David Bowie - Low (1977)

Fascinerende plaat, waarop Bowie samen met Brian Eno druk experimenteert met avant-garde, toevalsmuziek en ambient. 4*

toevalsmuziek, dat is een mooie term! ik was altijd weg van het ambientgedeelte van deze plaat, maar bedacht me nog niet zo lang geleden dat het gitaargedeelte (zeg maar kant A) eigenlijk ook wel erg mooi is.

Het ambient gedeelte vind ik bij Heroes beter gelukt. De 'normale' kanten zijn bij beide albums ongeveer gelijk. Mijn favoriet is het openingsnummer. Heerlijk deuntje. Ik kan hier denk ik wel net 4* aan kwijt.

Overigens heb ik nog 3 bonustracks erbij zitten.

Ambient ... Laat dat woord eens diep zinken tot op de bodem van uw geteisterd ikje ... wat ziet u voor uw geestesoog verschijnen?

Ziet u tevens dezelfde lamgeslagen danskonijnen op een mangaankleurige relaxfauteuil bijkomen, voorzien van een gelijkaardige mimiek als die van afgebladderde tuinkabouters in de verwaarloosde volkstuintjes?

David Bowie, de pop-jezus christus van de jaren '70 ... ging hier op zoek naar een symbiose tussen popklanken en embryonale ambient. Warsawa, Weeping Wall, ... klinken als met graffiti bespoten tunnelmelodieën.

De tunnel werd geconstrueerd door de noest arbeidende Eno, de graffiti & melodieën zijn de popkindjes van de duchtig experimenterende Bowie

De eerste zes nummers laten zich opmerken door hun Bowieësque opbouw, wat wil zeggen: een melodie (waarvoor zelfs Lawrence of Arabia terug naar de woestijn zou trekken) en een stotterend, door schijnbare studioongevalletjes in elkaar gelijmd arrangement. Tel daarbij de driftig doorhamerende barpiano van Be My Wife en we hebben een winnaar

Trouwens, ik geloof dat Trent Reznor dit tevens een geslaagd popplaatje vond

Pure poëzie uit Deinze . Opgedragen aan een plaat die het verdient. Speed of life en Sound and vision, wat was Bowie toch origineel. Ik verhoog mijn stem.

Dit is een zeer interessante cd. Nummers passen goed bij elkaar. Weet nog dat Sound and vision een hit werd. Tering, wat een nummer zeg. Met terugwerkende kracht een briljant nummer.
Wel valt me bij veel nummers op dat het net is of ze niet zijn uitgewerkt. Zijn allemaal vrij korte nummers, die geen staart lijken te hebben. Zo'n sound and vision had naar mijn mening wel 5 minuten mogen duren.

Aan hun oordeel over Low placht ik mijn vrienden te herkennen.

Duidelijk een groeiplaat, deze Bowie. Heb er maar een halfje bij gedaan omdat het ambient gedeelte me nu veel meer pakt en kant A popperfectie is. 4,5*

Dat vind ik ook. De nummers 1 t/m 7 vond ik gelijk al erg goed met als uitschieters,Speed of Life, Sound and Vision en Always Crashing The Same Car. Vanaf nummer 8 even wennen denk ik die instrumentale tracks. Vroeger nooit zo veel aandacht besteed aan oudere werk van Bowie, tot dat ik de Best Of Bowie (2CDS) had gekocht. Vaak word er gezegt dat je op verzamel cds toch nog mooie nummers kan missen. Vorige week heb ik 5 albums aangeschaft en ik moet zeggen ben dik tevreden. Heroes, Aladdin Sane, Low, Ziggy Stardust, en Station To Station heb ik nu aan mijn verzameling toegevoegd. In elke cd zit een klein velletje met alle albums van Bowie en ik zie dat ik er nog een paar mist. Is het album The Man Who Sold The World de moeite waard?
Groetjes uit Waddinxveen

Nou, wat dacht je van 'Breaking Glass' met z'n 1:51? Het zou best eens kunnen dat de nummers niet zijn uitgewerkt, althans qua compositie. Aan de sound is wel heel hard gewerkt en dan waarschijnlijk met name door Brian Eno. En toch is dit een van de meest belangrijke rock platen van de afgelopen eeuw.

Bijzondere plaat. Tegelijk met Heroes gekocht, zodat ik ze met elkaar kan vergelijken. Vind deze een tikkie beter. Maar ze schelen niet veel voor mij. De ambientnummers vind ik heerlijk.

Ik heb de bonustracks er niet bij, heb een geremasterde versie uit 1999. (Heroes trouwens ook) 4,5*

inderdaad een bijzondere plaat. de A-kant + warszawa vind ik geweldig. de rest van kant B hoeft van mij niet, maar kant A is zo goed! samen met young americans de meest tijdloze plaat die bowie gemaakt heeft (behalve dan kant B) . . . kan je zo weer uitbrengen die muziek.

Wat een buitengewoon goede plaat. Heerlijke A kant met geweldige nummers van Bowie, en die B-kant met instrumentalen echt geweldig gaaf.

Ook ik vind deze iets beter, het instrumentale gedeelde pakt mij nu veel beter. Ga mijn stem daarom ook iets verhogen. Bowie heeft toch veel mooie muziek afgeleverd.

Aparte muziek van David Bowie.
Dit album wordt meestal beschouwd tot zijn betere werk.
'Always Crashing in the Same Car' en 'Warszawa' zijn unieke nummers.
Ik draai hem haast nooit, maar als ik het doe dan ben ik meestal wel onder de indruk.

4 sterren.

Erg indrukwekkend hoe Bowie met muziek experimenteerd. Ik moest er wel even aan wennen. Daardoor gaf ik het eerst 3,5* maar ik heb hier echt respect voor en begin het steeds mooier te vinden dus 4*.

Deze maar eens met een volle punt opgehoogd!! En meteen mijn favoriete DB album Ik had vroeger voor een onbeduidende reden altijd het gevoel dat het nietszeggende klanken waren en wat gebla van Eno.. Maar na de plaat weer eens terug te hebben gekregen van mijn broer (die een hele stapel van me heeft geleend) dit weekend moet ik bij herbeluistering toegeven dat het een meesterrrwerk is!

Toch wel erg goed bezig Orbit. Brengt zo'n nutteloos spelletje als de David Bowie KO toch nog iets goeds voort

Jep! Ik wilde gelijk kijken waar al mijn Bowie-stuff uithing, kreeg er gelijk weer zin an.

Gek genoeg altijd gedacht dat Heroes een stuk beter was, maar niets is minder waar.. alhoewel Heroes natuurlijk ook zijn pareltjes herbergt.

kant 1 zit boordevol geniale nummers... mooi begin met speed of life die verder gaat in stuk voor stuk geniale nummers.

kant 2 vind ik persoonlijk wat minder, als je in de stemming bent kan het nog best mooi zijn die ambient stukjes maar als ik eerst bowie hoef ik daarna niet teveel eno te horen

favoriete nummer natuurlijk Sound And Vision!

overall: geweldig album, 4*

Teveel koudwatervrees voor instrumentale/ electronische muziek nog..

Wat een prachtplaat!
Ik weet nog dat ik er jaaaaren geleden helemaal niet voor open stond, geen idee waarom, ik denk dat ik 'te jong' was om deze cd te waarderen.
Always Crashing in the Same Car, Warszawa, Art Decade, wat een nummers! Sound and Vision doet het natuurlijk altijd goed!

Alles zit gewoon goed in elkaar, snap eigenlijk niet waarom deze niet in mijn top 10 staat! *shame!

Eén van Bowie's meest interessante platen, het begin van zijn Berlijnse periode, die ook zijn samenwerking met Eno inluide. De muziek, soms zwaar en mistiek, geeft uitstekend de beklemmende sfeer aan van het Berlijn en Warschau uit die tijd. Nummers als Sound And Vision, What in the World, Be My Wife en Speed of life vormen samen met het grootse Warsawa de hoogtepunten van dit meesterwerk, wat na al die jaren nog niets aan kracht heeft ingeboed!

Van mij hoeven die nummers helemaal niet langer te duren. Dat 'directe' aan Bowie's popnummers is juist datgene wat deze periode zo typerend maakte. Half instrumentaal, half vreemde nummertjes: Dat is nou juist wat Low 'Low' maakt.

Die saxofoon in Subterraneans.... kippenvel.

Hij zingt hier:

"Share bride failing star

Care-line
Care-line
Care-line
Care-line driving me
Shirley, Shirley, Shirley own

Share bride failing star"

Zou het iets betekenen of heeft David weer gewoon wat woordjes door elkaar gehusseld? Hoe dan ook, wat een fenomenale muziek.

Heb onlangs mijn Bowie collectie compleet gemaakt.
Deze plaat had ik al héél lang. Heb nu album per album herbeluisterd en iedere song een kwotering van 1 tot 10 gegeven om zo tot een "album" top te komen. Een héél werk, maar het loonde de moeite en zo herbeluisterde ik de schitterende carrière van deze briljante artiest !
Wat ik al op voorhand dacht was ook zo, voor mij kwam dit album uit op het ALLERBESTE (De meesten vinden Station to Station het allerbeste). Mijn top vijf zag er zo uit ;
1 LOW (1977) 9.45
2 STATION TO STATION (1976) 9.0
3 LODGER (1979) 8.80
4 ZIGGY STARDUST (1972) 8.69
5 HEATHEN (2002) 8.50

Reality kwam er overigens onmiddellijk na met 8.45.
Interessant om voor jezelf zo een album-top per artiest op te maken. Het allerslechtste album van Bowie was voor mij Never Let Me Down (1987) dat amper 6.5 punten haalde.
LOW is een wonderbaarlijke luisterervaring; Een kant machtige Bowie songs en een tweede kant instrumentale soundscapes... prachtig !

Met die nummer 1 en 2 ben ik het helemaal eens. Wat Lodger dan op 3 doet snap ik niet. Vind je 'Heroes' echt niet beter bijvoorbeeld? Of Hunky Dory, of 'Aladin Sane'of elke andere plaat van Bowie uit de jaren '70?

Smaken verschillen, persoonlijk vind ik dat Hunky Dory, Aladdin Sane, The Man Who Sold The World dan hoger moeten staan. Voor mij dan

Hunky Dory, Ziggy, Diamond Dogs en deze zijn voor mij allemaal van topniveau! De rest volgt op ruime tot zeer ruime afstand..

grappig dat Bowie-liefhebbers het zo oneens zijn over hun favouriet.

mijn top 5:

Low
Young Americans
Stage
Station to Station
Scary Monsters