The Jimi Hendrix Experience - Are You Experienced (1967)

Dit blijft een heerlijk album.
Als de bonusnummers, ook gewoon op dit album hadden gestaan, dan was het
een superalbum met een gouden griffel.

Heeft iemand toevallig deze versie van het album ? Het ziet er wel aantrekkelijk uit. (Hier ook te koop)

Wat is er aantrekkelijk aan dan; tig keer probeerseltjes van het zelfde nummer op de bonus cd?
De hoes zul je niet bedoelen...

Bootleg
Er staat veel rommel op die site die je linkt, tel zo al 19 dingen van dubieuze herkomst.
En dat is meestal impleciet aan slechte kwaliteit.


Wat is dat toch hier elke keer, die behoefte om die rotzooi te willen plaatsen, of te kopen

Nu ik stilaan verslaafd begin te geraken aan de muziek van eind jaren '60 en begin jaren '70 was het ook wel eens tijd om een plaat te beluisteren van gitaarheld Jimi. En blijkbaar ligt dit volledig in mijn straatje. Een scheut blues, een goeie portie psychedelica en een aantal jams Vooral Third Stone from the Sun is toch wel een zeer fraaie trip.

Jimi Hendrix behoort tot mijn persoonlijke favorieten in de muziekwereld. Hoe hij zijn gitaar bespeelt is gewoon fantastisch. En ik moest gewoon zijn drie platen hebben en heb ze vandaag gekocht op vinyl, eindelijk! Op vinyl klinkt alles echter dan op CD of als download en daar hou ik wel van. Om het dan over het album zelf te hebben, het klinkt allemaal goed, maar naar mijn gevoel kon het allemaal beter. Er is steeds een maar bij het beluisteren van dit nummers en dat vind ik wel jammer, aangezien Jimi mijn held en inspiratiebron is. Misschien dat Electric Ladyland me beter ligt. Mijn drie favoriete nummers zijn allemaal bonus tracks en dat zijn de volgende nummers : Purple Haze, Hey Joe en Highway Chile.

Dit is een meesterwerk. Toch verlaag ik het met een halfje. Het raakt me toch iets te min om 5 sterren uit te delen. De nummers zijn geweldig, vooral het gitaarspel is formidabel. Maar dat kleine stukje extra heeft het niet. Datgene heb ik alleen bij zijn nummer 'Little Wing', zo klein maar geweldig.

Goed ik ben een Hendrix fan, dus niet onbevooroordeeld... maar welk stukje extra hoor jij dan wel in de eerste van The Doors (1 in je top 10) wat je niet hoort in de 1e van JHE.... ik ben daar echt wel benieuwd naar....

Dat extra wat ik bedoel is iets persoonlijks. Waarom ik The Doors beter vind dan dit album wil ik je wel vertellen, ook al zijn beide albums niet goed te vergelijken. Ik zal het proberen een beetje kort te houden. Ten eerste ben ik een redelijke fan van Jim Morrison, ik vind hem geniaal. The Doors zijn fenomenaal op dat album. De sfeer die gecreëerd wordt is geweldig. Het epische The End is zo hypnotiserend. Hoe Jim Morrison zijn leven vol met drugs, feesten, drank, vrouwen bezingt en dan ook nog een prachtig nummer als The Crystal Ship uitvoert is geweldig. En niet te vergeten het geniale gitaarspel van Robby Krieger en Ray Manzarek met zijn geweldige riedeltjes. Het is voor mij het toppunt van genialiteit. Een album die rockt, vol zit met gevoel en die een perfecte sfeer neer zet.
Ook heb ik me al erg verdiept in Jim Morrison en weet ik dus precies hoe het album is ontstaan en welke gedachten er achter zitten. De 'filosofie' van Jim Morrison vind ik heel interessant en het verhaal achter het album geeft het net dat extra om het op nummer 1 te zetten in mijn top 10.
Ik heb me (nog) niet zo intensief verdiept in Jimi Hendrix en ben niet helemaal op de hoogte. Als ik dit album hoor hoor ik geweldige nummers en ook de genialiteit, maar niet iets wat me persoonlijk raakt. Het is een album waarin veel te ontdekken valt. Ik kan heel erg genieten van Are You Experienced, maar verhogen naar 5 sterren gaat niet meer gebeuren.
Het is bij The Doors niet een klein extra stukje verschil met dit album, het liefst had ik The Doors 10 sterren gegeven.

Op debuutplaat "Are You Experienced?" laat Jimi Hendrix direct horen waarom hij uit zou groeien als de beste gitarist van zijn generatie. Toch moet ik bekennen dat ik dit album over de gehele linie niet consistent vind. Het gitaarspel is op alle tracks overdonderend, maar de composities zijn niet altijd even sterk. Daarnaast is de stem van Hendrix toch echt zijn zwakke punt.

De eerste vijf tracks zijn geweldig, met als uitschieters "Foxey Lady" en het briljante en misschien wel beste Hendix nummer ooit "Red House". Jimi Hendrix speelt de blues zoals de blues bedoelt is"; het klinkt als iemand in een diepe put die wanhopig roept om hulp. Wat een emotie en beleving! Daarna zakt het album toch wat in en wordt het allemaal wat rommelig. Hendrix put veelvuldig uit zijn trucendoos en dat is indrukwekkend, maar of het iets toevoegt aan de nummers is nog maar de vraag.

Hoewel ik in het algemeen niets moet hebben van bonustracks, trekken ze in dit geval de plaat weer uit het slop (klinkt negatiever dan dat ik het bedoel). "Hey Joe", "Purple Haze" en vooral het intens mooie "The Wind Cries Mary" (weer die blues!) maakt het dat ik toch uit kom op een dikke voldoende. Hendrix laat wat mij betreft pas op "Electric Ladyland" echt goed horen wat hij in zijn mars heeft als gitarist, maar zeker ook als componist. Die plaat bevestigd (naar mijn mening) zijn legendarische status meer dan "Are You Experienced?"

ik heb de cd met de bonustracks die hier het album inderdaad beter maken. het enige nummer dat ik hier minder vind=may this be love. dus koop de cd mét bonustracks en voel je niet bekocht; dit is echt geniale muziek.

Deze plaat heeft een rauwe, primitieve feel maar is tegelijkertijd toch ook intelligent.
En Jimi Hendrix mag dan terecht 1 van de beste, zoniet de beste gitarist zijn, de ritmesectie hier is ook ongelooflijk geweldig en doet niet onder voor hem, het grooved gewoon heerlijk.

Ik hoor hier regelmatig de invloeden van een BB King terug, maar wat is dit een heerlijk debuut.
Hendrix als zanger stelt niet zoveel voor, maar gelukkig doet hij meestal de tweede stem, en laat zijn gitaarspel de hoofdzang verzorgen.

Geen groots zanger inderdaad, maar toch houd ik erg van zijn stem, zijn timing, zijn "coolness" als zanger...

Helemaal mee eens. Ik begrijp er ook geen bips van dat hij een zwaar minderwaardigheidskompleks had over zijn zang en Chandler die steeds weer opnieuw meer naar voren moest halen in de mix. Als het aan Jimi zelf had gelegen had was zijn zang diep begraven geweest. Wat we uiteindelijk voorgeschoteld kregen was een kompromis waarbij ik de zang op AYE nog regelmatig wat te zachtjes vind.

Vooral als hij live de hoogte in gaat, wordt zijn stem afgrijselijk vals.

So what... Heb je de door jouw zo geroemde Ome Neil dan nog nooit vals horen kraaien?

Nooit afgrijselijk vals.

Ik vind Jimi's stem nogal onderschat als ik de berichten hier lees, zijn accent is lekker bluesy, het past perfect bij de muziek vind ik.

Definieer afgrijselijk. Da's echt in het oor van de luisteraar. Als ik niet in de mood ben voor ome Nelis kan hij op mij echt een nagels-over-het-schoolbord effekt hebben, maar de echte fan zal daar nooit last van hebben.

Nou, ik wel...

Wat heeft "May This Be Love" weinig stemmen! Had ik niet verwacht, prachtnummer.

Zijn stem padt echt bij dit soort muziek. Niet de beste zanger maar wel met gevoel. En dat mis ik tegenwoordig

Die volgende twee Hendrix-platen zijn ook fijn, 'Axis Bold As Love' zelfs heel fijn, maar dit album is ongeevenaard in intensiteit. Wat een schroeiende, verwoestende set songs vormt dit 'Are You Experienced?' Jimi's beste.

Ik weet niet of deze discussie al gevoerd is hier, maar ik ben benieuwd naar jullie meningen over de verschillen tussen de stereo en de mono uitgaven van de LP's. Ik heb er in mijn jeugd nooit bij stil gestaan en ken de Hendrix' albums alleen als reproducties op CD op het Reprise-label. Nu wil ik eigenlijk toch de albums op vinyl aanschaffen. Wat is de beste keuze?

Wat ik me herinner van vroegâh van de Mono is die meer "in yer face" is. Volgens het Back to MONO artikel uit de Mojo van oktober is het een wereld van verschil.

Ik zou het vergelijk graag eens in de huidige tijd maken maar jammergenoeg is de Mono alleen maar op audiofiel vinyl te krijgen ....... Ik denk dat de Mono gewoon beter is, zoals bij zoveel platen uit die tijd en al helemaal die op een klein budget gemaakt zijn, maar die gok is mij geen 30+ euri waard vrees ik

Hunker jij ook terug naar zwart wit tv Droombolus?

Liever zwart/wit dan ingekleurd ....

Vandaag dit album weer eens geluisterd. Blijft mooi. Er staan enkel goeie nummers op, die prachtige gitaarsolos bevatten en ook de bonusnummers zijn geweldig.

Ik heb een vraag: ik heb de 2 LP gekocht, en ik bergijp dus dat de 2e LP bonus tracks zijn die niet op het origineel stonden?

Nou zijn dit stuk voor stuk nummers die wel bekend zijn, hoe zit dat? Zijn die nooit op een andere regulier album verschenen?

De eerste 11 stonden op het album. De rest is naar ik aanneem op single verschenen.