Red Hot Chili Peppers - Californication (1999)

Erg lekkere rockplaat. Wellicht zit een verhoging er ooit nog aan te komen, maar ondanks een aantal sterke nummers, deed deze plaat voor mij (nog) niet genoeg voor 4* of meer. Ik vind niet elk nummer even sterk, vooral de bekendere nummers op deze plaat konden mij het meest bekoren.

TVG vind ik het verborgen juweeltje van het album. Het is vergelijkbaar met de sound van de singles, maar is eigenlijk veel en veel beter.

Raar trouwens om te zien hoeveel mensen de meer 'funky' songs niet kunnen waarderen. Was dat ooit niet de essentie van deze band? Ik bedoel maar...

De tweede helft vind ik eerlijk gezegd een stuk beter dan die hoop doodgedraaide singles...

One Hot Minute leverde ondanks fraaie hitsingles niet het verwachte succes op.
Dave Navarro werd snel de band uit gewipt toen John Frusciante weer in beeld kwam.
Volgens eigen zeggen afgekickt.
Verloren zoon die weer thuis kwam.
Alles vergeven en de vriendenclub was compleet.

Grote onzin natuurlijk.
Anthony Kiedis dacht puur aan eigenbelang.
Toen Hillel Slovak overleed was hij de grote afwezige op de begrafenis.
En ook Frusciante had hij al lang afgeschreven.
Toen deze weer in staat was om een redelijk normaal gesprek te voeren.
Kwamen de dollartekens in beeld.
Commercieel gezien was dit de perfecte stap.

Toch waren de littekens duidelijk zichtbaar.
Opener Around The World en volger Parallel Universe was een knipoog naar het hardere funky oude werk.
Aansluiting zoekend bij Blood Sugar Sex Magik.
Vervolgens het volwassene geluid.
Gitaarspel wat subtieler en breekbaarder klonk.
Paranoia gitarist die als kluizenaar tot mooie resultaten kwam.
Met heroïne in zijn aders.

Scar Tissue is het logische vervolg op Under The Bridge.
Vrijwel hetzelfde intro.
Scoren en gebruiken onder de brug.
Lichaam en geest voor eeuwig aangetast.
Tevens hoop of afsluiting van een verslaafde periode.
Otherside is de gehele afsluiting.
Bandleden die hem terug halen.
Welkom op het keerpunt van het bestaan.

Californication.
Vicieuze cirkel van de Verenigde Staten.
Vastroesten in een zekere toekomst.
Land der dromen en nachtmerries.
Een worden met het systeem.
Albumhoes die het goed verwoord.
Omgekeerde wereld.
Survival Of The Fittest.
Het onbewuste Hotel Californica van The Red Hot Chili Peppers.
Zoals The Eagles het op het einde van dat nummer verwoorden.

We are programmed to receive.
You can checkout any time you like,
But you can never leave!

Leuk geschreven weer Deric.

ik vind dit echt een heel matig album, totaal geen originaliteit in de nummers, als je alles voor het eerst hoort denk je goh wat een leuke nummers maar na 5x draaien hoef ik het niet meer te horen.

Vandaag weer even naar geluisterd en deel nog steeds deze mening het doet mij allemaal vrij weinig.

2,5*

Op CD niet de meest geweldige uitvoeringen van de nummers.
Laat de Peppers los zoals op de DVD van Slane Castle waar de nummers van Californication en By the way worden gespeeld, en het werk wordt duidelijk levendiger en ruiger.
Er zitten dus stropdassen achter de CD ipv blote buiken en bermuda's, sokken en blote piemels on stage.
Zo'n beetje hetzelfde effect als dat je Iggy Pops onstuimigheid op een CD vast probeert te leggen. Dat gaat bijna niet.
Toch lekkere radiomuziek van hun punk-rock-funk-muziek gemaakt.
Dan verdien je ook meer dollars, ja....

Hoewel veel gladder en meer poppy dan hun werk in hun beginjaren, vind ik dit toch ook wel een erg sterk album van de RHCP. Het album hierna heb ik ook nog. Daarna kreeg ik genoeg van de formule.

Op een paar nummers na, stelt dit weinig voor.

Ik vind vooral de productie van dit album heel vervelend, ik vind het heel naar om naar te luisteren.

Ik vind de productie van de productie van de productie en dan daarvan de productie ook vervelend.

Zal ik voortaan maar dit album of deze productie zeggen

Wat vind je dan precies verkeerd aan het album/productie? Ben wel benieuwd. Ik zelf vind het wat gladjes, gepolijst en radiovriendelijker, maar stoor me er niet echt aan aangezien er imo stuk voor stuk sterke nummers op staan.

Er zijn de hele tijd storende bijgeluiden, het klinkt niet eens stereo, gewoon overgeproduceerd, het klinkt gewoon niet lekker!

Noem eens wat. Nummer tijdstip.

Volgens mij ontbreekt juist elke uitspatting, elk bijgeluid.

Bijvoorbeeld Parallel Universe is bijna naar om te horen door de productie, de drums klinken heel blikkerig, in de gitaarstukken hoor je het kraken.

Het is inderdaad geen soepele productie nee. Mij persoonlijk iets te 'rauw'. Ik ben fan van gladdere producties.

Dat van die productie is niet zo raar hoor. Het is een bekend 'probleem' album wat betreft de mastering. Door de doorgeslagen compressie klinkt dit album ongelooflijk hard en 'in your face'. Klinkt mooi. Maar na luisteren van album ben je gewoon moe. Google maar eens op 'mastering' en 'californication'.
De nuance is helemaal weg. Daarbij klinkt als je deze cd maar iets harder zet alles 'distorted' en vervormd (wat weer hetzelfde is...ha). Ik vind de cd dus best goed eigenlijk, maar draai hem nooit. Raar eigenlijk. Maar liedjes zijn prima, maar ik vind het geen gehoor.

@Lexcoaster : Dat rauwe zit hem dus niet in de mastering maar in de productie. Het is niet rauw gespeeld. Het is rauw gemaakt doordat alles 'clipped' (in het rood gaat zeg maar).

Vind het niet helemaal geslaagd, in ieder geval.

eigenlijk een vrij goeie plaat die volledig verneukt wordt door de lame-ass louder than loud productie... de enige plaat waar ik echt koppijn van krijg ondanks de kwaliteit van de meeste nummers

Klopt. Het album klinkt als een niet goed afgestemde transistorradio.
Ontzettend lelijk geluid.

Het hoeft niet eens de productie te zijn trouwens. Het is meestal de 'executieve productie' en daar is de platenmaatschappij verantwoordelijk voor, niet de artiest of producer.

One Hot Minute klinkt trouwens ook al heel erg hard.

Ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die zich stoort aan de productie. Er is zelfs een naam voor het beestje: 'the loudness war' http://en.wikipedia.org/wik....

Thanks allen, nu begrijp ik waarom ik deze CD nooit lekker vond klinken. Ik draai hem overigens toch niet vaak, omdat ik hem in zijn geheel genomen wat tam vind. Ik ben gek op RHCP ten tijde van Mother's Milk en Blood Sugar Sex Magic. Die zijn wat rauwer en imho lekkerder.

Heb dit album "toen" helemaal grijs gedraaid... zo erg dat ik m zo zat was, dat ik m verkocht. Ik had toen een speciale editie met extra cdtje er bij (video's) maar heb m laatst toch weer meegenomen voor €5.-. Toch doet het album me nu minder als ie me toen deed!

De opener is geweldig, en geeft een lekker gevoel mee, de rest is nog steeds heel erg ok, maar heeft niet meer dat gevoel wat het me toen wel gaf.
Heb ook in mijn achterhoofd dat Anthony Kiedis niet echt de beste zanger ooit is, en deze nummers live echt niet om aan te horen waren

Ik geef hem 5 sterren omdat het hele album geweldig is(op Porcelain na)

Wat is Emit Remmus toch een geweldig nummer

Het begint heel lekker, ik dacht dit word 5 sterren...maar na 7 nummers daalt het helemaal, dan zijn er af en toe leuke/goede nummers. Jammer .

Ik vind dat iedereen dit album moet hebben, het is zeker een van mijn beste albums die ik heb (en ooit zal hebben denk ik)

Dit album toen ik jonger was vaak in de auto geluisterd, moet het eerders weer eens beluisteren om een goede mening te geven.

Blijf het een heel goed album vinden. Mooie mix van rock en funk, zoals de Peppers meestal maken, hoelwe het accent hier wat meer richting rock gaat. Parallel Universe en het titelnummer zijn voor mij de beste songs, al is het onderlinge verschil tussen de rest niet groot.
Het album klinkt vrij kil, maar dat past wel bij deze muziek.