Robert Reed - Sanctuary II (2016)

Knap album wederom. Erg lekker. Ben normaal gesproken niet zo van de instrumentale werkjes, maar dit klinkt wel heel erg goed.

Mike Oldfield is een Multi-instrumentalist die in de jaren ’70 albums gemaakt heeft waarop hij 1 thema uitwerkte, vaak in 2 delen, over de LP kanten verdeeld. Dat doet de nu 63 jarige Engelsman niet zo vaak meer, maar de albums waarop hij het “TUBULAR BELLS” uitgewerkt heeft, zijn prachtige plaatjes geworden. Aan Oldfield en de tubular moet je denken als je deel 2 van “SANCTUARY” van de, ook, Engelsman Robert Reed. Binnen de progressieve en symfonische rock is Reed bekend van zijn deelname aan de band Magenta, maar in 2014 debuteerde hij met “SANCTUARY”, een instrumentaal album met een grote Mike Oldfield saus erover heen. Voor deel 2 neemt Reed opnieuw alle instrumenten voor zijn rekening, behalve de drums. Daarvoor heeft hij Simon Phillips uitgenodigd. De van Toto bekende drummer, heeft ook veel gewerkt met…Mike Oldfield. De muziek is prachtig. Schitterende gitaarpartijen, mooie koor zangen, Keltische invloeden en dat allemaal met zoveel liefde en kwaliteit gemaakt, dat je er naar blijft luisteren. Reed is absoluut geen na-aper van Oldfield, hij brengt zijn stijl van musiceren naar een nieuw level. Topper!!

Wederom een prachtige mix van folk, symfo en new-age in navolging van de jaren 70 platen van Mike Oldfield.

Al is Robert Reed wel een wat betere toetsenist en is de productie echt kraakhelder. De eerste platen van Mike waren soms wat rommelig. Maar ik acht de Mike-platen even hoog als de Robert-platen. En dat is Simon Philips vast met me eens, want hij drumt bij beide proghelden.