Band of Horses - Why Are You OK (2016)

Mooie album covers maken kunnen ze. Nu nog de muziek... hopen dat dit beter is na het teleurstellende "Mirage Rock".

Eerste twee albums waren wel erg goed, dus blijf ik hopen op een mooi album.

Casual Party is een mooie track!

Casual Party is een fijne eerste single.

De hoes doet me op een of andere manier denken aan Neil Young's On the Beach.

Maar dan met een topless vrouw.

Cover artwork vind ik juist matig. Oubollige scriptletter past mijns inziens niet bij de muziek. Vind het te gelikt voor wat ze met name de eerste twee albums gebracht hebben. Zonder type was de hoes lig een stuk mooier geweest. Enfin, het gaat 'm tenslotte om de inhoud, en laat die maar weer eens richting Everything All The Time gaan. Komt alles goed...

'In a Drawer' is misschien een niemendalletje, maar in een positieve zin; gewoon niet heel vernieuwend. Wel heerlijk met dit weer!

Nu al het beste album van ze!!

Na eerste 2 albums deed het mij weinig, maar ga deze toch weer proberen.

Hoor ik daar nou J Mascis op de achtergrond meezingen bij In a Drawer? Ja toch?
Enne coldwarkids, bullshit natuurlijk en dat weet je zelf ook wel...

Aan je oren mankeert niets!

En ook Solemn Oath is te beluisteren.

Solemn Oath is dan weer wat minder!

Solemn Oath is niet heel bijzonder, maar ik vind het toch wel een fijn nummer. Whatever, Wherever vind ik dan weer een beetje nietszeggend voortkabbelen, als afsluiter had het misschien nog wel gewerkt.

Helaas, een Funeral of Wicked Gil staat er weer niet op. Maar misschien moeten we dat ook niet meer verwachten. Kabbelt voort, de band doet me al een aantal albums aan nada surf denken. Dat is geen schande, ik hou zelf alleen meer van het geluid ten tijde van everything all the time

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Band Of Horses - Why Are You OK - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Je hebt van die bands die al jarenlang prima platen maken, maar die er op een of andere manier maar niet in slagen om de aandacht vast te houden, waardoor die prima platen na de eerste luisterbeurten voorgoed in de platenkast verdwijnen.

Band Of Horses is voor mij zo’n band. De eerste vier platen van de band uit Seattle vond ik allemaal uitstekend, maar ik kan me niet herinneren dat ik ze de afgelopen jaren uit de kast heb gehaald of op Spotify heb afgespeeld.

Omdat de positieve indruk van de band kennelijk wel in het geheugen was opgeslagen, was ik wel weer nieuwsgierig naar de nieuwe plaat van Band Of Horses en ook Why Are You OK stelt me na de eerste beluisteringen weer niet teleur.

Band Of Horses koos op het al weer vier jaar oude Mirage Rock aan de hand van de legendarische producer Glyn Johns voor een geluid met wat minder rock en wat meer countryinvloeden en slaat ook op Why Are You OK weer nieuwe wegen in.

De keuze van de producer heeft hier zeker invloed op gehad, want mede door de inbreng van voormalig Grandaddy voorman Jason Lytle klinkt de vijfde plaat van Band Of Horses geregeld wat moderner, zweveriger en elektronischer dan zijn voorgangers.

Mede omdat Why Are You OK ook nadrukkelijk teruggrijpt op de eerdere platen van de band, is de vijfde van Band Of Horses vooralsnog niet erg positief ontvangen. De plaat wordt weinig consistent genoemd, maar ook over het niveau van de songs bestaat dit keer nogal wat twijfel.

De kritiek op de consistentie kan ik wel begrijpen. Op Why Are You OK rockt Band Of Horses als in haar beste dagen, maar is er ook volop ruimte voor de countryrock die de band op haar vorige plaat zo hartstochtelijk omarmde en hiernaast ook nog eens ruimte voor de invloeden uit de neo-psychedelica die Jason Lytle heeft toegevoegd aan de nieuwe plaat.

Het zogenaamde gebrek aan consistentie vind ik persoonlijk overigens eerder een pré dan een bezwaar. Door de variatie blijven de songs beter hangen en maken ze op mij ook meer indruk.

Ook over de kwaliteit van de songs heb ik niets te klagen. Why Are You OK bevat aangename countryrock songs die de zon onmiddellijk laten schijnen, maar bevat ook voldoende avontuurlijke songs die de fantasie prikkelen.

Om te testen of Why Are You OK, net als zijn voorgangers, snel vervliegt heb ik de plaat voor het schrijven van deze recensie wat vaker voorbij laten komen, maar ik heb nog steeds het idee dat Why Are You OK een blijvertje is, dat ook over een aantal maanden nog uit de speakers komt.

Er zijn misschien redenen om deze plaat af te branden, maar oordeel vooral zelf. Ik vind de vijfde van de band uit Seattle in ieder geval een bijzonder aangename verrassing met een aantal echte parels. Erwin Zijleman

Verrassend goed album van Band Of Horses! Toch heb je een aantal luisterbeurten nodig om grip te krijgen op de mooie songs! Het begin van de plaat is super! Met Dull times/ The Moon, Hag en In A Drawer' Cathy, melodieus maar ook dromerig. In de helft zakt de plaat wat weg met de wisselvalige songs Whatever, Whatever en Country Teen. Afsluiten doen ze met het prachtige duo Barrel House en Even Still! Kippenvel! Je hoort ook dat Jasons Lyttle (Frontman van het fantastische Granddaddy!) achter de knoppen zat. Een goeie zet medunkt! Persoonlijk is dit het beste album na 'Everything all the time en Cease To Begin!

Ik vind dit persoonlijk een betere worp dan boven genoemde albums. De band klinkt hier uitgebalanceerder en verfijnder. Waar het debuut bijvoorbeeld soms wat kort en recht toe recht aan door de bocht was, hebben we hier stuk voor stuk te maken met klasse songs. Dit album leunt bijvoorbeeld niet op een 'The Funeral'. Wat ik wel moet opmerken: Ik had laatst Inifinte Arms in de auto liggen en die heb ik meerdere malen afgedraaid tijdens het rijden. Veel nummers die daar op staan lijken best wel op de nummers die hier op staan, zelfde opzet etc. Instrumentatie in sommige nummers. Dat viel me op, alleen is deze plaat vele malen beter.

Jaren geleden liep een voormalige collega van me volledig weg met deze band. Ze gaf me een kopietje om naar te luisteren en ik hoorde het niet, net zoals ik het op de albums die volgde niet hoorde, met als dieptepunt het live album van twee jaar terug. Telkens dacht ik bij de eerste nummers wat aardig, om al snel in verveling te vervallen. Iets wat me bijvoorbeeld bij My Morning Jacket en veel van Bright Eyes ook telkens overkomt.

Dat verrassingen tot het leven behoren, blijkt uit deze plaat. Het zit gewoon lekker in elkaar, de sfeer van landelijkheid wordt met een grom te niet gedaan. Er zit voldoende dynamiek in het album om van voor naar achter bij de les te blijven en ook al zijn een aantal nummers doorsnee, ze klinken lekker, zeker in de zang en er kan telkens iets gebeuren.

Dat maakt van Why Are You OK geen absoluut topalbum. Daarvoor ontbreekt teveel het gevaar. Het hier boven al genoemde 'On The Beach' heeft dat wel. Dat album is bijna te gevaarlijk om beet te pakken. Daarvoor kleurt Band of Horses hier net teveel binnen de lijntjes. Tegelijkertijd is dit hun beste album tot op heden en een van de betere in dit genre van de laatste jaren.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine

Wel echt een zomerplaat, Dull Times / The Moon heeft dat zonnige gevoel; warm en broeierig, met halverwege die omslag; alsof dan het besef komt dat je net te lang in de zon hebt gelegen, en het pijnlijk aanvoelt.
Waarbij ik het meeste nog aan een band als Jane’s Addiction moet denken; dromerig, slepend begin, en halverwege komt die onverwachte uptempo omme draai; heerlijke opener.
Dan is Solemn Oath een stuk vrolijker, bijna hand in hand huppelend stuk.
Laat die blijheid en vrijheid maar achterwege.
Band Of Horses laat de country invloeden steeds verder achter zich, en gaat voor mijn gevoel meer richting het geluid van een band als Death Cab For Cutie.
Al klinkt Casual Party alsof Bring On The Dancing Horses van Echo & the Bunnymen wordt gezongen door Jon Anderson van Yes.
Zit ik daar op te wachten?
Nee, dat niet.
Is het daarom minder?
Minder is het ook niet.
Dit wordt nergens meer echt spannend.
Ik vind het zelfs met regelmaat klinken als de laatste van de broertjes van Tangarine.
Blijkbaar hoop ik nog steeds op het magische moment wat ik ervaarde bij The Funeral van hun debuutalbum.
De titel van dat laatste nummer zou zonder de laatste letter ook zo de titel van een Bløf nummer kunnen zijn.

Fijne plaat van Band of Horses! Casuel party = instant happiness, wordt altyd vrolijk als ik dit hoor. Wat later gevolgd door Lying under Oak, lekker melancholisch...

Nadat deze plaat even is bezonken, zou ik hem in het oeuvre ongeveer naast infinite arms plaatsen. Zeker een revanche na het zeer matige Mirage Rock. Dit klinkt gewoon geinspireerder. Nog niet zo goed als de eerste twee albums , maar wel een heerlijke (country-getinte) rock plaat . Genoeg afwisseling , genoeg goede songs . Throw my mess , casual party , country teen , kunnen zo in een best of playlistje. Niet echt uitschieters als Funeral , No one's gonna love you of great salt lake , maar wat mij betreft mogen ze best zulke platen blijven maken tot in het oneindige , ik kan er van genieten

Zonde dat ik deze plaat zolang heb laten liggen. Cease to Begin en Infinite Arms heb ik in het verleden veel geluisterd. Mirage Rock heb ik langs mij heen laten gaan en zo ook was dat met dit album. Tot deze week in ieder geval. Zitten zeker genietbare nummers tussen. Casual Party, Throw My Mess en niet te vergeten Barrel House. Dat laatste nummer wil ik bombarderen tot Band of Horses classic. Wat mooi zeg!

Al klinkt Casual Party alsof Bring On The Dancing Horses van Echo & the Bunnymen wordt gezongen door Jon Anderson van Yes.


Mooi gevonden Mister Raven en idd de eerste seconden lijken op Bring on........ook een prachtig nummer trouwens van The Echo, hun beste zelfs vind ik. Ben in het bezit van Ballyoo.... [the best of]

Wel een stap terug in de goede richting dit album. Nog bij lange niet het niveau van de eerste albums maar bij Mirage Rock vergeleken een aardige opluchting. Vooral de eerste vijf nummers zijn wel OK, maar daarna zakt het toch weer wat in. Het wordt me dan toch weer te gladjes. Daarom blijf ik voorzichtig en houd ik het op een ruime 3*.