Red Hot Chili Peppers - Californication (1999)

Mijn favoriete plaats van The Peppers. er staat geen enkel slecht nummers op, En de zang van Anthony Kiedis is vergeleken met One Hot Minute stukken vooruit gegaan. Het is te horen dat John Frusciante terug is, ik heb niks tegen Navarro, maar ik vind het gitaarspel van Frusciante toch beter. er is veel variatie qua sounds , mijn favoriete nummers van deze plaat: Het lekkere funky Purple Stain, Scar Tissue , Californication en Otherside. Deze plaat hoort zeker in mijn top 10 thuis en daarom geef ik hem 5 sterren.

Red Hot Chili Peppers, deze band is lange tijd mijn alltime favourite geweest. Persoonlijk neig ik nu meer naar de Arctic Monkeys, maar de Chili's hebben een speciaal plaatsje in mn hart. Nog steeds is het een van mijn favoriete bands, maar ik luister nu dus ook andere muziek. Californication is ook lang mijn favoriete album ooit geweest (maar dat was omdat ik maar één album had en dat was deze )

-Around the World: De vrolijkheid spat van dit nummer af, heerlijk hoe Flea en Frusciante tekeergaan op die instrumenten. Vooral de bass in dit nummer is heerlijk, typisch Flea! Erg lekker nummer, maar je moet er wel voor in een vrolijke stemming zijn. 4*

-Parallel Universe: Goed nummer, maar een beetje eentonig. Iets meer variatie had wel gemogen. Maar over het algemeen een lekker nummer. De solo valt een beetje tegen (vooral als je Frusciante's kunsten bij Slane Castle hebt gehoord). 3,5*

-Scar Tissue: De Peppers op een rustige en beheerste manier, dit soort nummer staan wel meer op het album. De gitaar en zang vullen elkaar perfect aan en maken dit nummer erg genietbaar. Frusciante heeft ook nog de ruimte om een paar kleine solo's en de uiteindelijke, relaxte solo te spelen. Erg fijn nummer, 4*.

-Otherside: Een van de allerbeste nummers van de Peppers. Toen de Peppers nog compleet vreemd voor me waren vond ik dit nummer al fantastisch. Dat riedeltje is gewoon zo aanstekelijk en Anthony's zang is hier op zijn best. Flea vult voor de rest alles perfect aan. De tekst van Otherside vind ik heel mooi, vooral omdat die zo abstract is. Het is niet zeker wat er allemaal mee bedoeld wordt, maar waarschijnlijk gaat het over het afkicken van drugs. En de zin "I heard your voice throug a photograph" verwijst dus misschien naar de ex-gitarist. Het nummer wordt er bij de bridge nog beter op. De bass is zo geweldig in combinatie met de drum en de zang haalt he niveau alleen nog maar omhoog. En dan wordt er afgesloten met een korte, maar zeer krachtige solo. Klein detail: de achtergrondstemmen na de solo, zo mooi. Een van mijn favoriete nummers ooit. 5*

-Get on Top: Klinkt erg Peppers achtig, erg funky met originele en speelse bass en gitaar. Leuk nummer, maar ook niet meer dan dat eigenlijk. De solo is wel erg goed, zoals je van Frusciante kunt verwachten. 3,5*

-Californication: Een bijzonder mooi nummer. Het albekende deuntje pakt me iedere keer weer. Californication is ook een heerlijk meezing nummer. Het nummer wordt geweldig afgesloten met een rustige, maar zeer mooie solo. 4,5*

-Easily: Na het redelijk droevige Californication kun je weer even losgaan op Easily. Muzikaal niet zo bijzonder, op de solo na, erg lekker gitaarspel van Frusciante weer. Vooral de zang klinkt hier erg lekker, vooral het refrein klinkt super. 3,5*

-Porcelain: Een wel erg rustig nummer, helemaal niet iets voor de Peppers. Niet echt slecht, maar hier had wel wat meer pit in gemogen. 3*

-Emit Remmus: Een van de mindere nummers op het album, deze keer is er ook geen solo aanwezig om het wat mindere eerste gedeelte goed te maken. Er valt naar te luisteren, maar liever niet. 2*/2,5*

-I like Dirt: Aardig nummer, erg vrolijk. Alleen dit nummer slaagt er niet helemaal in die vrolijkheid over te brengen zoals Around the World dat wel doet. De solo is erg funky. 3*

-This Velvet Glove: Verrassend mooi nummer. Deze moet je best vaak luisteren om de schoonheid erin te ontdekken. De gitaren (akkoorden op de achtergrond en elektrische op voorgrond) zijn uitstekend. Het main deuntje is erg mooi. De achtergrondzang draagt ook zijn steentje bij en het refrein is bijzonder krachtig. Dit alles en een mooie tekst zorgen voor een erg mooi geheel. 4,5*

-Savior: Klinkt gewoon goed. Het leuke aan Savior is dat het nummer op een gegeven moment een verrassende wending krijgt. De muziek wordt iets rustiger en de mannen gaan meer over op zang. En ook dit nummer wordt afgesloten met een heerlijke solo. Frusciante bewijst maar weer eens dat hij niet zomaar een gitarist is. 3,5*

-Purple Stain: Apart nummer, maar het klinkt wel geinig. De bass en gitaar klinken erg lekker samen. Alleen klinkt Anthony's stem een beetje te vreemd hier. Maar een erg leuk nummer, 3,5*.

-Right on Time: Nogal een saai nummer. Iets te chaotisch allemaal. Niet echt speciaal, de bass haalt het nummer nog een klein beetje omhoog. 2*

-Road Trippin': Akoestisch! Een mooie afsluiter van het album en wat een verrassing ook. De elektrische instrumenten en funky effecten zijn ingeruild voor akoestische gitaar en bass. En we horen zelfs violen op de achtergrond. De drums zijn ook aan de kant gezet bij dit lied. Maar ondanks dat het een stuk anders is, is het toch een erg mooi nummer. Muzikaal erg fijn en de zang is erg mooi. Kiedis blijft toch een erg goede zanger. 4*

Een zeer geslaagd album van de vier heren. De Peppers hebben een eigen sound en die moet je liggen. Ik kan er geen genoeg van krijgen.

4*

Opvallend goede plaat, die natuurlijk al lang de klassieker status heeft verkregen bij het grote publiek.

De funky nummers worden afgewisseld met de wat meer 'pop' nummers, wat zorgt voor een perfecte balans, waardoor de plaat prima luisterbaar blijft, ook na vele draaibeurten.

Een terecht 4.0*

One Hot Minute leverde ondanks fraaie hitsingles niet het verwachte succes op.
Dave Navarro werd snel de band uit gewipt toen John Frusciante weer in beeld kwam.
Volgens eigen zeggen afgekickt.
Verloren zoon die weer thuis kwam.
Alles vergeven en de vriendenclub was compleet.

Grote onzin natuurlijk.
Anthony Kiedis dacht puur aan eigenbelang.
Toen Hillel Slovak overleed was hij de grote afwezige op de begrafenis.
En ook Frusciante had hij al lang afgeschreven.
Toen deze weer in staat was om een redelijk normaal gesprek te voeren.
Kwamen de dollartekens in beeld.
Commercieel gezien was dit de perfecte stap.

Toch waren de littekens duidelijk zichtbaar.
Opener Around The World en volger Parallel Universe was een knipoog naar het hardere funky oude werk.
Aansluiting zoekend bij Blood Sugar Sex Magik.
Vervolgens het volwassene geluid.
Gitaarspel wat subtieler en breekbaarder klonk.
Paranoia gitarist die als kluizenaar tot mooie resultaten kwam.
Met heroïne in zijn aders.

Scar Tissue is het logische vervolg op Under The Bridge.
Vrijwel hetzelfde intro.
Scoren en gebruiken onder de brug.
Lichaam en geest voor eeuwig aangetast.
Tevens hoop of afsluiting van een verslaafde periode.
Otherside is de gehele afsluiting.
Bandleden die hem terug halen.
Welkom op het keerpunt van het bestaan.

Californication.
Vicieuze cirkel van de Verenigde Staten.
Vastroesten in een zekere toekomst.
Land der dromen en nachtmerries.
Een worden met het systeem.
Albumhoes die het goed verwoord.
Omgekeerde wereld.
Survival Of The Fittest.
Het onbewuste Hotel Californica van The Red Hot Chili Peppers.
Zoals The Eagles het op het einde van dat nummer verwoorden.

We are programmed to receive.
You can checkout any time you like,
But you can never leave!

Zeker wel een goed album. Het niveau van de eerste 6 nummers vind ik persoonlijk bijzonder hoog. Voor mij qua niveau vergelijkbaar met bijvoorbeeld de eerste 6 van Muse - OoS, of Arctic Monkeys - Whatever ... wat imo uitzonderlijk is.
Daarna zou ik niet meteen zeggen dat het uiteen valt, maar mijn aandacht verslapt wel altijd wat bij Easily en Porcelain. Slecht zijn die zeker niet, maar voor mij zijn die toch beduidend minder dan de nummers ervoor. Emmit Remus - I like dirt - This velvet glove zijn eveneens goed te versmaden, maar nog niet terug op het niveau van die eerste parels. Savior is voor mij persoonlijk dan weer terug een hoogtepunt, lekker nummer. Bij het begin van Purple Stain waan ik mij altijd even bij de oldschool Kings Of Leon, vind dat zijn stem er dan wel wat van weg heeft. Excuses als ik hier nu al op een diehard rhcp-fan zijn tenen stap. Best een aangenaam nummer, net zoals het korte Right on Time.
Dan hebben ze met Road Trippin' wel werkelijk een pracht van een afsluiter, nogmaals een bewijs van hun bijwijlen ongelofelijke kunde. Rustig, maar zeker geslaagd.

Algemeen gezien vind ik dit zeker een goed album, maar zoals wel eens vaker bij de peppers, iets te lang om bijna het volledige uur mijn volle aandacht te hebben. Jammer, want als hier een nummer of 3 minder opstaat en dit album een goeie 40 min. à 3 kwartier zou duren, zou dit bij mij zeker in mijn top 10 kunnen staan.

Door de terugkeer van gitarist John Frusciante klinken de Red Hot Chili Peppers weer als de Red Hot Chili Peppers. Het funkt weer als vanouds en de krampachtigheid van de voorgaande platen is verdwenen. Gewoon verstand op nul en grooven op de heerlijke cross-over mix van rock en funk. De hoofdrol is wat mij betreft echt voor gitarist Frusciante. Er klinkt er maar een zoals hij, en ongewild heeft hij zo'n grote invloed op het geluid van de Red Hot Chili Peppers. Zonder hem klinken ze wat mij betreft lang niet zo interessant, ondanks de kwaliteit van bijvoorbeeld bassist Flea en drummer Chad Smith. Frusciante brengt de Red Hot Chili Peppers terug aan het front en deze plaat kan zich wat mij betreft meten met "Blood Sugar Sex Magik".

Nummers als Parallel universe of de titel track zijn best goed en kan/kon ik ook zeker waarderen maar zo'n nummer als Get on top zegt eigenlijk het beste waar de Chili peppers de laatste 15 jaar bij mij voor staan; vermoeiende muziek die totaal niet meer meeslepend is en waar een gebrek aan een goede melodie en emotie vaker wel dan niet voorkomt.En als ze eens een poging wagen zoals in porcelain is net niet meer dan een leg omhulsel.Muzikaal zit het allemaal best wel goed in elkaar maar na een nummer of vijf heb ik het wel weer gehad.Gelukkig is dit album dan nog één van hun betere.

The Peppers vonden hun muzikale richting begin jaren negentig met het album Blood Sugar Sex Magik. Na het enigszins teleurstellende One Hot Minute bereikte de band eind jaren negentig opnieuw een hoogtepunt met Californication. Met de terugkeer van Frusciante zoekt het viertal op het album zijn weg in de dood, drugs, reizen en de staat Californië. Parallel Universe is het ruigste nummer van het album en vindt zijn afwisseling in het muzikale Scar Tissue. Otherside gaat over het overlijden van bandlid Hillel Slovak en het leven na de dood. De titeltrack is sterk in de donkere kracht die in Hollywood schuilt. De toegankelijkheid van het album vermengt zich met de pure schoonheid en de diepere gedachten achter deze indrukwekkende plaat.

Het zevende studio album van de Amerikaanse rockband Red Hot Chili Peppers “CALIFORNICATION” kwam uit op 8 juni 1999 en is inmiddels meer dan 16 miljoen keer over de toonbank gegaan. Daarmee is dit album uitgegroeid tot het meest succesvolle album van de in Los Angeles opgerichte band. De Peppers worden in 1983 opgericht en brengen in 1984 hun selftitled debuutalbum uit. De muziek die het 4-tal maakt zweeft van funk naar rock en van punk naar pop. In 1992 scoort de band zijn voorlopig enige nummer 1 hit met de ballad “UNDER THE BRIDGE”, afkomstig van album #5, “BLOOD SUGAR SEX MAGIK”, dat zal groeien tot een millionseller. Op “CALIFORNICATION” bestaat de band uit zanger Anthony Kiedis, gitarist John Frusciante, bassist Flea en drummer Chad Smith. Rick Rubin is de producer en met hem achter de knoppen is het bijna een zekerheid dat het een succes zal worden. Tot 1999 scoorde hij als producer hits met onder andere de albums”LICENSED TO III” van de Beastie Boys, “SHAKE YOU MONEY MAKER” van The Black Crowes, “WANDERING SPIRIT” van Mick Jagger en “BALLBREAKER” van AC/DC. Het was overigens niet de eerste samenwerking met Rick Rubin, op de voorgaande albums was hij ook de producer van The Peppers. “CALIFORNICATION” laat een perfecte cross-over horen van harde funkrock naar melodieuze popsongs. In elke track zit wel iets van de stijlen die de band uit Californië in het repertoire hebben. “AROUND THE WORLD” combineert funk met pop en zelfs rap, op “PARALLEL UNIVERSE” zijn pop, funk en rock te horen, de Nederlandse Top 40 hit “SCAR TISSUE” is pure pop, maar wel erg goed gedaan, “GET ON TOP” combineert funk, rock en rap en zo heeft elke song iets eigens. Met dit album verstevigde de band zijn plek in de top van de eredivisie van de popmuziek. Uitverkochte tournees, sex, drugs en rock ’n roll. “CALIFORNICATION” is een topper in het oeuvre van de Red Hot Chili Peppers en dat ze verder kijken dan alleen hun eigen succes, komt aan de orde in het prachtige titelnummer. Daarin wordt de commerciële instelling van het westen bekritiseerd…en dat gebeurt op een prachtige wijze!

Naar aanleiding van dit topic beluisterde ik dit album.

Enorm vaak beluisterd rond de release (toen was ik een jaar of 15). Ik ken de nummers nog zo terug halen, maar luister het niet vaak meer. Nog steeds een heel fijne plaat van RHCP dit. Vooral het begin is ijzersterk, zeg van Around the World tot aan Californication. De blend van pop, rock en funk bevalt me nog steeds erg goed. Ook de energie is goed. Live schijnt die zanger helemaal niet zo goed te zijn, maar dat hebben ze dan op deze plaat heel goed kunnen bedekken. Favoriete songs? Scar Tissue, Otherside en Road Trippin’.