Barclay James Harvest - Barclay James Harvest (1970)

Voor mij een van de beste albums ever, alleen maar mooie nummers. Absolute favoriet is Dark Now My Sky .

Het heeft even geduurt maar daar was hij het debuut album. B.J.H waren al in 1967 opgericht eigenlijk onstaan uit 2 bands uit Manchester (Oldham).
De bands waren opgericht in 1965; Les Holroyd en Mel Pritchard zaten in The Soul Wickeds.
John Lees en Woolly Wolstenholme zaten in The Blues Keepers.
Heel mooi album favorieten zijn Mother Dear, When The Word Was Woken, The Iron Maiden en Dark Now My Sky.
Er is ook uitgave met 13 Bonus tracks met al hun eerste Singles uit 1968/69. en nog meer verrassingen een echte aanrader!

Begin jaren 70 was progressieve rock als genre nog niet geheel uitgekristalliseerd. Popbands als The Bee Gees waagden zich desalniettemin al aan het conceptalbum, Procol Harum versmolt soul met Bach en The Moody Blues zochten hun heil in het orkest. Het is alsof de heren van Barclay James Harvest voortborduren op voornoemde bands,.

De muziek op deze plaat bevat dan ook een enthousiaste kneuterigheid, De heren moesten hun eigen geluid duidelijk nog vinden. Bepaalde nummers zijn hierdoor overtuigender dan andere. Zo heeft openingsnummer Taking Some Time een dikke hardrocksound. Het fijne, lenteachtige ritme is gelukkig aanstekelijk. The Iron Maiden bevat meewarige, melancholieke muziek, met mooie samenzang. Een muzikaal miniatuurtje!. Het is echter afsluiter Dark Now My Sky die de punten binnenhaalt. Hoewel de compositie kolderiek start, is het vervolg waarlijk wonderschoon te noemen.. Heerlijk wijds mellotronspel klinkt gewichtig en tragisch. Al met al best een onderhoudend debuut, maar de band zou in de toekomst met interessanter werk komen.

Bijzonder dat ik hier als Kingsnake, Ozric Spacefolk en als Mssr Renard nog nooit een bericht bij heb geplaatst.

Deze speelse en sympathieke maar hier en daar nog wat richtingloze en gezichtsloze debuutplaat vind ik alleraardigts. Het is denk ik hun meest psychedelische plaat met de meeste sixties-invloeden (vnl. Beatles), want hierna schoven ze meer op richting symfonische rock en later softrock.

Veel songs gezongen door Woolly en Les, en ook al schreef John wel een aantal songs voor deze plaat, zingt hij geen lead hier. Maar dat haalt hij op latere platen wel in. De beginperiode (1968-1970) van Barclay James Harvest is een rijke periode en kent heel veel songs die uiteindelijk niet op het debuut zijn terechtgekomen. Inmiddels zijn al deze songs via compilaties en bonustracks wel beschikbaar.

Wat BJH miste wat Moody Blues wel hadden was echte krachtige zangers en uitgekiende harmoniën. Bij BJH klinken de harmonieën soms nog wat vals. Het leadgitaarwerk van Lees en het mellotronspel van Woolly zijn wel erg herkenbaar reeds maar zal op later platen nog duidelijker een kenmerk worden.

Dit debuut heeft een mooie hoes waar hun vlinder al in verwerkt is en verder op alle latere platen min of meer terug zal komen. Een fijn debuut maar met name voor fans erg interessant. Voor lieden die niet veel van de band in huis willen, kunnen beter gewoon Once Again aanschaffen.

Ik heb een bootlep-dubbelplaat met zowat alle bonustracks van deze plaat op kant a, plus twee rariteiten: 'Up with the Sun' en 'Senses', welke uit begin 1968 stammen. Niet uitgebracht materiaal overgenomen van een originele acetate. Ik vermoed dus ouder dan de eerste single 'Early Morning'.

De songs die hier als bonustracks staan aangemerkt zijn van de volgende opnamedata;

- 'So Tomorrow' en 'Eden Unobtainable': BBC Top Gear, 23 april 1968
- 'Night' tot en met 'Dark Now My Sky': BBC Top Gear, 30 juli, 1968
- 'I Can't Go On without You': Chapell Studios (acetate), juli, 1968

Brother Thrush, Poor Wages, Early Morning en Mr. Sunshine zijn de welbekende singles (a en b kantjes) uit 1968 en staan op verschillende oude verzamelaars.

Voordat Barclay James Harvest hun eerste plaat hadden opgenomen en uitgebracht hadden ze materiaal voor twee volledige lp's! Denk aan -in de stijl van Moody Blues/Beatles-.

Op de dubbelaar Pools of Blue, waaraan ik al refereerde staat verder nog:

- Pools of Blue (Abbey Road version, 1970)
En nog veel meer, maar die unreleased tracks horen bij de lemma's van de hierop volgende platen.