) Dawn en Dana zijn zoete nummers en zitten op het midden van de weg. Enige nummer wat in Nederland geen airplay gehad zal hebben is dat van Polly Brown en dat is een niet onaardig uptempo pop-soul nummertje.

LP nog steeds zowat in nieuwstaat en doe maar 3,5*